Mopperdemopperdemopper

De wethouders zijn gekozen, de gemeenteraad is geïnstalleerd en de Europese verkiezingen zijn ook weer achter de rug. Politiek Aalsmeer kan weer even bijkomen zou je denken. Maar nee, het feest is nog maar net begonnen.

Bij velen lopen de gemoederen hoog op en weer anderen liggen onder vuur. Wat is dat nou altijd met die politici? Het lijken soms wel pubers die elkaar overbluffen. Ik zou niet met ze willen ruilen, want als publiek figuur sta je altijd in de schijnwerpers. Maar waarom helpen ze elkaar dan niet meer? Zij weten toch als geen ander hoe dat voelt? Doen ze dit allemaal in het belang van ons of is het toch stiekem haantjesgedrag? Ergens heb ik wel respect voor ze, want je moet het maar willen.

Eerlijk gezegd heb ik me nooit zo erg bezig gehouden met de lokale politiek totdat ik bij AalsmeerVandaag kwam. Daar ontkom je er niet aan. Onze hoofdredacteur Han Carpay schrijft er vaak over. En terecht, want vele Aalsmeerders en Kudelstaarters lijkt het niets te schelen wie ons dorp regeert. Hij wil met zijn verhalen iedereen wakker schudden. Mijn ogen zijn ook geopend.

Mopperen
Maar genoeg over de politiek. Daar wordt al veel over gezegd, geschreven en gemopperd. En mopperen, dat doen we graag. Ik ook, hoor. Heerlijk is het soms. Je moet me soms eens horen als ik onze hond uitlaat. Ik mopper op al die hondeneigenaren die de hondenpoep gezellig laten liggen. Terechte irritatie natuurlijk. Zeker als ik er weer eens in sta als ik de uitwerpselen van onze hond opruim of als andere mensen een door mij aangereikt poepzakje weigeren. Ik heb er al eens een column aan gewijd. Trouwens ook irritant dat je het poepzakje nergens kwijt kan en er een flink stuk mee moet wandelen of dat de weinige prullenbakken uitpuilen. 

Daarin stond ook dat ik het vreselijk vind als er honden loslopen op plekken waar dat helemaal niet mag. Onze jonge en speelse hond vindt het zeer gezellig om met andere honden te spelen. Maar die van ons zit wel vast. Je raadt het al, ik zit binnen no time verstrikt in de riem.

Hitsig mannetje
Helemaal fijn was het deze week toen ik een hitsige en agressieve Staffordshire achter me aan had. Niet echt een gezellig hondje, dat continu boven op onze veel grotere hond wilde kruipen. Geen baasje te bekennen natuurlijk. Beestje heeft flink stuk achter me aan lopen hijgen totdat ik in een huis van een vriendin kon schuilen. Ik mopperde, maar kon er eigenlijk ook wel om lachen. Achteraf uiteraard, toen ik veilig en wel thuis was.

Ik mopper ook op al die mensen die buiten overal rommel laten slingeren. Vandaag heb ik nog twee lege wijnflessen uit een speeltuintje opgeruimd. En onze hond die vindt opvliegende papiertjes en plasticjes heel lekker, dus ik moet opletten. 

Sloten en molshopen
En dan loop ik ook weleens flink te mopperen op het beestje zelf. Zeker als mevrouw besluit om in de sloot te duiken op het moment dat ik haast heb, ze alle molshopen aan de onderkant wil bekijken en ze in geen velden of wegen te bekennen is. Wel in het losloopgebied dan, hè.

En dan heb ik het nog niet eens over alle andere dingen die me buiten opvallen en die niks met mijn hond te maken hebben. Daarover kan ik pagina’s volschrijven. Sukkels die hun auto parkeren op een gehandicaptenparkeerplaats en daar niet toe bevoegd zijn bijvoorbeeld. Daar word ik altijd zo boos over.

Wees lief voor elkaar
Nu stop ik met mopperen. Er wordt al genoeg geklaagd en met modder naar elkaar gegooid. Ook naar Aalsmeer Vandaag, omdat wij ons nek uit durven te steken door kritisch te zijn. Hier ben ik erg teleurgesteld over.

Ik wil besluiten met te zeggen dat mensen daar maar eens mee moeten stoppen. Het is mooi weer, we hebben een leuk dorp met veel water, geniet ervan. Maar wees nou ook eens lief voor elkaar. Gun elkaar wat en zie fouten door de vingers. Het is moeilijk, maar probeer vooruit te kijken. En tot slot de fantastische uitdrukking van Toon Hermans ‘Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.’ Fijn weekend allemaal!

Ilse Zethof is communicatieadviseur, tekstschrijfster en één van de makers van Aalsmeer Vandaag. Vanuit Brabant door de liefde in Kudelstaart beland en ingeburgerd. Eigen bureau. Schreef voor Nieuwe Meerbode. Sociaal en open type met zwak voor kinderen en gehandicapten.