Roer om?

Het nieuwe jaar is nog maar vijf dagen oud, dus ik begin met iedereen een gelukkig 2019 te wensen. Mag nog wel toch? Eigenlijk onzin dat dit maar een paar dagen ‘mag’. Al wil je iemand in april nog de beste wensen meegeven, moet kunnen. Dat het maar een mooi jaar mag worden met veel liefde, gezondheid, kracht, gezelligheid, humor, sportiviteit, positiviteit, passie, succes, moed, hoop en vertrouwen.

Net voor het afsluiten van 2018 vlogen de terugbliklijstjes je weer om de oren. Ook wij keken tijdens Oudejaarsavond met het gezin en vrienden even terug naar het afgelopen jaar. Wat was voor iedereen het hoogtepunt? En dat kan zeker geen kwaad, want een jaar vliegt voorbij. Terugkijkend op 2018 kan ik eigenlijk alleen maar tevreden zijn. Iedereen in mijn gezin en directe omgeving is gezond het jaar doorgekomen. Op werkgebied zijn er geen tegenslagen geweest, alhoewel een piek ook wel had gemogen. Met onze kinderen gaat het goed, zowel op school als op sociaal gebied. Het leven was in 2018 op zich best wel rustig.  Geen gekke dingen te melden.

Saai? Nee zeker niet. Dat is het in ons gezin nooit. Ik zag Sarah en onze oudste is 18 jaar geworden en daar ben ik heel trots op. Dat vond ik toch best een emotioneel momentje. 18 jaar moeder van deze bijzondere jongen, waarbij niks vanzelf gaat. Er zijn momenten geweest dat we dachten dat we hem moesten laten gaan, maar zeker ook dat we hem achter het behang konden plakken. Maar hij heeft het bereiken van de volwassen leeftijd toch maar mooi gehaald met alle ups en downs.

Rechtbank
En dat 18 jaar worden bracht ook het nodige regelwerk met zich mee. Het leukste was natuurlijk het regelen van zijn grote ‘Holland feest’ waarbij hij met al zijn gasten de nodige polonaises kon lopen op zijn favoriete muziek. Uiteraard wel verkleed en met zingende DJ Dennis. Ander bijzonder moment was het binnenstappen van de rechtbank met onze kleine man. Omdat we niet verwachten dat hij zijn financiële zaken ooit zelf kan organiseren, moest het curatorschap geregeld worden. Hij was onder de indruk van de ‘pinguïns’, zoals hij de kleding van de juristen achter de tafel beschreef. We hebben er maar een feestje van gemaakt. Maar hiermee kwam ook het besef dat eigenlijk niks ‘normaal’ gaat in zijn leven. Al kun je daar natuurlijk weer de kanttekening bij plaatsen ‘wat is normaal?’

Maar als je het zou vergelijken met andere 18-jarigen dan ligt het wel in de lijn der verwachting dat hij auto zou gaan rijden, gezellig met zijn vrienden naar feesten, de kroeg of Lloret de Mar, achter de meiden aan, zelf overal naar toe kan gaan en ga zo maar door. Niet dat we hem moeten helpen bij zijn persoonlijke verzorging, tig keer moeten zeggen dat hij zijn neus moet snuiten of goed moet hoesten, dat hij met Doornroosje wil trouwen of dat zijn knuffel ‘poes’ zijn grootste vriend is. Het zal altijd onze kleine jongen blijven die we moeten helpen.

Betere maatschappij
Nu hij 18 jaar is zijn we ook gaan nadenken over werk, school komt snel ten einde, en kijken we alvast vooruit naar wonen. Hij loopt inmiddels stage in een tuincentrum bij Ipse de Bruggen/Ursula in Nieuwveen en we zijn op zoek naar een tweede stageplek. Hij draait op zaterdag af en toe mee in de JIJ & Ik Cadeauwinkel in de Ophelialaan en we gaan binnenkort uitproberen of hij vakken kan gaan vullen bij de Appie hier in Kudelstaart. Meedoen in de samenleving, dat willen we voor hem. Zijn zelfvertrouwen groeit hiervan en de maatschappij wordt er ook beter van is mijn mening.

Even terugkomend op het ingaan van het nieuwe jaar zijn er natuurlijk ook de goede voornemens. En die heb ik zeker ook. Meer genieten van het gezin is daar eentje van. En dat ben ik momenteel ook aan het doen, want ik typ deze column in een vakantiehuisje in Overijssel. Manlief is aan het rennen (zijn goede voornemen….), zoonlief zingt mee met Jungle Book op de iPad (gelukkig met koptelefoon) en dochters slapen uit.

Zorgboerderij
Maar het belangrijkste voornemen is toch wel het opstarten van een zorgboerderij. We roepen dit al jaren en veel mensen weten dit, maar we hebben nog niet doorgepakt en het goed onderzocht. Dat gaan we nu zeker doen. Er liggen mogelijkheden in Kudelstaart en jaren geleden werden we hierover aangesproken door mensen die ons dit zien doen. We fantaseren vaak over een plek waar we jongeren kunnen laten wonen, logeeropvang aanbieden en werkplekken hebben. Komt er kleinschalige horeca bij, richten we ons op biologische producten, komen er ook een paar dieren (dochters hebben de dieren al helemaal voor ogen), hoe groot moet het worden, gaat het huidige bedrijf in 3D-printen mee, wat voor investering is er nodig en noem maar op? We gaan het dit jaar allemaal uitzoeken. Wordt het een go of no go? Gaan we het roer omgooien? Het kriebelt al zo lang en nu is het tijd om ervoor te gaan. Ik heb het hiermee wereldkundig gemaakt en kan nu niet meer terug. Wordt dus vervolgd……

Ilse Zethof is communicatieadviseur, tekstschrijfster en één van de oprichters van Aalsmeer Vandaag. Vanuit Brabant door de liefde in Kudelstaart beland en ingeburgerd. Eigen bureau. Sociaal en open type met zwak voor kinderen en gehandicapten. Doet veel vrijwilligerswerk.