,,Ondanks hun hoge ouderdom (de jubilaris is 72 en zijn vrouw 74 jaar oud) hebben zij volop kunnen genieten van hun geluk, dat hen op deze dag toebedeeld werd.’’
Hallo! 72 jaar…, ‘hoge ouderdom? Alsjeblieft zeg! Zo oud ben ik ook (bijna). Verbijsterd las ik het krantenknipsel uit 1939, dat ik aantrof in een doos vol paperassen van mijn vader. Die had het stukkie bewaard, omdat het om zijn ome Willem en tante Aaltje ging. Respectievelijk broer en zus van zijn vader Maarten en moeder Sijtje, mijn opa en opoe dus.
Ome Willem en tante Aaltje stonden in de krant, omdat ze hun gouden bruiloft vierden. ,,Woensdag 10 oktober stond de Seringenstraat in het teken der feestvreugde en des avonds bracht ‘Sursum Corda’ een serenade. Dit alles ter ere van het echtpaar Piet, dat op deze datum het 50-jarig huwelijksfeest herdacht.’’
Alsof ‘hoge ouderdom’ al niet schokkend genoeg is, las ik voorts: ,,De oudjes hadden een enorme drukke dag.’’ En vervolgens: ,,Het zal deze oudjes een steun zijn voor de toekomst, dit mooie, waardevolle deel van hun leven te hebben zien afgesloten met een feest.’’ Oudjes…, 72 en 74 jaar oud.
Wat me in het bijna 80 jaar oude krantenbericht trouwens ook opviel, was dat nergens vermeld stond dat de burgemeester bij het jubilerende echtpaar langs was geweest. In die tijd was dat Kastelein. Zouden ome Willem en tante Aaltje hem soms hebben laten weten, dat hij niet welkom was? Dat op zijn aanwezigheid geen prijs werd gesteld?
Hoe ik daar nou weer bij kom? Dat werd me ingegeven door een artikel, dat ik onlangs las op AalsmeerVandaag. Ter gelegenheid van hun zestigste trouwdag, had Leni Paul het echtpaar Verlaan-Siep geïnterviewd. Het eerste dat Leni vroeg, toen ze hun Kudelstaartse woning betrad, was: ‘Hé, is burgemeester Nobel er niet?’
Normaliter komt hij bij zulke gelegenheden langs met een bloemetje namens de gemeente en om samen met het bruidspaar te poseren voor een foto. Tot mijn stomme verbazing las ik, waarom Nobel deze keer schitterde door afwezigheid: ,,Nee, de burgemeester hebben we afgebeld,’’ zegt Ans Verlaan-Siep (84) opgewekt. En op even montere toon voegt echtgenoot Gerard (85) er aan toe: ,,We hebben daar niet zo'n behoefte aan dat die langskomt.’’
Ik was zo onder de indruk van deze, zeg maar gerust, moedige verzetsdaad, dat ik er meteen een column over wilde schrijven. Nou kan ik dat wel willen, maar voor wie? Waar moet ik met mijn stukkie heen? Naar AalsmeerVandaag? Ja hoor, ze zien me aankomen. Ik wilde voor deze nieuwssite toch geen columns meer schrijven, omdat ze in het kader van de raadsverkiezingen die rare hapsnurker had geïnterviewd?
De vraag is dus, of AalsmeerVandaag me weer als columnist in genade wil aannemen. Ik denk eerlijk gezegd van wel. De hoofdredacteur en ik hebben onze ‘ruzie’ immers al lang uitgepraat. En tegen elkaar gezegd: zand erover!
Terug naar Gerard en Ans. Graag had ik willen weten, wat nou precies de reden was waarom zij de burgemeester hadden afgebeld. Al heb ik wel zo mijn vermoedens. Zij zien, net als ik, bijna iedere week die vreselijke foto’s in de media, waarop Jeroen Nobel te midden van bruid en bruidegom grijnzend naar het vogeltje kijkt. Die genante vertoning wilden ze koste wat het kost voorkomen.
Ze mochten er tegenover de verslaggeefster van AalsmeerVandaag dan wat luchtigjes over doen, alsof het afbellen van de burgemeester de normaalste zaak van de wereld is. Maar ik geef u op een briefje, dat ze er slapeloze nachten van hebben gehad. Vooral over de vraag, wie van hen Nobel moest gaan vertellen, dat hij niet op hun feestje welkom was. Tenslotte is het wel de burgemeester, die je een blauwtje laat lopen.
Met het naderen van hun zestigste trouwdag, zagen Gerard en Ans het schrikbeeld van samen op de bank, met Nobel als deugd in hun midden, steeds duidelijker voor zich. Er moest nu snel actie ondernomen worden, om te voorkomen dat Nobel bij hen voor de deur zou staan met zo’n lullig bossie bloemen. Want dan wordt het wel heel erg moeilijk om hem niet binnen te laten.
Een foto, waarop de bruid door de burgemeester in een houdgreep werd gehouden, gaf het laatste zetje. Getroffen door een acute paniekaanval, brulde Gerard het uit: ‘Yes we can’. Waarop Ans hem de telefoon aanreikte met: ‘Bel meteen Jeroentje Kapoentje. Dan hebben we het maar gehad.’ Gerard draaide resoluut het nummer van het raadhuis, dat hij al uit zijn hoofd had geleerd, en bracht de boodschap over aan de burgemeester.
