De bovenzaal van de Oude Veiling was afgelopen zaterdagavond met zo'n 30 man publiek, goed gevuld voor Favocinema. Vanwege het faillissement van De Oude Veiling had dit evenement bijna een jaar stilgelegen. Het was aan eerste burger van Aalsmeer, burgemeester Jeroen Nobel om de draad weer op te pakken met zijn favoriete film. Waar andere bekende Aalsmeerders eerst een lijstje opstellen om vervolgens een weloverwogen keuze te maken, stond de keuze van Nobel direct vast. Zo’n dertig bezoekers werd de documentaire 'Inside Job' voorgeschoteld.
In een kort interview vooraf met organisator Ton Offerman gaf Nobel aan geschokt te zijn geweest toen hij de film voor de eerste keer zag. “Hoe is het mogelijk, dat zo’n kleine groep mensen zoveel ellende teweeg kan brengen.”
Inside Job is een documentaire over de voorgeschiedenis en de hoofdrolspelers van de financiële crisis van 2008. De film toont de systematische corruptie van de Verenigde Staten door de sector financiële dienstverlening en de wereldwijde gevolgen daarvan. De ingewikkelde materie van de financiële producten en het proces van deregulatie van de banksector wordt helder uitgelegd. De macht van de financiële sector, de belangverstrengeling van bankiers, politici en wetenschappers en het totale gebrek aan een moreel kompas wordt schokkend duidelijk.
Boevenfilm
In de pauze stonden de bezoekers enkele minuten als verlamd in de rij voor een drankje. “Ik heb nog nooit zoveel boeven bij elkaar gezien in een film,” merkte een bezoeker op, en dat terwijl er geen spatje bloed vloeit in de film. Het was stof tot gesprek voor de bezoekers die vrijwel allemaal met groeiend ongeloof en een knoop in de maag de film bekeken.
Toch bleef het merendeel ook na de pauze. Niet om tegen beter weten in, te wachten op een goede afloop, maar wel te zien hoe miljoenen mensen over de hele wereld huis en baan kwijtraken. Hoe de wereldeconomie tot stilstand komt terwijl de misdadigers ongestraft blijven, sterker nog, hun praktijken gewoon kunnen voortzetten.
Stof tot nadenken
De film had beslist geen happy end, ook geen morele opdracht hoe het dan wel moet, maar wel stof tot nadenken en verwondering. “Hoe kan het, dat dit gebeurt terwijl er wereldwijd zoveel leed is” verzuchtte een bezoeker. Dat is de winst van een dergelijke documentaire, inzicht en een oproep tot het blijven stellen van kritische vragen aan machthebbers, niet alleen aan politici.
Favocinema vervolg
De volgende film is gepland op zaterdag 26 maart. Dan is het de beurt aan Robbert Jan van Duijn, fractievoorzitter van het CDA en tevens parttime student theologie. Aan hem de eer om op Stille Zaterdag, de zaterdag voor Pasen, een film uit te zoeken die hierbij past.
De bezoekers kunnen dan ook in de pauze de werken bewonderen van 15 Aalsmeerse kunstenaars uit verschillende Aalsmeerse kerken. De expositie ‘Passie door Kunst’ over de 15 staties (14 voor de kenners plus de opstanding) van de kruisgang van Jezus is dan tentoongesteld in de Oude Veiling. Voor meer informatie alvast hierover zie de website.
MCH
Foto: Jeroen Nobel vooraf in gesprek met Ton Offerman. (Foto Arjen Vos)
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
2 reacties
Met een doorwrochte integriteitscode en een sinds 1 februari 2016 door de Gemeentewet aangewezen toezichthouder (burgemeester) op de implementatie en uitvoering hiervan, zou bestuurlijk zoiets in Aalsmeer gelukkig nooit kunnen gebeuren! Toch?
Jammer dat de wnd burgemeester, toch een man met een financiële achtergrond, de film niet van duiding heeft voorzien en ook de verslaggever daar geen poging toe doet. Overheden hebben bij de kredietcrisis van 2007 met belastinggeld banken gered die te grote risico’s hadden genomen. In ons economisch stelsel behoren ondernemingen die te grote risico’s nemen failliet te gaan. In IJsland is dat gebeurd, en het land is heropgeveerd. De politiek, ook in ons land, kiest de weg van de minste weerstand. De belastingbetaler betaalt de rekening wel. De misdadigers waar de verslaggever over spreekt kunnen maar hun gang gaan zolang de overheid, de politiek, ze daartoe de ruimte geeft. Aan de wantoestanden die tot de kredietcrisis hebben geleid heeft de politiek niets fundamenteels veranderd. Soms krijgt men het gevoel dat de politiek is geïnfiltreerd door wat de verslaggever aanduidt als “de misdadigers”. De tijdbom tikt. En komt die tot ontploffing, dan zijn de gevolgen een veelvoud van de verschijnselen van 2007. Over welke machthebbers “niet alleen de politiek” spreekt de verslaggever?