Pierre’s Pennenstreken: ‘Afleiding’

Door: Pierre Tuning. (Pennenstreek 486) Gelukkig is er voetbal. Een lieve vrouw. En muziek. En het is mooi weer, niet te heet, niet te koud, meestal droog. En ik heb een goed boek. En daarna nog een, en dan nog wel een…

Alles wat afleidt, is meegenomen. Even niet aan de politiek denken, even niet aan het zooitje dat zich tegenwoordig ‘regering’ noemt. Even niet aan Wilders denken, niet aan Le Pen, aan Orban, aan Trump. Even niet aan de weggebombardeerde hongerlijders in Gaza, even niet aan de bloedende loopgraven in Oekraïne. Even niet aan het einde van de westerse beschaving…

Overwinning
Want, ‘wij’ hebben gewonnen. Daar gaat het om. Wat was het spannend. Die Turken speelden hartstikke goed; ze kwamen in de eerste helft met 1 – 0 vóór te staan. Maar Oranje vocht zich terug. Een mooie voorzet, precies op maat, een kopbal van de vrijstaande De Vrij… en het was 1 – 1! Toen, met nog een kwartier te spelen de linksbuiten Gakpo vallend en worstelend met een Turkse verdediger de bal in het doel gefrommeld had, ging er in heel Nederland zo’n luid gejuich op dat het tot in Turkije te horen was.

Dat lieten ze niet op zich zitten. Van alle kanten werd het Nederlandse doel onder vuur genomen. (Opmerkelijk dat men ook bij voetbalwedstrijden oorlogstermen gebruikt.) Ze kwamen van links, van rechts, door het midden, van onderen en van boven. De stormloop was bijna onverdraaglijk. Telkens ontsnapte oranje op het nippertje; de Turkse aanval was nauwelijks te pareren, schoten op doel misten het doel, gingen soms een paar centimeter over of langs of werden op wonderbaarlijke wijze gestopt door keeper Bart Verbruggen.

‘We’ gaan door!

Woensdagavond tegen Engeland. En, hopelijk, zondagavond tegen Frankrijk of Spanje. Lekker. Even weer nergens aan denken, even niet aan…