Laatste kans op heerlijk stuk – gá!

Toneelstuk: Wachten op Godot, van Samuel Beckett. Door: De Rijzenspelers. Regie: Ton Offerman. Rolverdeling: Peter Maarsen (Didi), Remco Brandt (Gogo), Jeroen Rinkel (Pozzo), Robert Arendse (Lucky), Arjo Lanser (jongen). Gezien in De Reede, Rijsenhout, vrijdagavond 11 april. Laatste voorstelling: donderdag 17 april, 20.15 uur, De Oude Veiling, Marktstraat 19, Aalsmeer. Entree: € 7. Reserveren: website Rijzenspelers

RECENSIE  ●  Zó wachten op 'Godot'? Daar teken ik graag voor!

Wie donderdag vrij heeft, moet beslist naar het toneelstuk Wachten op Godot gaan. En zich er anders vrij voor maken. Toneelvereniging De Rijzenspelers brengt de roemruchte tragikomedie van Samuel Beckett over twee aandoenlijke zwervers die avond in De Oude Veiling in een regie van Ton Offerman en met Peter Maarsen en Remco Brandt in de hoofdrollen.

Wachten op Godot moet je live zien en horen. Onbevooroordeeld, onbevangen, met open mind. Dan ontrolt zich voor je ogen en oren een sprankelend schouwspel. Want dat maken De Rijzenspelers ervan. Zonder meer een knappe prestatie met een van de onbetwiste toppers uit de toneelliteratuur.

Jubileumstuk
Het is op 17 april in De Oude Veiling de laatste voorstelling in een reeks van vier, na drie succesvolle optredens in het Rijsenhoutse Dorpshuis De Reede, de thuisbasis van De Rijzenspelers. Het is tevens hun jubileumtoneelstuk.

De amateurvereniging bestaat 70 jaar. Om dan te kiezen voor een 'zwaar' toneelstuk getuigt van lef. Want op een feestvoorstelling breng je immers een klucht of een revue. In elk geval iets 'leuks', met een verzekerde gezelligheid. Dat 'willen de mensen' nu eenmaal.

Zwaar? Het knappe van deze interpretatie van Becketts klassieker uit 1952 is echter dat het geen serie (onderbroeken)lollige scènes of swingende liedjes is, maar toch heel leuk en tweemaal bijna een uur erg onderhoudend.

Nergens saai
De Aalsmeerse regisseur Offerman kiest terecht voor een authentieke Wachten op Godot, volgens de strenge voorschriften van meester Beckett zelf. Maar waar noodzakelijk maakt hij eigen keuzes. Zo beseft hij dat een stuk uit 1952 – hoe anders was de tijd toen – voor een hedendaags publiek een saaie, ondoorgrondelijke bedoening kan zijn.

Offerman voelt de tijdgeest goed aan en brengt vaart in het stuk. Maar ook het decor, met – hoe spits – hellende planken waarop de spelers bij een boom de hele tijd wachten op Godot, de belichting en de muziek die af en toe klinkt, werken positief.

En niet te vergeten, de vijf toneelspelers, met Peter Maarsen en Remco Brandt letterlijk en figuurlijk in de hoofdrol, halen er alles uit wat in ze zit. Niks ligt er te dik bovenop – waar amateurs nogal eens een handje van hebben. Hun spel is natuurlijk. De beide zwervers, de een intellectueler, de ander naïever, zijn meesterlijk op elkaar ingespeeld en hun timing is bewonderenswaardig. Maar ook de andere drie overtuigen.

Vragen
Waar gaat het stuk trouwens over? Zeker is dat er zich twee zwervers op het podium bevinden die veel met elkaar praten – vaak langs elkaar heen. In een scène voor en na de pauze brengt een potsierlijke man met een dwaze slaaf wat leven in de brouwerij en doet een brave jongen een duit in het zakje met een simpel bericht van Godot.

Maar wie is die Godot? Zou dat misschien God kunnen zijn? De verrassing is dat er na afloop meer vragen zijn dan vooraf. De zwervers zitten ook vol vragen, over het leven en de dingen van alledag. Maar zodra ze een antwoord bedacht hebben, doemt de volgende vraag alweer op. Ja, als hun wachten beloond wordt en Godot komt, dan… Ja, wat dan?

Moet u Wachten op Godot gaan zien? Natuurlijk. Een heerlijke avond is verzekerd. Doen! Er zijn nog kaarten verkrijgbaar.

Han Carpay

Foto's: Willem Dirk Eveleens