Column: ‘Tradities’

Door: Paul Bras. December is een maand van tradities. Het Sinterklaas feest is nog niet voorbij of de kerstbomen worden al weer opgetuigd. Eeuwenoude tradities die overigens altijd onderhevig zijn aan verandering. Het kerstfeest komt voort uit de katholieke traditie, Jezus die geboren wordt in een stal. De traditie van een versierde kerstboom komt van de Germanen die de midwinterviering kenden waarin zij een groenblijvende boom met appeltjes versierd op hun dorpsplein plaatsten. De gebieden waar de Germanen leefden werden ‘gekerstend’ en hun gebruik is langzaam overgenomen. Een ander voorbeeld van het veranderen van tradities maken wij momenteel mee. Zwarte Piet staat heftig ter discussie. Roetveegpiet doet zijn intrede.

En dat brengt mij bij het onderwerp waar ik mijn wenkbrauwen over optrek. Het is een goed gebruik om bij de geboorte van een pasgeborene iedereen uit te nodigen om het prille geluk te aanschouwen. Wij serveren dan beschuit met muisjes. Een leuke traditie, maar inmiddels behoorlijk achterhaald heb ik begrepen. Dit feest kan veel grootser gevierd worden en die trend is inmiddels ook in Nederland geadopteerd. Ik leg het u even uit.

Allereerst is er de zwangerschapsaankondiging. Dat is een grote gebeurtenis. Op internet kun je veel verschillende originele manieren vinden waarop je dit moment kunt vieren. Dan is er de Gender reveal party. Je maakt dan bekend wat het geslacht is van het te verwachten kindje. En dat moet gevierd worden, dus worden vrienden, familie en vage kennissen van harte uitgenodigd.  Voor de echte diehards volgt nu de 20 weken echo. Je bent dan op de helft van je zwangerschap en alles is gezond, dus dat moet gevierd worden. Vervolgens is er de babyshower. Iedereen wordt opgetrommeld om de aanstaande moeder te verrassen met een gezellige middag met spelletjes, cadeautjes en lekker eten. En dan is de kleine nog niet eens geboren. Dan volgt de geboorte en is natuurlijk het moment aangebroken om de nieuwe boreling te bewonderen. Dat ken ik heel goed, dat heet namelijk de kraamvisite. Maar dat is niet sexy, dat noemen we voortaan de kraamborrel. En als je dan denkt dat je alles achter de rug hebt heb ik nieuws voor je. Er is namelijk nog de After baby party. Dat is een feestje dat in het teken staat van de vrijheid van de moeder. Helemaal begrijpen doe ik het nog niet, maar ik ben dan ook een wat oudere man die moeite heeft met veranderingen.

Ik vind er nogal wat van dat voor een nieuwe baby vier tot vijf momenten worden gecreëerd om aandacht te vragen van familie en vrienden. Ze worden toch geacht om acte de présence te geven en een cadeautje te regelen. Is dat niet wat al teveel aandacht?

Ik kan me voorstellen dat juist bij het eerste kind de toekomstige ouders moeten wennen aan een heel nieuw leven. Waar je eerst onbelast lol kon maken met je vrienden, alle tijd had voor afspraken en naar feesten, concerten en festivals kon gaan zul je nu moeten leren leven met de beperkingen van het verzorgen van het nieuwe leven. Dat betekent een geregeld leven met veel zorg en regelmaat. Die overgang kost tijd en is feitelijk een stuk rouwverwerking. 

Desalniettemin wens ik alle jonge ouders een gelukkige en voorspoedige toekomst toe met hun fantastische kroost.

Paul Bras