Lekker rustig…

Vrijdagochtend half tien. Ik zit lekker rustig achter m’n computer aan de column voor AalsmeerVandaag te werken. Het idee had ik al in m’n hoofd, dus hij rolt er vrij makkelijk uit. Heb 'm zelfs al voor driekwart af als… zzzz… met een soort zucht gaat het beeldscherm op zwart en alle lampjes uit. Wat nu weer?

Een blik op de wekker achter me en ik zie dat de secondewijzer stil staat. Naar de gang: geen licht. Het is ook ineens verdacht stil. Afzuiginstallaties en andere apparaten doen er het zwijgen toe. Stroomstoring! Nee hè… Niet alleen ben ik m’n tekst kwijt, niets doet het meer.

Snel naar de stoppenkast. Ik heb er niet veel verstand van, maar ik zie daar niets vreemds. Wel vreemd is dat de ganglichten in de flat ook uit zijn. De storing zit dus niet alleen bij mij! Gedeelde smart. Even wachten, het zal zo wel weer aan springen. Er zijn buren aan het klussen, misschien is er ergens iets misgegaan?

Tien uur. Nog geen verandering. Dan maar een bakkie koffie. Maar natuurlijk doet ook dat apparaat het niet. Geen paniek: ik heb een gasfornuis en met water koken en opgieten krijg je ook koffie. Ik ga maar niet naar beneden om de brievenbus te legen (wat ik meestal doe voor de koffie), want acht etages omlaag gaat nog wel, maar weer omhoog… Je zult net toevallig in de lift zitten, denk ik nog.

Na de koffie word ik ongeduldig. Wat kun je toch weinig doen zonder stroom: geen radio of tv, niet even de stofzuiger door het huis. Maar erger nog: ik wil informatie! Met m’n mobiel zit ik zo op internet en een blik op dichtbij.nl leert dat niet alleen ik, niet alleen mijn straat, zelfs niet alleen Uithoorn, maar compleet Noord-Holland zonder stroom zit. Nog meer gedeelde smart. Alles ligt plat: van Schiphol tot het treinverkeer, van winkels tot de metro in Amsterdam.

Dus even boodschappen doen nu ik toch niet kan werken, heeft ook geen zin. Dan maar een lekker boek gepakt. Intussen een appje van m’n dochter die aan het werk is in de thuiszorg: ‘Zit jij ook zonder stroom? Al m’n cliënten mopperen er over’ en een smsje van mijn moeder in Heiloo. Ook daar ligt de stroomvoorziening er uit. Omdat zij geen filters en losse koffie meer in huis heeft is ze in de weer gegaan met een zeefje, opengeknipte pads en de fluitketel met heet water. Kamperen en de lol er van inzien.

Elf uur. Een beetje ongeduldig word ik nu wel. Het moet niet veel langer meer duren, straks ontdooien al m’n voorraden in de diepvries. Dat loopt weliswaar niet zo’n vaart, maar toch… Intussen lees ik op de mobiel dat Haarlem weer stroom heeft. Al wil ik dat apparaat niet te veel gebruiken, want je weet niet hoe lang dit gaat duren en als ie leeg is… kan ik ‘m niet aan de stekker hangen. Wat een gedoe.

Kwart over elf. Kan het niet laten en wil op de hoogte blijven van het laatste nieuws. Op Schiphol schijnt een gejuich te zijn opgegaan toen daar weer stroom was. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Een appje aan m’n dochter dat het nu vast niet lang meer duurt. En inderdaad, vlak voor half twaalf floept de computer aan, loopt de klok en gaat het licht weer aan: jippie!

Dus alsnog een column kunnen schrijven. Die vorige ben ik toch kwijt, dus ik kan makkelijk van onderwerp veranderen. Elk nadeel heeft z’n voordeel en actueler kan ie bijna niet. Al zet het wel aan tot nadenken: waar zijn we zonder stroom? Helemaal terug bij af.

M’n moeder – die nu alles het weer doet meteen aan de telefoon hangt – neemt zich intussen voor toch maar wat oploskoffie in huis te halen. Dat is misschien wel een goed idee.

Marjon Labordus is freelance schrijver. Begonnen bij Nieuwe Meerbode en groot geworden als redacteur bij Ouders van Nu. Boektitels van haar: Dagje weg in de winter, Als je zwanger bent. Handbalpassie. Doet berichtgeving voor Handbalvereniging FIQAS Aalsmeer.