Aalsmeer nam afscheid van Jan Leliveld

Alsof hij elk moment vanachter het gordijn tevoorschijn kon komen om zelf zijn liedjes te zingen. Dat gevoel overkwam menig bezoeker gisteravond tijdens de afscheidsbijeenkomst voor Jan Leliveld. De overleden zanger/ondernemer werd herdacht met woorden, gedachten maar vooral met muziek. Want dat was zijn leven.

 

Al vroeg op de avond togen mensen in drommen over de Oosteinderweg richting nummer 287 waar het vastgoedbedrijf van de familie Leliveld gevestigd is en waar speciaal voor het afscheid een reusachtige tent was neergezet. Zo’n duizend mensen hadden gehoor gegeven aan de uitnodiging om het laatste podium van de zanger bij te wonen. Alles was tot in de puntjes geregeld. Van de aanwezigheid van EHBO’ers tot verkeersregelaars en gastvrouwen om de stroom in goede banen te leiden.

 

Dubbel gevoel
De tent van 20 meter breed en zeker 75 meter lang, deed ongewild denken aan de feestweektent die over twee weken weer een deel van het Praamplein zal bedekken. Een feesttent waarin Leliveld tijdens talloze optredens duizenden mensen een vrolijke avond bezorgde. Dit keer was het een tent voor het herdenken van de overleden zanger en dat gaf een dubbel gevoel.  
 

Kippenvel
Van ver buiten het laatste podium klonken de tonen uit het oeuvre van de volkszanger. Het bombastische aanzwellen van het koor en de blazers over een boeket met rode rozen met daarover heen de schreeuwende elektrische gitaar bezorgden menig aanwezige kippenvel nog voor de herdenking begonnen was. De echte boeketten rode en ander gekleurde rozen lagen in tientallen varianten op het podium. Naast een verzameling tentoongestelde instrumenten die deze avond echter onaangeroerd bleef. Als symbool dat de live-muziek was verstomd.

Het interieur van de tent was aangekleed met wit doek. De muren versierd met groot formaat foto's waarvan het leven afspatte. Jan met zijn jongens, Jan met zijn vrouw, Jan voor zijn bedrijf,  Jan in de feesttent. Vrolijke platen van nog zo kort geleden. Van toen het leven het gezin Leliveld nog toelachte.

 

Herkenbaar
Met enige vertraging begon het programma. De liedjes die volgden waren alle afkomstig van zijn eerste cd: ‘Dit is mijn leven’. Jan zal ze nooit bedoeld hebben voor zijn eigen uitvaart maar ze pasten als een jas en vertelden het levensverhaal van begin tot eind.

 

Intiem inkijkje

Zijn twee zonen Bart en Joost haalden herinneringen op waarmee de aanwezigen een intiem inkijkje werd gegund in het leven achter de zanger en ondernemer. Een slimme zakenman, een doortastend directeur en een verstandige vader. “Fouten mochten altijd van Jan gemaakt worden, daar leerden we van,” sprak Bart, “een dirigent pakt ook niet de instrumenten af van de orkestleden als ze een foute noot spelen. Dan worden ze bang, zo leerde Jan ons.”

 

Dromen najagen

Tot kort voor zijn overlijden was Jan nog met muziek bezig zo vertelde zijn andere zoon Joost. Hij had geoefend op de zomerhit van dit jaar ‘Despacito’ net zo lang tot hij het op zijn saxofoon feilloos onder de knie had. Dromen najagen en waarmaken was zijn drive volgens Joost. Tot het einde aan toe.

Met het naderende afscheid voor ogen had Jan volgens Joost best nog een soundcheck in zijn eigen tent willen doen.

 

Laatste woord

Na toespraken van Ad Verburg die als oud-werknemer en wethouder vertelde wat Jan Leliveld betekend heeft voor de lokale gemeenschap, Frank Spring in ’t Veld en Antoon van den Hoorn over zaken doen en vriendschap was het laatste woord voor Ans, zijn vrouw. Daarna volgde een staande ovatie en werd de kist weg gedragen onder begeleiding van hetzelfde lied waarmee hij ook was binnen gekomen: Gewoon Muziek.

 

Vandaag is Jan Leliveld begraven op de algemene begraafplaats aan de Ophelialaan.

 

Tekst en foto's Arjen Vos