Weg met zwarte piet (en sinterklaas)

Op het gevaar af dat ik voor racist wordt uitgemaakt, durf ik het toch aan deze kop boven mijn column te zetten. Ten eerste omdat dit stukje daardoor beter gelezen wordt, ten tweede omdat de kop voor tweeërlei uitleg vatbaar is. U proeft vast aan mijn begin al dat er twijfel in mijn zinnen doorsijpelt. En dat klopt. Ik ga mezelf met deze column behoorlijk tegenspreken maar daar komt u al lezende wel achter. 
Moet ik het namelijk wel hebben over een onderwerp wat ik feitelijk helemaal niet wil aansnijden? En al helemaal niet in dit stadium van het jaar waarin de zomerzon nog maar nauwelijks achter de horizon is verdwenen.
 
Toen ik op de eerste schooldag na de vakantie ergens op een middelbare school klassenfoto’s stond te maken, vlogen de pepernoten alweer door de lucht. September is traditioneel de maand van de schoolfoto’s en sinds vele jaren trek ik er in die periode vrijwel dagelijks met een schoolfotograaf op uit om vele duizenden leerlingen vast te leggen. Hij de portretten, ik de klassen. Na AalsmeerVandaag is dat mijn andere hobby. Mocht u zich de laatste weken afgevraagd hebben waarom er zo weinig artikelen op AV verschenen, dan weet u nu hoe dat komt.
 
Maar terug naar die pepernoten. Voor scholieren een zeer geliefd tussendoortje en dus al vanaf begin september verkrijgbaar. Ik neem tenminste aan dat ze niet teruggrijpen naar overgebleven noten van vorig jaar. Maar waarom worden die dingen zo vroeg in het jaar al aangeboden? Ik zou zeggen: laten we nou nog even een maandje (liefst twee) wachten met consumeren van dat sintstrooigoed. We zetten toch ook nu al niet onze schoen of beginnen aan surprises? Voor alles is een tijd en de tijd van sint is nog lang niet gekomen.
 
Ik heb me deze zomer in die zin dan ook hogelijk verbaasd toen de mediacollega’s van Radio Aalsmeer aankondigden een uitzending ‘helemaal in het teken van de intocht van sinterklaas’ te gaan houden. Op 27 juli! Hoe verzinnen ze het! En onlangs was er de kaartverkoop voor de sinterklaasbingo, die geloof het of niet, binnen een kwartier was uitverkocht. Dan gaat het over 650 (…) kaarten. Daar zou zelfs Dick Piet met zijn nostalgische filmavonden jaloers op zijn.
 
Die sintbingo is een apart fenomeen. Ik kende het alleen van naam maar deze week kreeg ik er nadere uitleg over tijdens een tennistoernooi waarin ik aan de zijde van mijn echtgenote meedeed. Onze mannelijke tegenspeler in het mixed dubbel bleek namelijk deel uit te maken van de organisatie van het hele sinterklaasfeest in Aalsmeer en raakte ondersteund met wat filmbeelden niet uitgesproken over die bingo. Wat een dolle boel is dat. Op een legitiem tijdstip in het jaar (24 november) gepland en voorzien van talloze grappen en grollen. De ene keer met twee swingende roze homo Sints, dan weer vier sinterklazen die de CanCan dansen. En tussendoor vallen de nummers en worden de prijzen verdeeld. Als je er bij bent is het vast en zeker geweldig. Ik neem echt mijn petje af voor de organisatie van Sinterklaas in Aalsmeer. Ga er ook maar aan staan, sommige van hen laten zich 30 keer in twee weken tijd geheel vrijwillig zwart schminken. 
 
Ben ik dan zo’n zwartkijker dat het voor mij allemaal niet zo nodig hoeft? Misschien vindt u van wel. Al ga niet zo ver als Toon Hermans (‘Ik mag die man niet’) maar een onsje minder sint en piet is prima. Mijn mooiste herinneringen aan het kinderfeest zaten hem vooral in de suggestie. Je wist dat sinterklaas weer in het land was en vervolgens met zijn pieten in het grootste geheim schoenen met cadeautjes vulde, maar zag hem bijna nooit. Alleen op 5 december op school. De gedachte dat hij er was bezorgde me een niet te beschrijven gelukzalig gevoel. En als de buurman op pakjesavond met zijn zwarte handschoen aan een lading pepernoten via de keukendeur de kamer in strooide, was dat genoeg voor een onvergetelijk heerlijk avondje. Het was echt zwarte piet, ik zag duidelijk zijn handschoen!
 
Laat ik er nu over op houden, anders maak ik me er zelf ook schuldig aan. En ik beloof plechtig pas in november pepernoten in mijn winkelwagentje te doen.
 
Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *





banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel