Kudelstaart is niet te koop

Vrijdag 19 oktober zat het Dorpshuis nokkie vol tijdens twee historische presentaties over Kudelstaart. Als Kudelstaartse columnist heb ik het regelmatig over de herkomst van ons mooie dorp, hoe de diverse machthebbers de landerijen onder elkaar verdeelden en waar de naam Kudelstaart vandaan komt. Ik vind het altijd interessant om de geschiedenis een beetje te kennen, maar veel blijft liggen onder het stof der eeuwen. En dan is zo’n presentatie bijzonder leuk omdat het altijd weer nieuwe inzichten oplevert. 

 

Neem nu bijvoorbeeld het feit dat in 1724 het dorp Kudelstaart werd opgekocht door Amsterdam. Wist u dat? Ik niet. Dat maakt me nieuwsgierig. Voor hoeveel is Kudelstaart toentertijd gekocht. Zou ik best willen weten. En wie ging daarover? Stel je voor dat er een delegatie vanuit Amsterdam naar Kudelstaart trekt, bij de burgemeester aanklopt en met de geldbuidel rinkelt. En dat die burgemeester dan gaat onderhandelen en Kudelstaart verkoopt. En dat hij dan aan de inwoners moet vertellen dat ze voortaan Amsterdammers zijn. Zouden ze nu eens moeten proberen. Het biedt overigens ook weer perspectieven. Dan hebben we Ajax als club en dat is dan weer een goeie deal. En dan zijn mijn twee grote liefdes, Amsterdam en Kudelstaart, verenigd. 

 

Maar een beetje arrogant vind ik het wel. Het doet me denken aan Real Madrid dat al jarenlang iedere belangrijke speler opkoopt zodat ze ieder jaar weer de Champions League winnen. Of bedrijven die concurrenten opkopen zodat ze geen last meer hebben van de concurrentie en gelijk hun markt aanzienlijk uitbreiden. 

 

Amsterdam had natuurlijk een goede reden om Kudelstaart te kopen. Die belangrijke verkeersader, de Kudelstaartseweg was enorm belangrijk voor de bereikbaarheid van onze hoofdstad. Niet voor niets is daar het Fort Kudelstaart gebouwd, een van de forten van de Stelling Amsterdam. Maar in die tijd, en overigens ook in onze tijd, was het te doen gebruikelijk om een stuk land te veroveren. Amsterdam beschikte in die tijd over een behoorlijke schutterij. Daar kan Rembrandt over meepraten. En Kudelstaart stelde in die tijd nog niet zoveel voor. De boeren reden er op varkens en de plaatselijke bromsnor schoot nog met pijl en boog. Een beetje Nachtwacht veroverde dat dorp op een achternamiddag. Dus waarom zouden ze besloten hebben om Kudelstaart te kopen als het gewoon voor het grijpen lag? 

 

Natuurlijk kan dat met politieke verhoudingen te maken hebben. Het bisdom Utrecht had ook wat in de melk te brokkelen als het om Kudelstaart en Vrouwenakker ging. En dan heb je er plotseling een machtige vijand bij. Maar misschien was het ook gewoon een slimme zet van de Amsterdamse koopmansgeest. Als je gewoon een dorp koopt, hoef je geen schutters op de been te brengen, zijn er geen gesneuvelden wiens weduwen onderhouden moeten worden, heb je geen heisa met machtige buren, en je houdt een belangrijke handelsroute open wat weer geld oplevert. 

 

Zo te zien was het gewoon Amsterdams gogme en daar kan de wereld nog wat van leren. Want zo los je conflicten dus op. Als je maar geld hebt. China koopt Taiwan, de staat Israël schuift een bom duiten richting de Palestijnen en Saudi Arabië koopt Turkije op. Zijn ze gelijk af van dat gedonder met dat consulaat.

 

Amsterdam heeft wat dat betreft zelf een enorm probleem. Vastgoedbeleggers kopen massaal Amsterdams vastgoed op. De Amsterdammers kunnen zelf de woningen niet meer betalen. Het grootkapitaal neemt op deze manier de macht over in Amsterdam. Koekje van eigen deeg.

 

Maar wat als dat grootkapitaal de macht in Amsterdam heeft overgenomen en het oog laat vallen op de Parel aan de Westeinderplassen? 

 

Die Amsterdammers moeten één ding goed begrijpen. Dit dorp is niet te koop. De Kudelstaartseweg ook niet. Punt uit, klaar.