Muizenissen

Ik pieker me rot hoe we het moeten aanpakken. We hebben last van muizen in huis. Zeer irritant. Als je bang bent van deze kleine beestjes of ze vies vindt, raad ik je aan nu te stoppen met het lezen van deze column.

Muizen dus. Het is helaas niet de eerste keer. In 2006 ontdekte we ’s avonds een heel klein schattig (vonden we toen nog) veldmuisje in de woonkamer. Of stadmuisje, geen idee. Achter de piano en niet te pakken te krijgen. Hoe komen we daar nu aan vroegen we onszelf af. En vooral, hoe komen we er weer vanaf. Antwoord op die eerste vraag kregen we snel toen manlief zijn tas van zijn werk opendeed en er wat muizenkeuteltjes in zaten. Het beestje was meegereisd vanuit Utrecht naar Kudelstaart in zijn werktas. Hij verhuurde zichzelf toen aan ProRail die in een fantastisch monumentaal pand in het centrum van Utrecht zit. Leuke werkplek, leuke mensen, maar er verbleven ook vervelende knagertjes in het pand. Regelmatig zag hij ze rondhuppelen en door de gangen spurten. Brood, koek of andere etenswaren moest je niet laten liggen, ook niet in een bureaula. De volgende ochtend was daar gegarandeerd aan gevreten.

De betreffende muis werd niet gevangen en ’s nachts hoorden we hem in onze slaapkamer. Ik heb niet zo heel veel moeite met muizen, maar dat ze in je slaapkamer zitten en je wakker houden, vond ik toch echt te ver gaan. Wij weer op muizenjacht en met succes. Mijn held ving hem met zijn blote handen en rende ermee naar buiten. Volgens mij maakte de muis meteen rechtsomkeert en was hij eerder weer binnen voordat mijn man binnen was, want de volgende dag zagen we hem weer. Toch niet ver genoeg buiten neergezet misschien? Wat zal die muis gelachen hebben om mijn man in zijn onderbroek op straat. Of zou hij zijn hele familie mee op reis naar Kudelstaart genomen hebben en was het dus een andere? Het was een mysterie, maar wel een frustrerende.
Omdat we de volgende dag op vakantie gingen hadden we overal muizengif neergezet en bij terugkomst niets meer gemerkt. Probleem opgelost!

Nu jaren verder hebben we weer last. Reden kennen we inmiddels. We hebben kippen en daar betrappen we nog weleens een muisje bij het voer. Geen idee hoe deze priegelige plaaggeesten dan binnen komen, maar daar hebben ze natuurlijk maar een ieniemienie gaatje voor nodig. De zolder is hun favoriete plek, want onze oudste dochter ziet er regelmatig eentje door haar kamer trippelen. Volgende ochtend: ‘Oh ja, ik zag er weer eentje’. Dus weer tijd voor maatregelen. Klemmen zijn het meest effectief. We hebben er al heel wat gevangen met een blokje kaas erin. Volgende ochtend: ‘Oh ja, ik hoorde weer een klem afgaan vannacht’. Best zielig zo’n klein beestje geplet of in sommige gevallen alleen met een pootje in de klem. Geen leuke dood voor dat arme stakkertje, maar voor ons telt iedere muis!

Kinderen op het hart gedrukt vooral geen etenswaren of snoep in hun kamer te laten slingeren. Ook niet je boterhammen die uit school mee terug kwamen (helaas een McDonalds en Deen in de buurt) in je tas laten zitten of in je kleine prullenbakje op je kamer gooien. Het liefst ook geen kleding op de grond laten liggen, maar opruimen. En als het even kan je kamer schoonhouden, maar dat lijkt echt teveel gevraagd. Onze puber zegt dan alleen ‘ja, is goed’ om er vervolgens niks mee te doen. Gelukkig is ze totaal niet bang voor haar kleine kamergenootjes, maar toch. Ik vind het niet prettig als het daar een walhalla zou zijn en er hele nesten komen. Zo af en toe eentje vind ik al meer dan genoeg.

Jongste dochter vindt de muisjes bijzonder interessant. Ze staat er altijd met haar neus bovenop als er weer eentje gevangen is. Totaal niet bang. Het liefst zou ze een muisje in een kooitje doen en er heel de dag naar kijken. Een levende dan he. Bij Ranzijn stond ze een keertje verheerlijkt te gluren bij de voermuisjes voor reptielen. ‘Zo eentje wil ik er’. Ach ja. Maar die stomme beestjes laten je ook schrikken en dat vindt ze toch ook minder. Ze zijn zo ontzettend snel. En ze maken ’s nachts soms best herrie. We hebben uitgebouwd en daar zitten ze net boven het plafond. Dus helaas ook boven het plafond van onze slaapkamer. Dan hoor je dat geritsel en dat gaat ’s nachts door merg en been. En om elke nacht met oordoppen in te slapen is ook niks.

Gelukkig hebben we ze nog niet kunnen betrappen op het stuk knagen van snoeren etc., want dat zou echt een ramp zijn. Alleen op de slaapkamer van onze jongste dochter zit er nu wel een klein gaatje bovenaan in een muur. Ze beweerde zelfs dat ze daar een keer een snuitje tevoorschijn zag komen. Vond ze wel weer leuk. Wij minder.

Ik pieker me dus rot hoe we deze keer van dit probleem af moeten komen. De paarse gifkorreltjes laten ze links liggen, soms is de kaas uit de klemmen gegeten en boven het plafond kun je nauwelijks bij komen. Het is nog geen echte muizenplaag en dat willen we natuurlijk voorkomen. We hebben zelfs even overwogen om weer een kat in huis te nemen, want onze hond doet helemaal niks. Ze keek gezellig van een afstandje toe hoe wij op onze knieën met een zaklamp op zoek waren naar een muis die onder de kast zat. Ze is duidelijk gezakt voor haar speurneusexamen. Buiten snuffelt ze overal en ruikt het kleinste egeltje, maar binnen denkt ze volgens mij ‘laat me met rust, ik wil slapen.’

Wij zijn nog steeds van plan om binnen een paar jaar een zorgboerderij te gaan starten (zijn nu in afwachting van een gesprek met de gemeente) en onvermijdelijk zullen daar ook muizen bij komen wonen. Buiten zijn ze welkom, maar binnen…. Toch maar een kat aanschaffen dan? We hebben ooit drie katten gehad, maar man bleek allergisch. Hij heeft nu uitgezocht dat er zelfs katten bestaan waar je niet allergisch voor kunt zijn. Dochters zien dit natuurlijk al helemaal zitten. Buren, die altijd voor de hond en kippen zorgen, iets minder. 

Als er iemand bruikbare tips heeft, dan hoor ik ze graag. Ik kan me niet voorstellen dat wij de enige zijn in deze landelijke omgeving die last heeft van de kleine knagertjes. 

Ilse Zethof is communicatieadviseur, tekstschrijfster en één van de oprichters van Aalsmeer Vandaag. Vanuit Brabant door de liefde in Kudelstaart beland en ingeburgerd. Eigen bureau. Sociaal en open type met zwak voor kinderen en gehandicapten. Doet veel vrijwilligerswerk.