Vereenzamen in Kudelstaart?

Ruim twintig jaar geleden ben ik vanuit Brabant voor de liefde naar Kudelstaart verhuisd, waar ik overigens nog altijd met veel plezier woon. Een gemoedelijk dorp waar je je als Brabander snel thuis kunt voelen. En met de kroeg die in september opent, moet dat helemaal goed komen zeggen ze. Ik weet niet of dat veel zal uitmaken trouwens, maar de ‘echte kern’ is er in ieder geval blij mee.

Maar toch vraag ik me weleens af of je je hier ook eenzaam kunt voelen. Wat als je geen verdere familie hier hebt wonen, geen schoolgaande kinderen in het dorp hebt, niet lid bent van een van de vele sport- of hobbyclubs die het dorp rijk is, niet betrokken bent bij een kerkgemeenschap en geen hond hebt waardoor je op straat contacten maakt? Hoe zou het dan zijn? Zou het echt zo zijn dat je sneller in een grote stad vereenzaamt of kan dat hier in het relatief kleine Kudelstaart ook? Zou een huisarts of welke andere specialist dan ook, dit signaleren? Of desnoods het winkelpersoneel of de kapper?

Mijnsheerlijckheid een superplek
Zeker als je ouder wordt is de kans op vereenzaming groter. Dat snapt iedereen. Je bent niet meer zo mobiel en kunt niet zo gemakkelijk naar buiten. Door de bezuinigingen krijgen de ouderen minder hulp, dus ook minder mensen ‘over de vloer’. Een groot sociaal probleem dat overal in Nederland speelt. Maar ook in Kudelstaart? Ik ben bang van wel. Als deze mensen geen familie in de buurt hebben die de oudjes regelmatig opzoekt of voor ze zorgt en ze niet in de gelukkige omstandigheid verkeren dat ze een plekje hebben gekregen in Mijnsheerlijckheid dan kan het lastig zijn.  

Mijnsheerlijckheid vind ik trouwens echt een superplek. Mijn schoonouders wonen er tot hun grote vreugde. Mijn schoonvader is niet meer zo mobiel, maar mijn schoonmoeder daarentegen geniet van alle aanspraak op de gangen en tijdens het kaarten op de woensdagmiddag beneden in het wijkpunt ‘Voor Elkaer’. Echt een superinitiatief. Maar toch. Er wordt veel georganiseerd en je kunt er eten, maar je moet het als oudje ook maar willen om daar naar toe te gaan. Ik kan me voorstellen dat er ook ouderen zijn die het prima vinden om rustig in hun woning te blijven zonder veel aanspraak te hebben. Zouden die daar dan eenzaam zijn? Ik denk het niet. Zo’n woonvoorziening is een plek waar men elkaar kent en op elkaar gelet wordt. Wat zou het mooi zijn als er meer van dit soort plekken in het dorp zouden zijn of eigenlijk in iedere gemeente.

Jong en oud samen brengen
En als het niet lukt om in Mijnsheerlijckheid terecht te komen, dan zouden de thuishulpen wat meer tijd moeten krijgen. Ik ken mensen die krijgen hulp wat natuurlijk fijn is, maar vaak komen ze binnen gevlogen, doen hun werk en vertrekken weer. Wat zou het mooi zijn als ze ook eens de tijd krijgen om een keertje koffie met ze te drinken en naar de verhalen te luisteren van ‘hun cliënten’. Mijn schoonouders waarderen het altijd enorm als ‘de meisjes’, zoals mijn schoonmoeder dat altijd noemt, een luisterend oor hebben. Zij zijn gezegend met hulpen die dingen signaleren en meedenken.

Of zou het niet mooi zijn als bijvoorbeeld basisschoolkinderen in kleine groepjes een keer op de koffie gaan bij de oudjes en spelletjes met ze doen? Zo breng je jong en oud samen en kinderen leren daar alleen maar van.

Enfin, er zullen ideeën voldoende zijn. Maar worden ze ook altijd uitgevoerd? Het blijft een zorg om vereenzaming te voorkomen. Laten we hopen dat de politiek zich dit ook realiseert en beter nog, er daadwerkelijk iets mee doet. Maar laten we als Kudelstaarters samen eens tonen waar een klein dorp groot in is en draag ook je steentje hierin bij.

Ilse Zethof is communicatieadviseur, tekstschrijfster en één van de oprichters van Aalsmeer Vandaag. Vanuit Brabant door de liefde in Kudelstaart beland en ingeburgerd. Eigen bureau. Schreef voor Nieuwe Meerbode. Sociaal en open type met zwak voor kinderen en gehandicapten. Doet veel vrijwilligerswerk.