Klare Taal

Vieze woorden
Mijn column deze week zou in eerste instantie gaan over het woord smeuïg. Ik zag het woord vanmiddag tijdens een bezoek aan de lokale Albert Heijn staan op het pakje leverkaas, dat de dame voor mij in de rij aan het afrekenen was. De rest van de middag heeft in mijn hoofd rondgespookt dat smeuïg een afschuwelijk woord is.

Ten eerste is het een woord dat niet normaal uit te spreken is. Met name de meuï-sectie van het parcours is bijna niet te doen zonder gekke bekken te trekken, en al helemaal onmogelijk zonder te klinken als een verraste koe. Waarom we überhaupt het woord smeuïg nog gebruiken is me een raadsel, zeker omdat de enige relevante context voor smeuïg is als het over kaas gaat. Het is een zinloos woord dat nergens naar klinkt, vreselijk is om te schrijven en geen enkel nut dient. Kortom: afschaffen.

Het anti-smeuïg manifest zou oorspronkelijk een stuk langer zijn. Maar toen zei Mark Rutte dat hij geen spijt had van zijn uitspraak.

Viezere woorden
Onze premier gaf afgelopen donderdag tijdens een verkiezingsdebat te kennen dat de Nederlandse jihadisten beter kunnen sneuvelen in Irak of Syrië dan terugkomen naar Nederland. De uitleg die erbij hoorde, was dat volgens de premier de terugkerende vechters in Nederland aanslagen zouden gaan plegen. Dus was het beter, stelde het hoofd van de Nederlandse regering, dat ze daar dood gaan. Alle andere aanwezigen (Wilders was ziek) waren het gelukkig niet eens met de premier, maar hij liet zich niet vermurwen.

Nu begrijp ik dat je soms in een debat of discussie dingen zegt waar je achteraf van denkt “Had ik beter niet kunnen zeggen”. Die fout maken we allemaal wel eens. Zo heb ik zelf ooit een keer per ongeluk bekend dat ik mijn lessen Duits op dinsdagen spijbelde, terwijl ik aan mijn mentor op de middelbare school probeerde uit te leggen hoe het kon dat ik een toets Engels had gemist later die middag. Het excuus dat ik niet op tijd terug was omdat ik met een vriend thuis aan het gamen was en de tijd vergeten was, kon op weinig genade rekenen. Punt is dat, zodra de woorden mijn mond verlieten, ik wist dat ik een fout had gemaakt. Dat ik iets had gezegd wat op dat moment heel logisch en eerlijk leek, maar bij nader inzien toch niet handig was. Nader inzien was overigens tijdens het nablijven voor gespijbelde uren.

Mark Rutte heeft daar kennelijk geen last van. Die geeft doodleuk aan geen spijt te hebben van zijn opmerking. De rechtvaardiging die hij aandroeg was tweeledig: ten eerste komen die jihadisten terug en plegen ze hier aanslagen. Ten tweede zijn heel veel mensen het met hem eens. De eerste reden is een beetje vreemd, want al zou het zo zijn dat alle terugkerende jihadisten per definitie ook hier aanslagen willen plegen, dan is het een kwestie van identificeren en bij terugkeer arresteren, berechten en (wanneer schuldig) opsluiten. Dat is wat we met een heel duur woord de ‘rechtstaat’ noemen.

De tweede reden is een argumentum ad populum, een populistische drogreden. Heel veel mensen vinden het, dus is het waar. Nu mag er ook even bij gezegd worden dat, al zouden heel veel mensen dat vinden, verreweg de meesten van die mensen niet de premier van Nederland zijn. Sterker nog, eentje maar. En als premier van het land kun je het gewoonweg niet maken dat je mensen met een Nederlands staatsburgerschap dood wenst. Ook al doen ze vreselijke dingen, dat kan gewoon niet.

Wat je zeker niet kunt maken is tijden je niet-spijtbetuiging verklaren dat je achter je woorden staat, omdat je doel is de veiligheid van Nederland te bewaren. Wat Rutte kennelijk even vergat is dat zijn woorden, vertaald in Engels en Arabisch, de hele wereld over gaan, en ongetwijfeld ook de oren van IS zelf hebben bereikt. Als het doel was de dolle stier een mooie felrode lap voor de ogen te houden, missie geslaagd!

Puik werk, Mark, goed gedaan.

Yannick Duport studeert politicologie. Schrijft graag. Publiceerde eerste minicrimi in NieuwNAT: over gedumpt lijk in Seringenpark. Hoopt stiekem op mooie toekomst als misdaadschrijver. Tegendraads. Enige 27-jarige zonder Facebook- en Twitteraccount, maar sinds kort wél met smartphone.

3 reacties

  1. Mark Rutte heeft gelijk; als een ieder die naar het Kalifaat afreist en niet uitsluit dat hij/zij de keel afsnijdt van een hulpverlener, omdat hij toevallig een Amerikaan is.

  2. Nederland is de braafste leerling in het Transatlantische klasje. Ons land praat dus de Amerikaanse meester na. Van links tot rechts. De waarheid wordt ervoor verzwegen: de VS hebben sinds de illegale want niet door een resolutie van de Veiligheidsraad gedekte aanval op Irak een spoor van vernieling achtergelaten in het Midden-Oosten: na Irak was Syrië aan de beurt, dan Libië, met Iran voortdurend op de korrel. Dat lokt natuurlijk een locale reactie uit. Wat de één verzet noemt heet bij de ander terrorisme. En terrorisme is het wapen van de zwakke. En dat radicaliseert. Rutte speelt tegen beter weten het spel mee. Hij is zo soepel dat hij zich in het MH17-dossier, het passagiersvliegtuig dat boven Oekraïne werd neergeschoten waarbij 298 mensen omkwamen, probleemloos laat mangelen tussen de grootmachten, zie http://www.dewereldmorgen.be/blog/paullookman/2014/08/14/premier-mark-rutte-gemangeld-tussen-de-grootmachten. Nederland is te groot voor het servet en te klein voor het laken, maar mag af en toe meespelen, mits van de juiste partituur. Rutte doet dat voortreffelijk en komt ermee weg. De media zingen het Transatlantische deuntje immers dapper mee, AalsmeerVandaag natuurlijk uitgezonderd. Rutte heeft zich de afgelopen jaren perfect in de internationale kijker gewerkt. Op naar een internationale topjob na zijn nationale politieke carrière.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *





banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel