Vandaag weer de beurt aan onze Kudelstaartse columnschrijver Paul Bras om zijn kijk op het leven met een kritische pen te beschrijven. Het zal u niet verbazen dat hij de actuele coronakoe bij de horens vat. Hoe zal dat gaan met de enorme aantallen bestellingen van wel of niet nodige spullen die we met zijn allen laten bezorgen omdat de meeste winkels dicht moeten? Lees hieronder zijn bespiegelingen.
Door: Paul Bras. Het woord van het jaar 2020 is anderhalvemetersamenleving. Beetje een open deur noem ik dat. Ik vond de nummer twee en drie veel beter gekozen eerlijk gezegd. Fabeltjesfuik getuigt van uitstekende creativiteit. En viruswappie klinkt ook een beetje lief wat degene op wie dit predicaat van toepassing is ook nodig heeft. Je zult maar de hele dag bezet zijn door al die complottheorieën, best heftig. Al die emoties en het ligt nog buiten je invloedssfeer ook.
Toen afgelopen maandag Mark Rutte zijn toespraak hield gebeurden er simultaan een paar dingen. Ten eerste stond er op het Binnenhof een aantal viruswappies flink lawaai te maken om de toespraak te verstoren. Tegelijkertijd werden de winkels overspoeld door mensen die nog op het laatste moment inkopen wilden doen vanwege de harde lockdown. Dan vraag ik me af wat er in de hoofden van al die mensen omgaat. Veel mensen om mij heen hebben zich wild geërgerd aan het lawaai op het Binnenhof. Dat ging ze echt te ver. Maar enkelen van hen waren nog wel even snel de binnenstad ingestoven om nog een laatste kadootje op de kop te tikken. Dat ging ze dan weer niet te ver. En dat is nu net het gedrag wat alle problemen veroorzaakt. Ik vind dat een interessant gegeven. Hoe komt het toch dat 80 procent van de Nederlanders gewoon doorgaat met het leven dat ze gewend zijn ondanks alle waarschuwingen vanuit de overheid. Is dat burgerlijke ongehoorzaamheid? Is dat moeite hebben met het aanvaarden van autoriteit? Is het onverschilligheid? Of gewoon egoïstisch gedrag? Kijk dat je kritisch bent op de maatregelen kan ik begrijpen, sommige zijn ook niet uit te leggen. Het is ook een vrijwel onmogelijke taak om dergelijke maatregelen te nemen, er is altijd kritiek. ‘Deal with it’ denk ik dan, het gaat om onze gezondheid. De creativiteit van de ondernemers is grenzeloos. Aan de ene kant hoort dat bij ondernemers en kan ik dat waarderen, aan de andere kant als je het gebruikt om de regels te omzeilen en alsnog de kans biedt aan massa’s mensen om bij elkaar te komen dan heb je het toch niet begrepen.
Ik vind het bedroevend om te zien in welke omstandigheden wij ons in deze tijd terugvinden. Het is kennelijk een essentiële levensbehoefte om spullen te kopen. De consumptiemaatschappij draait op volle toeren. En als we daarin worden beknot door een of ander virus wat volgens sommigen onder ons wordt benoemd als niet meer dan een ordinair griepvirus, gaan we als kleine kinderen stampen met onze voeten op de grond, of lawaai maken op het Binnenhof. We willen het nu en onmiddellijk anders voelen we ons beperkt in onze vrijheid. Ik kan me voorstellen dat dit emoties bij u oproept, misschien wel omdat u zichzelf hierin herkent. Bedenk dan ook dat ons gedrag gevaar oplevert voor anderen. Ik hoorde dat PostNL verwacht dat er een golf van pakketjes vanuit de digitale warenhuizen wordt verwacht nu we niet meer zelf de boodschappen mogen doen. PostNL zegt toe dat ze alles zullen doen om die pakketjes op tijd te bezorgen. Daarvoor hebben ze tijdelijk personeel nodig dat tegen een hongerloon een paar weken zich helemaal uit de naad mogen werken om die sokken en ander prullaria bij ons thuis te bezorgen. Bovendien lopen die werknemers een relatief grote kans om besmet te raken omdat het in de magazijnen van al die warenhuizen vrijwel onmogelijk is om de anderhalvemetersamenleving gestalte te geven. Je kunt je afvragen of dit essentiële winkels zijn. Het is toch van een onbeschaamde brutaliteit dat winkels als Action en Hema zichzelf als essentiële winkel zien omdat ze naast 70 procent nonfood ook 30 procent food producten verkopen. Zonder Hemaworst geen leven. Ik hoor u al zeggen dat de harde lockdown ondernemers aan de rand van faillissement brengt en daarin hebt u gelijk. Ik zal de Actions van deze wereld niet missen, maar ook daar werken mensen die monden hebben te voeden. Het heeft wat mij betreft te maken met de vervlakking van onze maatschappij en het ontbreken van solidariteit met de mensen die het nu moeilijk hebben omdat ze ziek zijn of voor de zieken moeten zorgen. Geen fijn beeld.