Grafschennis

Hier volgt een schokkend bericht. Op de algemene begraafplaats aan de Ophelialaan wordt op grote schaal grafschennis gepleegd. Met grof geweld worden honderden grafstenen omvergehaald en graven leeggeroofd. Over de gehele begraafplaats is reeds een spoor van vernielingen zichtbaar. Enorme containers liggen volgestouwd met grafstenen, waarvan vele in gruzelementen. De opdrachtgever voor deze wandaden is bekend en vermeldt zijn naam zelfs op een groot bord bij de ingang van de begraafplaats: Gemeente Aalsmeer.

Nietsvermoedend fietste ik vorig weekend langs de Molenvliet. Toen ik de begraafplaats passeerde, zag ik bij de achteringang een grote container staan. Op het eerste oog boordevol puin. ‘Wat is Van der Schaft hier in vredesnaam aan het slopen?’ was mijn eerste gedachte. Ik liep naar het hek en zag tot mijn verbijstering dat de bak vol lag met grafstenen.

Ik besloot, nieuwsgierig als ik ben, nader polshoogte te nemen op de begraafplaats zelf. Omdat het hek aan de achterzijde hermetisch is afgesloten, ging ik via het Seringenpark naar de hoofdingang. Op het fraaie toegangspad richting aula liep voor mij uit een jonge vrouw met een klein kind, dat een bosje bloemen in haar knuistje vasthield. Ik passeerde een bejaarde vrouw, moeizaam voortschrijdend achter haar rollator. Zelf werd ik gepasseerd door jongeman, met nu al een kerststuk bij zich.

Het was best druk, deze zonovergoten herfstdag. De laatste bruingele bladeren dwarrelden van de bomen. Ik kom hier niet zo vaak. Af en toe, even naar het graf van mijn ouders. Meestal loop ik dan nog wat rond en om telkens weer opnieuw te constateren dat ik steeds meer bekende namen ‘tegenkom’. Ik word er niet bepaald vrolijk van. Zeker nu niet. Links en rechts staan containers, graafmachines en hoge hekken met zwarte doeken. Borden vermelden dat hier graven worden geruimd. Alsof ik stront in m’n ogen had…

Een van de containers puilde uit met planten en struiken afkomstig van graven. En inderdaad, in de enorme puinbak die ik eerder had zien staan, trof ik tientallen grafzerken aan. Bovenop de enorme stapel lag de steen van een echtpaar, dat ik goed heb gekend. Om privacy-redenen zal ik hun namen niet noemen, hoewel ze hier op de begraafplaats in feite al te grabbel waren gegooid. Hij was onder meer een prominent lid van de Stichting Oud Aalsmeer en strijder voor behoud van het zogenaamde ‘Boomkwekerskerkhof’ aan de Stommeerweg.

De tranen schoten me in de ogen, toen ik overal op de begraafplaats de enorme kaalslag zag. Complete vakken, die uit tientallen graven bestonden, zijn volledig opgedoekt. Honderden stoffelijke overschotten zijn opgegraven en vervolgens in een hoek van de begraafplaats in de knekelput gedumpt als oud vuil. Dit klink ontzettend cru, maar het is wel een feit. En waarom deze grafschennis? Omdat er een nijpend tekort is aan begraafruimte? Onzin! Er is nog ruimte zat.

Wist u eigenlijk dat Aalsmeer op de zevende plaats staat in de top-10 wat betreft duurste begraafplaatsen in ons land? En dat Aalsmeer haar doden slechts de wettelijke minimale grafrust van tien jaar gunt en geen dag langer? In veel andere gemeenten is die termijn vijftien of twintig jaar. Tien jaar grafrust…, hoezo ‘laatste rustplaats’, hoezo ‘rust zacht’? Waarom zo strikt tien jaar voor algemene graven? En waarom meteen de graafmachine starten zodra er voor een particulier graf niet meer wordt betaald?

De begraafplaats aan de Ophelialaan is niet alleen een van de duurste van ons land, maar ook een van de mooiste. Het is dit jaar precies 80 jaar geleden dat de ‘opvolger’ van het Boomkwekerskerkhof  in gebruik werd genomen. “Eenvoudig van opzet,” noemde burgemeester Kastelein de nieuwe begraafplaats in zijn openingstoespraak. “Ik twijfel er niet aan, of de tijd zal ook hier brengen een waardige rustplaats voor onze doden.”

Ja, ja, een ‘waardige rustplaats’…