Rinus Zuidervaart-reeks (1): Kever

Op het dashboardje van mijn scootmobiel liep een lieveheersbeestje.
Een scootmobiel kent twee snelheden aangegeven door twee pictogrammen, van een slak en een haas. Het verschil is niet bijster groot; langzaam of traag. Blijkbaar denken de makers van dit aangepaste vervoermiddel dat er zich tussen je oren een compleet vacuüm bevindt.

Goed, nu was er dus een kleurig kevertje bijgekomen. De winter goed doorgekomen blijkbaar. Ik weet net zoveel van kevers als van een compressiekamer in het motorblok van een Renault.

Elk ander insect druk je met een gerust geweten plat. Deze oranje gestippelde vriend veegde ik min of meer weg. Vliegen deed hij niet. Op zijn rug vlak naast me op de tuintegels bekroop me langzaam een schuldgevoel.

Schapen en schildpadden op hun rug zijn hopeloos verloren. Ook voor dieren is het leven af en toe een getob. Als ik die kever weer zou helpen, was de kans groot dat ik zelf reddeloos in de tuin liggend de dag ongemakkelijk moest doorkomen. Sorry, mevrouw Thieme, de keus was makkelijk gemaakt.

Ik ronkte weg met de Elite-scootmobiel. Onderweg zag ik een poster met een levensgrote kever, blijkbaar het logo van de stichting tegen zinloos geweld. Niemand weet dat ik zojuist een soortgenoot ritueel om zeep heb geholpen. Onnodig te vermelden dat er geen zinvol geweld bestaat mijns inziens.

Met een volle tas geurige visvarianten verliet ik ‘Veermans paleis'. Bij het huisadres  aangekomen hoorde ik een niet thuis te brengen gekraak. Even langzaam terug. Op de grond lag het restant van wat ooit een slak moet zijn geweest.

Nu tijd voor een middagslaapje, ik heb al een spoor van vernietiging achtergelaten.
Compleet zinloos…

► Dit is de eerste column in een korte reeks van drie van de hand van Rinus Zuidervaart. De volgende verschijnen op 14 en 18 juli.

● Eerdere columns: 11 april, 17 januari

Rinus Zuidervaart is volgens eigen zeggen “parttime inwoner van deze fraaie gemeente”. Wekelijks vier dagen cliënt van Dagbesteding Heliomare aan de Zwarteweg. Liep hersenletsel op in 2005, waardoor hij “plotsklaps een beperkte medemens” werd. Heeft na deze grote optater toch draad weer opgepakt. Vermaakt zich onder meer met schrijven, van al dan niet waar gebeurde, kleine belevenissen.