Ik moest er deze week weer aan denken toen ik besloot de gemeente een handje te helpen met het bestrijden van Berenklauwen op het gras en de plantsoenen bij ons aan de overkant. Vanwege bezuinigingen beperkt de gemeente zich al vele jaren tot het slechts twee maal per jaar maaien van het gras. Pas wanneer de sprieten de lengte van ‘twee kontjes’ ruimschoots bereikt hebben, wordt de gemeentelijke maaier wakker geschud om in actie te komen. De gevallen restanten blijven vervolgens bruin verdorrend achter op de akker waarmee het straatbeeld ook niet bepaald wordt opgefleurd. Opruimen is net als regelmatig maaien te duur, zo vertelde mij de gemeenteambtenaar te Amstelveen.
Maar gelukkig is daar de Berenklauw die voor kleur zorgt. Het verschrikkelijke brok onkruid dat zich door niets en niemand laat tegenhouden. De frisgroene blaadjes steken tussen het gemaaide gras verbazingwekkend snel de kop op en in no time zijn daar de vuistdikke stammen met hun reusachtige bloemen vol vruchtbaar zaad. Het moet gezegd: in volle bloei zijn ze echt prachtig om te zien. Maar het is schoonheid die bedriegt. Dit wil je niet op je speelveld. Kom je in aanraking met het sap van de plant dan ben je namelijk flink de sigaar. Het kan gruwelijke blaren en brandwonden opleveren. Vooral de reuzenversie van de plant is wat dat betreft een gevaar voor de volksgezondheid van met name kinderen.
Ik ben geen botanicus en weet dus eerlijk gezegd niet welke variant het is die zich thuis voelt op ons gemeentegazon. Maar omdat ik liever geen risico wil nemen met mijn voetballende en stoeprandende kinderen in de buurt van die uit de kluiten gewassen sapstengels, kwam ik in actie.
Van de wijze molenaar Jan Hofstra hoorde ik eens de volksspreuk: ‘stekels maaien is stekels zaaien, stekels trekken is stekels nekken’, toen ik hem met een fraai stuk gereedschap distels uit het graslandje naast zijn molen zag trekken. Ik beschik niet over zo’n stekeltrekker. Wel over een schoffel. En dus bond ik daarmee gewapend de strijd aan tegen de oprukkende vijand.
Wat was het leuk om te doen! Het vlijmscherpe schoffelmes doorkliefde stammen alsof het slappe spaghetti was. Ik voelde me de held uit het oude Triffidverhaal. Elke omgehakte klauw maakte een diepe buiging voor me waarbij ik moest oppassen zelf niet geraakt te worden. Af en toe leek het alsof zich vanuit de bloem een angel mijn kant op slingerde. Proberend mij in zijn val mee te nemen. Ik streed mijn strijd in korte broek en ontblote armen. Bedekkende kleding was volgens deskundigen geen garantie dat het venijnige gif de huid niet kon raken, zo had ik me ingelezen. Moe maar zeer voldaan bekeek ik daarna het slagveld. Het was duidelijk wie voor nu de winnaar was. Maar met de schoffel als triomfvlag over de schouder teruglopend naar huis zag ik alweer overal de groene blaadjes opdoemen. De eerste slag was geleverd maar de strijd duidelijk nog niet gestreden.
En ik voelde een blaar. Het zal toch niet… dacht ik geschrokken. Niet gewend aan schoffelen was het een logisch gevolg van het vasthouden van het tuingereedschap aan de binnenkant van mijn vinger.
Maar de vraag die mij sinds deze week het meest bezig houdt: is het echt de bedoeling dat we als burgers zelf aan de slag moeten om de plantsoenen binnen de perken te houden? Buren in onze straat maaien al zelf wekelijks hun deel van het gemeentegras. Kom op gemeente, de tijd van bezuinigen is nu wel voorbij. Wat kost dat nou helemaal om een paar extra maairondes uit te laten voeren.
Ik ben benieuwd of u als lezer ook voorbeelden heeft van een dergelijk gebrekkig groenonderhoud. Laat het in een reactie hieronder weten.
Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
7 reacties
Dertig jaar lang woonde wij bij een van de mooiste plantsoenen van deze gemeente! Het onderhoud was/is bedroevend. De afscheiding was verrot en er kwam een nieuwe op Aalsmeerse ideeën gestoeld dus droevig. Het plantsoen werd door de avontuurlijke jeugd gebruikt als crossbaan. Ik besloot er zelf iets aan te doen en kocht een masse ligustrum boompjes. Tegelijkertijd investeerde ik in nieuwe rozenstruiken, die er stonden gingen een voor een dood. Ook een heggenschaar werd er aangeschaft want de heg moest wel mooi blijven! Ik maakte er iets moois van tot een hoogte van ongeveer anderhalve meter. Opeens kwam er een massa plantsoen arbeiders die de hoogte van mijn mooie ligustrum heg terug brachten tot ongeveer vijfenzeventig centimeter. Natuurlijk ging ik verhaal halen! Deze hoogte is vrouwvriendelijk vanwege de passerende buspassagiers. Ik gooide de kont tegen de krib en besloot dat ze het maar uit moesten zoeken. Binnen de kortste keren was het een wildernis en stond het opschot aan bomen en struiken zo hoog dat er van de vrouwvriendelijkheid geen sprake meer was. Het duurde, na vele klachten, enkele jaren voor het werd opgeknapt. Daar ging een vernederend onderhoud met de toenmalige wethouder aan vooraf! Nadat het was opgeknapt nam ik regelmatig het tuingereedschap weer ter hand want van overheidswegen werd er geen actie meer ondernomen. Soms vertok ik voor ’n maand en dan groeiden de pispotten tot de hemel. Actie, ho maar! Zo kan ik er wel een boek over schrijven! Gelukkig heb ik er nog aardig wat foto’s van!
Wil je de foto’s zien dat kan, kijk op mijn fotopagina “De Achterkant van Aalsmeer!
Ook het paadje bij kippenbruggetje laat men veel te lang ongemaaid, als je een tegenligger tegenkomt op de fiets loop je een groot risico in de brandnetels te belanden !
Goedemorgen heren,
Voordat een ‘buitenstaander’ na het lezen van uw reacties hier onder zou gaan denken dat we in Aalsmeer in een groene overwoekerende wildernis leven, toch even een ander geluid.
U doet de mensen van -de Meerlanden- te kort, om te stellen dat er niets of te weinig gebeurt bij de groenvoorziening binnen onze gemeente. Hoe gedreven zie ik de mannen en vrouwen bezig tussen het groen.
Alles kan groener en mooier.
Maar heren, u heeft het over de bezuiniging van de gemeente Aalsmeer. Misschien moeten we zelf ook niet zo zuinig zijn met onze reactie en ook de mooie plekken benoemen die er talloos zijn in ons dorp: Seringenpark-doorkijk Hornmeer watertoren-Surfeiland met zijn wijdsgezicht- enz.
Prettige zondag, in ons mooi groen Aalsmeer.
Als de Gemeenteambtenaren in de Hornmeer en Linnaeuslaan van de schrik bekomen zijn raad ik ze aan ook eens een kijkje in Aalsmeer-Oost te nemen. Mocht het groenbeleid inmiddels onder Amstelveen vallen dan lijkt mij dit geen probleem. Deze gemeente is zo mogelijk nog rijker dan Aalsmeer en zodoende kan het onkruidprobleem snel opgelost worden.
Arjen , ik ben je buurman en het volledig met je commentaar eens. Ik wil nog wat aan jou commentaar toevoegen nl. dat de overlast zich niet alleen tot het “grasveld “beperkt, maar ook over de straat heen voor overlast zorgt. Doordat het grasveld niet gemaaid wordt ,komt het zaad van het gras en van de paardenbloemen in onze tuinen en op onze opritten terecht. Eén van de buurjongens in ons blok heeft door de pollen die van dit alles afkomen hooikoorts gekregen.
Gemeente, breng het onderhoud weer terug naar de situatie van enkele jaren geleden. Alle bewoners van de Linnaeuslaan zullen u er dankbaar voor zijn.
Aan de Bilderdammerweg, wordt het onkruid op bermen en slootkanten 2 x per jaar gemaaid maar niet weggehaald. Beschoeiingen zitten onder de scheuren en daardoor permanent vol met onkruid. Jammer.
Je column is me uit het hart gegrepen, Arjen. Ik erger me al weken aan de staat waarin de plantsoenen bij mij in de buurt verkeren. Ik woon in de componistenbuurt van de Hornmeer, die momenteel flink onder handen wordt genomen. Nieuwe trottoirs, straten met nieuwe, kleurige tegels bestraat, gazons verhoogd en opnieuw ingezaaid, etc. Maar dit alles vormt een vlag op een modderschuit.. Want de nieuwe beplanting in de nieuw ingerichte groenstroken en plantsoentjes worden overwoekerd door onkruid. Wel vier kontjes hoog! De perken zien er wérkelijk niet uit. Volgens mij heeft de gemeente de plantsoenendienst afgeschaft en laat de boel de boel. Voor de raadsverkiezingen zag ik regelmatig lokale politici door de wijk lopen, vooral verkiezingsfolders door de brievenbus stoppen. Laten diezelfde politici dit weekend nog eens een wandelen maken door onder meer de componistenbuurt in de Hornmeer en die duur aangelegde nieuwe perken bekijken. en er vervolgens eindelijk eens wat aan doen. Hebben ze bij de verkiezingen niet allemaal beloofd dat het onderhoud van het openbaar groen beter moet. Nou dan:doe wat je zegt, dan lieg je niet!