Eerste rapportcijfers raadsleden

Hoe doen de nieuwe raadsleden het sinds de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart? Na ruim drie maanden intensief politiek bedrijven kunnen de eerste rapportcijfers uitgedeeld worden. Zitten er toppers bij de nieuwe lichting? Zijn er tegenvallers? Hoe doen de nieuwelingen het? Missen we vertrokken raadsleden?

De cijfers hebben zo hun beperkingen. Want ik ga slechts af op mijn impressie op openbare bijeenkomsten waar raadsleden zich lieten gelden. Ik weet niet wat ze achter de schermen aan werk verstouwen. Voor de goede orde: negen gemeenteraadsleden zijn nieuw, de rest bleef aan.

Domineesvingertje
Het opmerkelijkste raadslid is Robbert-Jan van Duijn, fractievoorzitter van het CDA. Jong, energiek. Laat graag zijn mening horen, verdiept zich in de materie. Hij werd opeens in een sleutelpositie gemanoeuvreerd toen er een nieuw lokaal 'kabinet' moest komen. Daar is veel over gesproken, ook hier. Deed hij het “verfrissend & verstandig” zoals de CDA- campagneleus beloofde? Nee. Verstandig al het minst.

Van Duijn was vorig jaar toch dat CDA-talent dat Aalsmeer een nieuw geluid zou laten horen? Klopt. Sterker, hij is nog steeds een talent. Maar het werd hem te veel dit voorjaar. Hij meende het allemaal beter te weten dan de rest. Wees te veel met het domineesvingertje. Zijn mentor, plaatselijk evenwichtskunstenaar Jaap Overbeek, moest alle zeilen bijzetten om hem op aarde te laten terugkeren. Van Duijn is nu eenmaal niet 'de morele standaard' van Aalsmeer.

In de schaduw
Een beetje in zijn schaduw opereert fractievoorzitter Helma Persoon van AB, de partij die braaf aanschoof in de nieuwe wethoudersclub. Als een komeet omhooggeschoten in de fractie. Bevlogen en redelijk. Sterk op inhoud. Ze ging wel heel erg ferm voor de coalitie CDA-AB staan, met in eigen ogen alle gelijk aan haar kant. Maar let op, meer dan Dick Kuin de afgelopen jaren gaat ze de fractie gezicht geven. Van Duijn krijgt een zware dobber aan haar als het om het om de beeldbepalende coalitieleider gaat.

VVD'er Robert van Rijn leidt een even grote – zeskoppige – fractie als Van Duijn en Persoon. Zei bij zijn aantreden begin 2013 één jaar fractievoorzitter te willen zijn. Toch blééf hij na de verkiezingen, ook al zag het wethouderschap aan zijn neus voorbij gaan, tot zijn verdriet. Kijkt verder dan Aalsmeer. Bestuurlijk onderlegd, stevige mening. Zijn gezicht spreekt altijd boekdelen. Soms heel gauw boos.

Volksvrouw
De liberale fractie is in maart sterk vernieuwd. De groentjes Nanda Hauet en Dirk van der Zwaag wekken de indruk alsof ze al jaren meedoen. Goede sprekers. Beiden zijn voor geen kleintje vervaard en weten waar ze het over hebben. Bovendien zijn ze vasthoudend én ze hebben humor in het debat. Iets meer de tanden laten zien misschien?

Marjanne Vleghaar is het laatste jaar zelfverzekerder geworden. Politiek geen hoogvlieger, wel een hardwerkende doorzetter met gevoel voor wat leeft onder het volk. “Een echte volksvrouw,” zoals ze zichzelf betitelt. Jan Bouwmeester blijft een voorzichtig man. Terwijl Teun Treur er juist een voorliefde voor heeft de knuppel in het hoenderhok te gooien, ook zonder veel argumentatie.

Gevoelig verlies
De vierkoppige fractie van PACT springt in meerdere opzichten in het oog. Fractieleider Ronald Fransen is en blijft een politiek dier – het meest van alle 23 raadsleden. Een echte debater. Laat graag ballonnetjes op. Is blij met winst in het debat, maar kan ook incasseren.

De andere drie PACT'ers zijn nieuwkomers. Willem Kikkert verdween, en dat leek een gevoelig verlies voor de hele raad. Niet een man van het volk, wel als geen ander ingevoerd in de overheidsmaterie. Analyseerde scherp en sprak duidelijke taal.

Geen meeloper
Maar zie, daar denderen Wilma Scheltema en Rik Rolleman de fractie binnen, allebei met voorkeursstemmen. Scheltema is politiek een groentje, maar goed gebekt en voor de duivel niet bang. Sociaal betrokken, breed georiënteerd. Rolleman speelt zijn nieuwe rol (hij zat 'aan de andere kant', als wethouder) met verve. Hij is het raadslid met het hoogste burgerparticipatiegehalte. Nieuwkomer Sunny Lakerveld heeft de flair, maar mist nog de lef.

Om wie niemand in de gemeenteraad heen kan, is Bram Heijstek van eenmansfractie HAC. De andere fracties stonden niet te juichen om zijn entree. Heijstek, jong, schudt de gevestigde orde onmiskenbaar op. Geen meeloper. Vaak direct inhakend op wat plaatsgenoten bezighoudt. Kleunt geregeld mis, maar gaat onverdroten verder, volop lerend. Heeft nu al meer schriftelijke vragen gesteld dan alle andere fracties het afgelopen decennium samen.

Brombeer
Terug naar de coalitiepartijen. Bij het CDA zijn weinig nieuwe geluiden te horen. De drie nog niet genoemde oudgedienden zijn tevreden met de tweede viool die ze spelen. Dirk van Willegen wint aan – een prettig soort – zelfverzekerdheid en krijgt er steeds meer lol in. Hoewel ze er in de vorige raadsperiode in moest komen, zit Ines van der Boon inmiddels lekker in haar vel. Eppo Buskermolen blijft de Kudelstaartse brombeer.

Benjamin en nieuweling Marlon Kreeft van het CDA opereert nog schuchter. Dat geldt eveneens voor Frits Nisters, het enige nieuwe gezicht in de AB-fractie. Beiden zijn nauwelijks aan het woord geweest en moeten naar de buitenwacht hun draai nog vinden.

Ongeleid projectiel
Bij Dick Kuin lijkt een last van zijn schouders gevallen doordat Persoon de functie van fractievoorzitter overnam. Hij voelt zich weer vrijer, een positie die hem beter ligt. Dirk Stoker is de sociaalste AB'er en Danny Tol, van alle markten thuis, kan het beste relativeren. Dat laatste mist René Martijn ten enenmale, het buitenbeentje en ongeleid projectiel van de fractie. Schiet keer op keer uit zijn slof, en is daarin niet te stoppen.

Volgende rapport: zomer 2015.