Werk doet leven

Hallo lezer. Het is druk geweest met me sinds de laatste keer dat we elkaar spraken. Op professioneel vlak heb ik de laatste paar maanden een hele aardige impressie van een job hopper gedaan. Ik moet u bekennen dat ik mezelf nooit heb gezien als een carrièretijger, maar de omstandigheden waren dusdanig dat ik niet veel anders kon. Na een periode zonder werk was er eindelijk een bedrijf gek genoeg om me aan te nemen, een bedrijf dat in de zogenaamde loyaliteitsmarketing zit.

Wat is loyaliteitsmarketing? U bent vast bekend met van die acties die winkels organiseren met spaarzegels, soms onschuldig keukenmateriaal zoals pannen en/of messen, maar soms ook zaken die ervoor zorgen dat er bij het verlaten van de supermarkt een tiental kinderen achter een dranghek staan en vragen of u voetbalplaatjes, boerderijkaartjes of wat dan ook hebt. Dat allemaal is loyaliteitsmarketing, daar zit dus, geloof het of niet, een hele organisatie achter die zorgt dat zo’n actie draait zoals het hoort. Dat wist ik ook niet, voordat ik er kwam te werken. U kunt zich allicht voorstellen dat het voor een dergelijke baan heel belangrijk is dat je goed bent in dingen organiseren, gevoel hebt voor massapsychologie, en begaan bent met het reilen en zeilen van de supermarktbranche. U vraagt zich misschien ook af hoe een bedrijf in die branche het in vredesnaam een goed idee zou kunnen vinden mij aan te nemen. Dat laatste zou ik u ook niet kunnen vertellen.

De Zuidas
Wat de situatie nog een beetje lastiger maakte, was het gegeven dat mijn nieuwe baan op de Amsterdamse Zuidas was. De Zuidas, waar ik altijd met een vaag gevoel van ongemak doorheen liep voordat ik er werkte. Het is een bepaald slag dat daar werkt. Ik weet zeker dat er hele aardige mensen tussen zitten, maar het is geen groep waar ik me bijzonder thuis bij voel. Het zijn van die mensen die zichzelf beschrijven als een [baan] professional als je met ze praat. Overal in Nederland is een accountant een accountant, maar op de Zuidas is een accountant een accounting professional, wat precies hetzelfde is als een accountant maar dan vervelender om te horen. Het zijn van die types die catering bestellen voor de verjaardag van hun zoontje van vier.

Los van de locatie was het werk zelf lastig te combineren met hoe ik als mens in elkaar zit. Ik ben in veel dingen geïnteresseerd maar in supermarkt-gerelateerde marketingcampagnes is er niet een van. Op een heel fundamenteel niveau was het lastig voor me om blij te zijn dat ik meer leerde over de manier waarop een bedrijf ervoor zorgt dat een paar duizend messen op tijd van China naar Nederland komen. Bovendien was mijn setje verantwoordelijkheden geheel toegespitst op het organisatorische en administratieve deel van het proces. Dat juist terwijl ik als werkzoekende zo nadrukkelijk op zoek was geweest naar een baantje in de marketing. Het was pas na een paar maanden vergeefs zoeken naar marketing-posities dat ik naar meer administratief-organisatorische functies wilde kijken. Na een paar maanden zonder werk te hebben gezeten, was de opluchting toen ik eindelijk weer aan de slag mocht gigantisch.

Erin en eruit
Die opluchting duurde ongeveer een dag. Ik begon mijn carrière op de Zuidas op een maandag en op dinsdagavond was ik alweer op vacaturesites op zoek naar iets anders. Alles aan loyaliteitsmarketing en de organisatie ervan vanaf de Zuidas stond me tegen. Na die eerste dag bekroop me een gevoel van onbehagen dat me niet verliet totdat ik er weg was. Weg was ik gelukkig vrij snel. Na twee weken kreeg ik zowaar een uitnodiging om het ergens te hebben over een functie in de marketing, een week na het eerste gesprek kreeg ik te horen dat ik een aanbod zou krijgen. De dag na dat nieuws heb ik de Zuidas vaarwel gezegd na drie lange, lange weken.

Werken in de marketing, of zoals ze het op de Zuidas zouden zeggen: het zijn van een marketing professional, is best heel erg leuk. Van jongs af aan wilde ik al schrijven voor m’n werk en ik denk graag van mezelf dat ik creatief ben. Marketing is zo’n beetje het enige thuis voor schrijvers en creatievelingen in het bedrijfsleven. Ik mag nu bezig zijn met het schrijven van teksten, of het indelen van teksten op een webpagina. Ik zal u niet vervelen met wat ik precies doe op een dag. Wat voor nu belangrijk is, is dat ik weer een beetje lol heb in het werk dat ik doe, en dat is wel heel erg prettig. Geld maakt niet gelukkig als je acht uur per dag een actieve hekel hebt aan wat je doet, heb ik geleerd.

Yannick Duport studeerde politicologie. Schrijft graag. Publiceerde eerste minicrimi in NieuwNAT: over gedumpt lijk in Seringenpark. Hoopt stiekem op mooie toekomst als misdaadschrijver. Tegendraads. Enige 30-jarige zonder Facebook- en Twitteraccount, maar sinds enige tijd wél met smartphone. Als Aalsmeer-Ooster woonachtig in Hoofddorp.