Of het echt zo is gegaan? Ach, wat doet het ertoe, in een column mag je erop los fantaseren. Laten we in elk geval met z’n allen bidden, dat de uiterst moedige daad van Gerard en Ans navolging krijgt. Dat we niet alleen verlost worden van die schokkende foto’s. Maar ook dat de media eindelijk stopt met berichtgeving over 60 jaar en ouder getrouwde echtparen. Gelukkig zijn ze al gestopt met de 50 jaar getrouwde stelletjes, omdat daar op een gegeven moment geen beginnen meer aan was.
Ik heb nooit goed begrepen, waarom jubilerende echtparen geïnterviewd moesten worden. Net als ze op een leeftijd komen, dat hun geheugen begint te rammelen, moeten ze aan ‘de krant’ vertellen hoe en wanneer ze elkaar voor het eerst hebben ontmoet. En uitleggen wat het ‘geheim is van een goed huwelijk’, terwijl hun huwelijk misschien wel knudde met een rietje was. Dat ga je de lezers toch niet aan hun neus hangen?
In de jaren zestig en zeventig stapten babyboomers massaal in het huwelijksbootje. Dus je kunt er donder op zeggen, dat het aantal jarige echtparen de komende decennia alleen maar toeneemt. Laatst kwam het al voor, dat er drie jubilerende echtparen in één week tijd waren. O ja, dan hebben we ook nog het toenemende aantal honderdjarigen. Straks blijft in de media geen ruimte meer over voor écht nieuws.
Het is dan ook de hoogste tijd, dat er actie plaatsvindt. Nou komt het goed uit, dat de raad binnenkort een profielschets moet opstellen voor een nieuwe burgemeester. Om te voorkomen, dat de nieuwe burgemeester straks al zijn of haar kostbare tijd gaat verspillen aan het aflopen van al die feestjes, moet hierin worden opgenomen, dat aan die tijdsverspilling niet mag worden meegedaan.
Heeft de gemeente er toch behoefte aan de jubilerende echtparen in het zonnetje te zetten, doe dan wat ze in heel veel andere plaatsen doen: de bruidsparen, of ze nou 50, 60, 65, 70 jaar getrouwd (of samenwonend) zijn, eens per jaar uitnodigen voor een hapje en een drankje in het raadhuis. Muziekje erbij, wat willen ze nog meer. En aan het eind van het feest met z’n allen op de foto, met de burgemeester in hun midden.
Ik vind dit een geweldige oplossing, al zeg ik het zelf. Dan kan de nieuwe burgemeester zich vooral bezig houden met belangrijkere zaken, bijvoorbeeld de fietspaden in Aalsmeer. Want allemachtig, wat zijn die slecht, zèg. Of je nou op het fietspad van de Zwarteweg rijdt, of dat van de Hornweg, Kudelstaartseweg, Stommeerweg, Middenweg, noem maar op, je nieren hobbelen je keel uit.
Of laat hij of zij zorgen, dat aan het asfalteren van Aalsmeer ten behoeve van Schipholparkeerders een halt wordt toegeroepen. Of zorgen dat het centrum van Aalsmeer weer up to date is en de Aardbeienbrug wordt gerestaureerd. En alsjeblieft niet weer een burgemeester, die er genoegen in schept om (met inschakeling van Amstelveense ambtenaren), traditionele Aalsmeerse feestjes, zoals Bandjesavond, Pramenrace en Feestweek, te verstieren.
Zou dát misschien, zit ik me nu ter plekke te bedenken, de reden zijn geweest, waarom Gerard en Ans wilden dat burgemeester Nobel niet op hun feestje langskwam. Ze waren natuurlijk doodsbang, dat hij ook hún feestje zou verpesten. De ‘oudjes’ van tegenwoordig, zijn nog lang niet gek.
Dick Piet is journalist. Geeft zijn nieuwsgierigheid al meer dan een halve eeuw de vrije loop in de schrijverij. Schopte het tot hoofdredacteur van de Aalsmeerder Courant. Graaft op papier graag dieper dan anderen in naoorlogs Aalsmeer. De hele zomer lekker het water op met de boot. Pleziert daarna Aalsmeer met nostalgische filmavonden.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
6 reacties
Mooi verhaal Dick!
Als fietser helemaal mee eens!
Genoten van je column Dick proficiat
het voorstel van Dick werd in het leven geroepen door
JOBKE VONK VEDDER de burgemeester die HELAAS het
onderspit moest meemaken door een zeer moeilijke en v
verdeelde gemeente raad.
het was een fijne en gezellige bijeenkomst op haar kamer.
ik kan stellen dat de aanwezige bruisparen het zeer
op prijs gesteld hebben..
Heb weer genoten van je column Dick. Jouw Aalsmeerse hart kan het schrijven niet laten. Gelukkig maar. De volgende vraag aan jou en je echtgenote is , als jullie 60 jr zijn getrouwd ga je dan ook telefoontje wagen aan het Aalsmeerse bestuur? inmiddels weet ik het antwoord. gr en zonnige dagen..
Eindelijk een medestander over de fietspaden in deze gemeente. Al jaren trek ik aan de bel maar zolang de verantwoordelijke bestuurders de meeste kilometers afleggen achter het autostuur krijg je geen gehoor. Hopelijk nu bestuurders die niet alleen met beide benen in de maatschappij staan maar ook met twee fietswielen!
Dick, ik ben het roerend met je eens. Ik ben zelf nog piep jong..
Maar moet er niet aan denken ooit in de krant te verschijnen vanwege een huwelijks jubileum.
Een burgemeester mag zich wat mij betreft vooral bezig houden met besturen, orde en veiligheid!