Zinloze baldadigheid

Baldadigheid. In het woordenboek vond ik synoniemen als roekeloosheid, vernielzuchtigheid en wildheid. Die eerste uitleg kan nog wel, zeker als je er alleen zelf de gevolgen van draagt. Die laatste is eigenlijk wel grappig. We willen toch allemaal wel eens een beetje wild of gek doen? Even uit dat keurslijf. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.

Maar die tweede betekenis, vernielzuchtigheid, kan dus niet. Tenzij het je eigen bezittingen betreft. Sloop dan maar zoveel als je wilt. Maar je blijft van andermans spullen af. Lijkt me toch dat dit voor iedereen logisch is. Maar nee hoor. Sommigen vinden het zeer stoer om dingen te vernielen, te jatten of te treiteren met gevolgen. Zinloze baldadigheid. 

En ik geloof nooit dat 'de daders' dit alleen doen. Het is algemeen bekend dat vooral jongeren graag bij een groep willen horen. En misschien geldt dat wel voor iedereen. Stoer gedrag speelt daarbij een belangrijke rol. Want als je je stoer gedraagt dan verwerf je aanzien en maak je indruk. De groepsdruk is hoog. Dat zie ik al in het klein bij mijn eigen beginnende puberdochter. Pesterijen in de groepsapp van de klas, kinderen tegen elkaar uitspelen, noem maar op. Ik zie regelmatig heel wat voorbij komen en helaas is mijn eigen kind er soms ook de dupe van. Maar oh jee, als je deze lieverdjes één op één hebt. Dan zijn het stuk voor stuk kinderen die hun moeder nog hard nodig hebben en durven ze niets. Er zijn al heel wat boeken over dit fenomeen geschreven. Leerzaam, maar lastig om te begrijpen.

In het wekelijkse persmoment bij de politie horen wij over zaken die veel verder gaan. Zakkenrollerij, diefstal, mishandelingen en ga zo maar door. Op AalsmeerVandaag en in de kranten wordt er aandacht aan besteed en mensen lopen zich erover op te winden. Al is het een fenomeen van alle tijden, toch lijkt het steeds erger te worden.

Vanmiddag was er weer zo’n moment dat ik teleurgesteld was over zo’n baldadige actie. Tenminste, ik ga uit van een flauwe actie, want ik zou het anders ook niet weten wat er gebeurd is. Heel trots had ik, als vrijwilliger voor de Ride for the Roses, een paar dagen geleden een enorm spandoek opgehangen aan het viaduct bij Baanvak over de N196, ter promotie van dit fietsevenement voor het KWF. Met wel veertig tie-ribs hadden we het doek bevestigd aan het hek boven het viaduct. Zo, dat viel tenminste lekker op. Daar kon geen mens meer omheen.

Tot mijn schrik zag ik dat het spandoek weg was. Eerst even bij de gemeente en handhaving gecheckt, want wie weet hadden overijverige boa’s (buitengewoon opsporingsambtenaren) dit doek weggehaald. Maar nee, die wisten van niets. Dan trek ik toch de conclusie dat het doek gejat is. Wie doet nou zoiets? Ik kan er maar niet over uit. En dan heb ik het niet eens over mijn eigen tijd die ik erin heb gestoken, maar zo'n spandoek kost geld. En we zijn zo voorzichtig met geld uitgeven, want het KWF heeft het geld hard nodig voor onderzoek zodat er minder mensen aan kanker overlijden en een betere kwaliteit van leven krijgen. Dus…. mocht je zo grappig zijn geweest om het doek in een baldadige bui weg te halen, zorg dan dat we hem weer terug krijgen. Toon berouw en geef het gewoon even af bij de balie van het gemeentehuis!

Die frustratie kenden andere vrijwilligers van de Ride ook al. IJverig hadden ze op verschillende plekken A0-posters opgeplakt op borden waar dat mocht. Maar binnen no-time waren ook deze er weer afgehaald. Dat er overheen geplakt wordt voor een ander niet-commercieel evenement, dat kan. Jammer wel, maar begrijpelijk. Iedereen wil reclame maken voor een goed doel, een concert of een feest. Maar dat ze eraf lagen of zelfs helemaal verdwenen waren, begrijpen wij niet goed. Wij ons best maar doen om de Ride for the Roses veel aandacht te geven zodat mensen mee gaan doen en hoppa, achter onze rug worden we getreiterd. Want zo zie ik het toch.

Maar we hebben nog een ander wapen. De Ride for the Roses-stickers. Die plakken we overal in het dorp en omgeving. Legaal en illegaal, want ook wij kunnen soms een beetje baldadig zijn….

Ilse Zethof is communicatieadviseur, tekstschrijfster en één van de makers van Aalsmeer Vandaag. Vanuit Brabant door de liefde in Kudelstaart beland en ingeburgerd. Eigen bureau. Schreef voor Nieuwe Meerbode. Sociaal en open type met zwak voor kinderen en gehandicapten. Doet veel vrijwilligerswerk, zoals de communicatie voor de Ride for the Roses en Stichting Dag van je Leven.