Waarom Aalsmeerders preken in een 24-uurs dienst…

Wat dat nou met Aalsmeer te maken heeft, dat ik deze week met twee dorps- en gemeentegenoten in een 24-uurs kerkdienst mocht voorgaan? Dat raadsel probeer ik hier te ontrafelen, en het is aardig actueel. Het raakt de historisch sterke immigratie in Aalsmeer en tegelijk het veelbesproken kinderpardon. En het balanceert op de grens van politiek en religie – waarvan ik vind dat die gescheiden moeten zijn. Maar is dat altijd zo?

 

Die 24-uurs dienst wordt in het Haagse kerk- en buurthuis Bethel vandaag op de kop af al drie maanden gehouden om te voorkomen, dat het Armeense gezin Tamrazyan wordt uitgezet. Het is een vreemde constructie, maar de autoriteiten mogen een kerkdienst in Nederland niet onderbreken. En daarom woont de familie Tamrazyan nu al drie maanden in die kerk, waar de dienst doorlopend doorgaat: 24 uur per dag en nacht. En het gaat niet alleen om deze familie, twee ouders en drie kinderen, maar het is ook een pleidooi om het kinderpardon te verruimen.

 

Hoezo Aalsmeerders? 

Aalsmeer heeft een rijke, opvallende geschiedenis waarin immigratie een rode draad vormt. Bij de jubileaviering van 50 jaar Stichting Oud Aalsmeer en veertig jaar Historische Tuin in september vorig werd daar uitvoerig bij stilgestaan, met als titel: 'De toekomst van het verleden'. Oud-voorzitter Jan Willem de Wijn van Stichting Oud Aalsmeer studeerde na z'n pensionering meen ik zelfs af op de immigratie in de afgelopen eeuwen in Aalsmeer. Aalsmeer is groot geworden als teelt- en handelsgemeente mede dankzij de immigranten, daar komt zijn conclusie kort gezegd op neer.

 

Zoals prof. dr. Jan Lucassen bij dezelfde viering dit onderbouwde voor Nederland. Met zijn broer Leo Lucassen schreef hij 'Vijf eeuwen immigratie in Nederland’ – dat zou iedereen die een broertje dood heeft (soms zelfs letterlijk) aan immigranten, eens moeten lezen. In 2007 was Aalsmeer zelfs 'koploper migratiesaldo' bracht hij te berde, verwijzend naar met name Spanjaarden, Italianen, Marokkanen en Oost-Europeanen die sinds de Tweede Wereldoorlog de economie mede draaiende hielden en houden. Het is dus niet zo gek, dat Aalsmeerders open staan voor inwoners uit andere landen. En wat te denken van de vele expats, met name in onze buurgemeente Amstelveen?

 

Hoezo kerkasiel en kinderpardon?

Op twitter las ik in december dat er gaatjes kwamen in het preekrooster van voorgangers, die met hun dienst één of meer uren vullen om de 24-uursdienst in de Bethelkerk gaande te houden. Dus ik dacht, waarom niet? Ik ben lekenprediker bij de Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer en leid ongeveer een keer per jaar een dienst. Bij 'waarom niet?' hoort een interessantere vraag: 'waarom wel?'. En zeker als je kerk en politiek gescheiden wilt houden, of liever gezegd: moet houden. Dat is zeker bij doopsgezinden, die overigens in Aalsmeer ook een rijke geschiedenis hebben, het geval. 

 

Maar inmiddels zijn er in de asielkerk meer dan 800 voorgangers geweest die de dienst in de asielkerk al drie maanden gaande houden. En niet alleen uit heel Nederland, ook uit Duitsland en Amerika. Zo'n 12.000 mensen hebben delen van de dienst bezocht, en niemand zal die hele dienst ooit uit kunnen zitten… behalve het gezin Tamrazyan, vandaag al drie maanden.

 

Staat en kerk gescheiden houden gaat, gelet de grote belangstelling, niet altijd op. Het is dan ook niet per se 'het een, of het ander'. Nee, het is ook vaak het een én het ander.

 

En over het kinderpardon: mijn CDA die ik als Statenlid in de Provincie Noord-Holland mag vertegenwoordigen, bepleit inmiddels een verruiming. Met de voorwaarde, dat ook de veel te lange procedures bij asielverzoeken moeten worden ingekort. Want kinderen, die hier geboren en geworteld zijn, kun je toch niet uitzetten naar het land van hun ouders? Hun moedertaal is vaak Nederlands…

 

In Aalsmeer is het geen actueel probleem, er zijn weinig tot nauwelijks problemen met asielzoekers, statushouders en het kinderpardon. Komt dat door onze immigratiehistorie? 

 

Er zijn wél inwoners, die statushouders als 'maatje' wegwijs maken in onze gemeente. Ook in de gemeente Opmeer – als Statenlid in Noord-Holland hoor je nog wel eens wat – zijn hele goede ervaringen opgedaan met koppeling van statushouders/immigranten aan bedrijven. En in Aalsmeer: ik weet van een inwoner, die samen met een statushouder bijvoorbeeld fietst. Om voor te doen hoe de hand moet worden uitgestoken als je afslaat. Linksaf of rechtsaf, dat maakt mij politiek gezien niet uit. En een hand uitsteken naar de ander, hoe moeilijk en hoe mooi is dat?

 

Hermen de Graaf is communicatieadviseur. Kudelstaarter – en bazuint dat ongegeneerd rond. Man van contacten, vooral in bloemenland. Twittert dat het een lieve lust is. CDA-statenlid in provincie Noord-Holland. Jongleert graag met ‘duurzaamheid’ en ‘rentmeesterschap’. Eigenwijze kerel.