De mens wikt, maar ‘koningskoppel’ beschikt – integriteit in het geding

Handhaving is het krachtige middel dat de gemeente ter beschikking heeft om onwenselijke situaties binnen de gemeentegrenzen weg te (laten) nemen, eventueel met oplegging van een dwangsom. Onlangs heeft de gemeente Aalsmeer in de Nieuwe Meerbode gepubliceerd over de wijze waarop door hen handhavend wordt opgetreden,  zoals dat in ambtelijke termen heet. Belangrijk uitgangspunt bij de beslissing om tot handhaving over te gaan, was in ieder geval om tot een flinke kostenbesparing te komen op voornamelijk extreem dure externe juridisch-adviseurs.

Alleen handhaven als het echt niet anders kan, was het devies. Als voorbeeld werd genomen het geval dat buren door bepaalde omstandigheden met elkaar in conflict komen. Idealiter treedt de gemeente dan op als bemiddelaar om overleg in gang te zetten en een compromis te bereiken. Lukt dat niet, dan wordt het krachtige middel van handhaving ingezet.

Ik zal u niet vermoeien met de volledige inhoud van mijn dossier, maar wat speelt is een zakelijk en in de kern miniem verschil van mening tussen een burger en een lokale overheid.  De kwestie gaat over een afwijkende wijze van meten van mijn gebouw. De gemeente wil een andere meetmethode hanteren dan men zelf aangeeft in het bestemmingsplan.

Hoe dan ook, om een en ander in perspectief te zien: slechts de dikte van de buitenmuur (10 cm) is de inzet van een meedogenloze strijd die de gemeente mede uit naam van het 'koningskoppel' voert om mij op de knieën te krijgen. Noord-Koreaanse scenario’s doemen op als ik de column van Han Carpay op AalsmeerVandaag lees, waarin hij melding maakt van geheimverklaring van mijn dossier binnen de gemeente. Politici en andere kritische volgers kunnen daardoor niet meer bij relevante informatie.

Can Dat Allemaal? Het voltallige college van Burgemeester en Wethouders vergaderde over deze zaak. Wethouder Rolleman heeft verklaard dat, omdat wethouder Verburg belanghebbende is in deze zaak, een en ander niet geagendeerd zou worden en ook niet genotuleerd.

Het laat zich raden dat als één van je buren een wethouder is, er een bijzondere situatie ontstaat. Verburg, mijn buurman, koos ervoor om alle overlegstadia over te slaan. Wel had hij ongeveer halverwege de bouw een prettig gesprek met mijn aannemer om de fraaie afwerking aan zijn tuinkant te bespreken en zijn tuin voor steigergebruik beschikbaar te stellen.

Ook accepteerde hij het aanbod van mijn aannemer om de ruimte tussen zijn houten schuurtje en mijn stenen pand om te toveren tot een provisorische berging voor hem en de zijnen. Geen onvertogen woord van hem en/of anderen over mijn vergrote gebouw. De bouwkosten en de materialen voor de genoemde provisorische berging op zijn grond, kwamen grotendeels voor mijn rekening.

Zijn meegaandheid bleek schijn. Hoewel hij er minimaal driemaal per dag langs loopt, heeft hij fijntjes gewacht tot de bouw voor 98% gereed was. Toen stuurde hij de Buitengewoon Opsporings Ambtenaren (BOA) op ons af. De bedoeling was overduidelijk dat mijn schade zo groot mogelijk zou moeten zijn als er gehandhaafd wordt, hetgeen overigens nog in het geheel niet definitief vaststaat. Wel lagen al conceptbrieven op de deurmat waarin gedreigd wordt met boeteheffing van 25.000 euro.

Omdat mijn vrouw een ernstige, chronische vorm van reuma heeft en daarvoor jaarlijks voor ongeveer 20.000 euro medicijnen moet innemen, hebben wij het voornemen opgevat om het vergrote schuurtje op de achterzijde van ons perceel in de nabije toekomst tevens zo nu en dan als zorgunit te gaan gebruiken als zij, nog vaker dan nu het geval is, nauwelijks nog onze eerste verdieping kan bereiken om te slapen en de badkamer te gebruiken.

Met (letterlijk) opgeheven wijsvinger heeft wethouder Van der Hoeven ons verzekerd dat als de douche straks ook maar één keer door mijn zieke echtgenote gebruikt wordt, de megaboete door de gemeente geheven zal worden, de oproep van de rijksoverheid aan gemeenten om eens te stoppen met de brij van regelgeving omtrent zorgwonen aan zijn laars lappend. Van der Hoeven kondigde aan het dossier persoonlijk te blijven volgen en bij een volgende douche-overtreding opnieuw de superboete te komen incasseren.

Gelukkig vonden de heren nog een formeel argument om de eventuele bestemmingswijziging in “zorgwoning” te blokkeren. Een zorgwoning mag niet hoger zijn dan 3 meter en ja, u begrijpt het zeker al, meneer Van der Laarse, dan moet u de volledige 1 meter 50 centimeter hoge kap slopen, zo vervolgde Van der Hoeven, met de armen over elkaar en strak naar buiten kijkend.

Hoewel ik niet officieel een aanvraag omgevingsvergunning heb ingediend met betrekking tot de mogelijkheid van zorgwoning, heeft de gemeente ons geadviseerd om toch een advies aan WMO te vragen. Zonder een WMO-advies zou sowieso geen aanvraag ingediend kunnen worden. WMO deed er tijdens een oriënterend huisbezoek nog een schepje bovenop. De WMO-consulente adviseerde nota bene dan maar te gaan verhuizen om een conflict met de gemeente te vermijden.

Tot onze grote verbazing zagen wij bij de omgevingsvergunningaanvragen een verzoek om een schuur in Aalsmeer-Oost om te bouwen tot zorgwoning. U raadt het waarschijnlijk al. Een waarschijnlijk gelijkluidend advies van WMO stond hier kennelijk niet in de weg om de gemeente het verzoek in behandeling te laten nemen ondanks een prominent aanwezig zadeldak op de schuur aldaar. Willekeur is de typering van dergelijk verwerpelijk gedrag, beweert men.

Op 29 april jl. vond er op mijn verzoek een gesprek plaats tussen ondergetekende en de burgemeester. Mijn doel was om haar de situatie voor te leggen en als Aalsmeerder mijn zorgen te uiten over de manier van handelen van beide wethouders en om haar steun en advies te vragen.

Opmerkelijk was dat de burgemeester zich tijdens ons gesprek liet vergezellen van twee juristen. Ons verzoek om getuigen/juristen mee te mogen nemen werd door de burgemeester verworpen. Er zou dan geen gesprek plaatsvinden. Op een eenvoudig burger komt dat heel intimiderend over.

Ik heb haar gevraagd of zij bereid is de wethouders, op welke wijze dan ook, tot de orde te roepen wegens de inzet van hun bestuurlijke functie om private belangen te behartigen. Nee, dat wilde zij niet, want, zo zei ze, dan word ik er ook bij betrokken. Een opmerkelijke visie, want wie het probleem wel kan, maar niet wil oplossen wordt in het algemeen zelf een onderdeel van dat probleem.

Op 7 mei 2014  heb ik de Commissaris van de Koning per aangetekend schrijven op de hoogte gebracht van het hoogstwaarschijnlijke misbruik van invloed/macht van de Aalsmeerse bestuurders.

De gemeentelijke integriteitscommissie zal deze heren, het koningskoppel Verburg en Van der Hoeven, zoals zij zichzelf noemen, bij hun nieuwe ambities ongetwijfeld ook op de korrel nemen. Deze affaire zal met grote waarschijnlijkheid een dikke onvoldoende opleveren bij de beoordeling van hun integriteit door deze commissie.

In 1991 overleed onze grote cabaretier Fons Jansen. In de zakelijke relatie met een organisatiebureau probeerde men hem ooit te verleiden tot overtreding van de (fiscale) wet. Hij wees pertinent dit asociale voorstel af onder verwijzing naar zijn visie dat de overheid sinds 1945 onze vijand niet meer is. Helaas kunnen we hem niet meer vragen wat zijn mening anno 2014 is.

Ik hoop van ganser harte dat de integriteitscommissie zeer ferm een stok zal steken voor terugkeer van deze heren in een nieuw te vormen college. Hun handelwijze heeft natuurlijk niets van doen met behoorlijk bestuur.

Op verzoek van de gemeente Aalsmeer zal Bureau Bing (integriteitsbureau) op korte termijn onderzoek doen naar de integriteit van o.a. deze bestuurders. Op voorhand breng ik dit bureau op de hoogte van hetgeen ik hierboven schreef.

Iemand moest de spreekwoordelijke nek uitsteken en deze misstanden aankaarten. Het vervolg ligt nu in handen van politici.

John van der Laarse, registermediator