Pierre’s Pennenstreken: ‘Stameltaal’

Door: Pierre Tuning. Pennenstreek 427. Het is, dat mijn vrouw Marijke erop aandrong, anders was de bundel er nooit gekomen. Ik heb mijn ‘pogingen tot dichtkunst’ verzameld in een boek met de titel ‘Stameltaal’. Alle gedichten die ik in de afgelopen 60 jaar heb geschreven, staan erin, vanaf de schoolkranten van het Coornhert Lyceum en het Casimir Lyceum tot en met mijn bijdragen aan de Gedichtentuin op het Boomkwekerskerkhof.

Koos Hagen, de eerste stadsdichter van Amstelveen, heeft de dichtbundel gelezen en gaf de volgende reactie:

‘Na de verrassende ontvangst van je mooi uitgevoerde bundel verheugde ik mij erop jou en Marijke een glas aan te bieden op Gedichtendag in Bacchus. Na de persco vond ik dat die best kon doorgaan, maar nee, zo snel opereert Aalsmeer nou ook weer niet. Toen heb ik besloten de grote stroom van gedichten niet in haast door te nemen maar in porties, elke dag wat, en dat beviel prima. Gisteravond had ik hem uit en nu neem ik even de tijd om er wat over te zeggen. Dat ben ik je wel verschuldigd, al was het alleen maar vanwege je lovende opdracht voorin de cadeaubundel.

Bij lezing van het voorwoord dacht ik: zou hij beginnen bij de Tachtigers? Of bij mijn jeugdidool Marsman? Maar jij stapte wat later in de literatuurgeschiedenis. Na het schoolgedicht (ja, zo deden we dat) kom ik al snel uit bij de Vijftigers, in vorm en in taalgebruik. Van tante Alie tot Boeddha, talloze woordspelletjes, van schouwende gespletenheid en Bijbeltaal tot dronkenschap en Revolutie Yeah! Regelmatig klinkt muziek, van foxtrot tot blues en scheurende jazz (dat kon niet missen).

Dan, plotseling zwijgt Simon Vinkenoog, hij metamorfoseert in de geselende profeet Jeremia, Vanaf bladzijde 52 krijgen we te maken met de moralist Pierre Tuning, de toon wordt eigentijdser, verstaanbaarder, want ja, we zullen het weten! Maar ook: de troost komt met de jaren, en af en toe is er een toets van melancholie, nostalgie, tederheid zelfs. Er is Aalsmeerse inspiratie in overvloed, van gemeenteraad tot Bacchus en Jan Busstra, politiek van het dorp tot het drama Fortuyn, van hernieuwde kennismaking met Jacques van Tol tot globalisering en 9/11. En ja, die al te menselijke zwakheden van ons, de tomeloze neiging tot voortplanting, onze koop- en reislust (allochtoon in eigen land), het moderne vermaak (een van je sterke regels: Zolang het maar nergens over gaat).

Je bent dol op opsommingen, sleurt ons mee van de ene naar de andere associatie. Pudding en gisteren! En dan ineens weer een eenvoudiger register, zoals in het sonnet ‘Voor altijd’, of met ‘Jongetje’. Als je jezelf toestaat de gesel even neer te leggen, kan er zomaar een persoonlijk, zelfs ontroerend klein vers uit je pen vloeien.

Kortom, Pierre, ik heb je levensgang in poëzie goed kunnen meemaken en waarderen. Dank voor je cadeau! En dat glas houd je tegoed. Ik eindig met een citaat voor Marijke en jou: Blijf ver weg van de liefdesvuilnisbelt!’

In een luxe uitgave van honderd ‘genummerde en getekende exemplaren’ is de bundel ‘Stameltaal’, uitgegeven door Conferent in Kollum, exclusief te koop bij ’t Boekhuis in de Zijdstraat voor €21,50.

Pierre Tuning is journalist. Vele jaren redacteur bij het NOS Journaal. Was gerespecteerd raadslid van D66, later PACT, inmiddels geen raadslid meer maar lijstduwer van D66. Liefhebber van jazz, steekt dat niet onder stoelen of banken.