
Laat er geen twijfel over bestaan, Midas Dekkers is bioloog, om preciezer te zijn: een van Nederlands bekendste biologen en zeker de meest eigenzinnige. De ene bioloog oefent zijn vak uit met een verrekijker, de andere met reageerbuizen. Midas Dekkers doet het met typemachine, microfoon of camera. Biologisch wetenschappelijke thema’s weet hij met gevoel voor humor uit de doeken te doen. Altijd op het raakvlak van mens en dier.

Sportschool
Het publiek hing aan elk woord, elke beweging die hij maakte als hij een paar keer op de avond terugkwam op zijn duidelijke mening over het bezoeken van de sportschool. Het gewichtheffen die onze spieren oppompen en mensen tot kasten maakt. De enige spier die we kunnen zien is onze tong. Spontaan stak hij daarna zijn tong helemaal uit zijn mond en bralde: “mochten we deze willen vergroten, wordt de taal die uit onze monden komt nog onverstaanbaarder.”

Verloving
Op een gegeven moment haalde hij een zwart witte foto van zijn zuster te voorschijn, zij was toen ongeveer zeventien vertelde hij, helaas is de manier waarop zij naar haar kersverse verloofde keek uit ons huidig leven verdwenen. Het was een blik vol verwachting. Om vrijwel direct over te schakelen naar de schoot van het meisje en de armen van de verloofde die, zonder zoiets zoals borsten aan te raken, om haar heen lagen. Een katholiek nest, hij een echt katholiek jongetje, dat stiekem in het donker allerlei wensen probeerde te verwezenlijken.
Zaad
Zonder gêne sprak hij over de verspilling van het mannelijk zaad dat vrouwen op den duur dikker maakt, “het moet wel ergens in het lichaam heen hè?”, en dikke vrouwen hierdoor jaloers konden worden op nog dikkere vrouwen. “Wij moesten ons als mannen schamen”.

“Wat is er met het voorgenomen jubileumboek gebeurd?” Het plan om voor zijn 70e verjaardag een boek te maken strandde omdat de redactie en de schrijver zich niet konden vinden in een bevredigend resultaat. “Ongetwijfeld komt er over niet te lange tijd, na mijn dood een compilatie van mijn werk,” knikte hij steels. Op de vraag of onze oorschelp uit zal groeien tot een lichaamsdeel waarin de mobiele telefoon zal passen, reageerde hij lachend dat de evolutie geleidelijk maar langzaam ontstaat.
Geliefd publiek
Voordat hij, na het signeren van zijn boeken en enkele borreltjes later, per trein naar Weesp terug zou reizen, vertelde hij dat het publiek in de meeste provinciedorpen zijn liefste is, gewoon echte mensen onder elkaar. En daar kunnen we het weer even mee doen!
Tekst Michelle De la Haye, foto's Jaap Maars
(advertentie)
65