Woningnood

Deze week stond er in het Witte Weekblad Aalsmeer.nl een artikel met de kop: “Wethouder en woningzoeker langs lege huizen Kudelstaart”.

Joren Maatkamp is woningzoekende en het viel hem op dat er maar liefst elf woningen in Kudelstaart leeg stonden. Daar wilde hij best wel wonen. Dus trok hij aan de bel bij de gemeente met als gevolg dat wethouder Robert van Rijn en relatiemanager bij Eigen Haard Sandra Dijkhuizen samen met Joren de huizen ging bezoeken. Het resultaat: het klopte dat die woningen leeg stonden. Bij de meeste woningen is er sprake van een wisseling van oude naar nieuwe huurders en bij andere woningen werden werkzaamheden uitgevoerd om de woningen duurzaam te maken. Slechts één woning stond te lang leeg en daar werd nu actie op ondernomen. Er staat een mooie foto bij het artikel van de wethouder, de relatiemanager en de woningzoekende die bij een leegstaande woning naar binnen gluren. 

Mooi PR momentje denk ik dan. De wethouder heeft actie ondernomen, is betrokken en luistert naar de burger. Eigen Haard neemt direct verantwoordelijkheid en laat uitzoeken wat er allemaal mis is in Kudelstaart. De uitslag is bevredigend zou je kunnen zeggen, behalve dan voor Joren. Die heeft nog steeds geen woning. 

En zo is het met veel jongeren op dit moment. Lange wachtlijsten, te weinig sociale huurwoningen, een volkomen overspannen woningmarkt. Het grote geld regeert. Buitenlandse investeerders kopen huizen op om ze duur te verhuren. Een maand geleden stond er een artikel in Het Parool over rijtjeshuizen in Amsterdam die weggaan voor 1,2 miljoen euro. En als het nou nog bijzondere huizen waren. Airbnb doet ook goede zaken. En gemeenten kunnen niet meer bouwen vanwege de uitstoot van stikstof die daarmee gepaard gaat.

Alle ontwikkelingen bij elkaar zorgen voor een onhoudbare situatie op de woningmarkt. Ik ken veel jongeren die uit armoede langer dan gewenst bij hun ouders blijven wonen. Als ze al een woning vinden is het heel lastig om een hypotheek te krijgen. Het is vandaag de dag heel normaal dat mensen woningen delen om de huur op te kunnen brengen. Mijn dochter woont in een sociale huurwoning in Amsterdam Noord. Dat sociale merk je aan de staat van onderhoud, het ontbreken van een lift, de buurt waar de flat staat en het gemiddelde inkomen van de bewoners. Mijn dochter deelt de woning met een vriendin en ze betalen tezamen 1.154 euro. Daar heb je dan een driekamerflat voor op de vierde etage.

Wat mij opvalt is dat er in de huidige samenleving nog maar weinig actiebereidheid is te vinden. We zijn zo'n braaf volk geworden. In de jaren 60 van de vorige eeuw heerste er grote woningnood. In Amsterdam stonden panden leeg waar jaren niets mee werd gedaan. Toen is het kraken begonnen. In die roerige jaren had je de Provo's en de kraakbeweging. Als je toen als vorst wilde trouwen had je een vet probleem. Geen woning geen kroning werd er toen gezegd. Niet dat je de schuld kon geven aan Trix en Claus, maar het was wel een opstand tegen de gevestigde orde. Kom daar nu nog maar eens om. Het zijn nu de banken, de buitenlandse investeerders, de projectontwikkelaars en de woningbouwverenigingen die de dienst uitmaken. En de politiek? Die hebben het kraken in 2010 bij wet verboden. Zolang het maar goed gaat met de economie. Tijd voor actie lijkt me.

Joren, is kraken niets voor jou?