De arrogantie van de macht

De Lidl, het lijkt onafwendbaar, hij komt. Het is zinloos om over een andere locatie te praten, het bedrijf, aldus het college, weet donders goed wat het wil en waar het mee bezig is. Met bewondering en zelfs ontzag wordt over de strategische kennis van dit Duitse supermarktconcern gesproken.

Een stellingname waarmee het college de burger probeert duidelijk te maken dat het niet anders kan, het staat met de rug tegen de muur. Echt, het  heeft zijn uiterste best gedaan om te voorkomen dat de Lidl zich op die plaats zou vestigen, zelfs tot aan de rechter toe. Toen bleek dat de komst van Lidl onoverkomelijk was, koos het voor overleg, geen ontsluiting op de Uiterweg maar op de Stationsweg. 

De uitkomst van de procedure was voorspelbaar, het ging om het voldoen aan een aantal technische eisen. Iedere bouwkundige met een beetje kennis van zaken zou dat wel op kunnen lossen, het had niets om het lijf. 

Wat betreft het nieuwe voorstel moet de Lidl het college dankbaar zijn, een groter pand, meer parkeerplaatsen en de mogelijkheid tot overdekt lossen. Ook niet ideaal, stel het college, maar in ieder geval verkeersveiliger. Hoe zo, zijn daar berekeningen of bewijzen van? Loopt de Stationsweg nu al niet vol en is deze nu al niet voor kinderen onoverzichtelijk en levensgevaarlijk?

En wat betekent de vestiging Lidl voor het beeld van het dorp? De bestaande lintbebouwing wordt doorbroken, er valt een gat in de bebouwing. Tegenover de auto’s op het Raadhuisplein worden extra auto’s geplaatst, niet bepaald sfeerverhogend. Tegenover het gemeentehuis een industrieel pand dat het gemis aan een tot de verbeelding sprekend gebouw extra voelbaar maakt. Ondanks het aanbrengen van architectentroost zal de waterrecreant schrikken wanneer hij via de Brandewijnsloot richting Westeinder vaart.

Hoe praktisch of hoe mooi had deze plek wel niet ingericht kunnen worden?  Wat te denken van jongerenhuisvesting in het bestaande pand? Indien te begrotelijk zou er ook gedacht kunnen worden  aan een wooncomplex rond een atrium voor de wat ouderen die dicht bij de voorzieningen van het centrum willen wonen en met hun bootje er nog graag op uit trekken. Een categorie van bewoners die wat te besteden heeft en die door de middenstand met open armen wordt ontvangen.

Hoe is het mogelijk dat een welstandscommissie die tot voor kort nog urenlang kon debatteren over de aanvraag van een dakkapel, hier zijn goedkeuring aan geeftf? Is dit een bewijs van onvermogen? En hoe was het samenspel tussen het college en de welstand, had het college de welstand voldoende doordrongen van de kwetsbaarheid van het gebied?

Hoe komt het toch dat het college zo makkelijk bakzeil heeft gehaald? Hoe in het geval Hooyman voor de spierballenbenadering wordt gekozen, met als gevolg de ene na de andere procedure, en  dat in het geval van de Lidl, op een schijnprocedure na, volop overleg wordt gevoerd. Je zou het volledig andersom verwachten. Hoe is dat te verklaren? Ontzag? Het niet doorhebben wat Aalsmeerse Belangen zijn of gewoonweg arrogantie?

Met in de raad een minimaal coalitievoordeel van 1 zetel ten opzichte van de oppositie is van een onafhankelijke opstelling van de raadsleden geen sprake. Bij de behandeling van de Lentenota was het knuffelgedrag tussen AB en het CDA irritant hoog en werden de door de oppositie ingebrachte amendementen en moties één voor één afgewezen.

Het was een demonstratie van de indruk dat het college kan doen en laten wat het wil, de raadsleden van zowel  AB en het CDA durven geen confrontatie aan en steunen kritiekloos het college. Een partijdiscipline die weinig democratisch is en die doet denken aan Oost-Europa ten tijde van de Koude Oorlog. Op AalsmeerVandaag wordt er zelfs over lakeigedrag gesproken. Voor de Aalsmeerse situatie fnuikend voor het democratische proces, dat mist zo een kritische controle en het onbevangen kijken naar de inbreng van de oppositie.

Ik schrok afgelopen donderdag op de reactie van de woordvoerster van AB op de door de VVD, PACT en HAC ingebrachte motie omtrent het niet melden van een budgetoverschrijding. Inhoudelijk wenste zij niet op die motie in te gaan vanwege het woord ‘afkeuring’.  In een flashback was ik terug in de tijd dat ik samen met geestverwanten een partij oprichtte tegen de arrogantie en behoudendheid van het toenmalig politiek Aalsmeer. De hegemonie van met name het CDA wilden we doorbreken. De naam van de partij was: Aalsmeerse Belangen. Hoe cynisch dat nu zoveel jaren later AB en het CDA elkaar zo innig omstrengelen.             
 

Joop Kok is architect en cultuurliefhebber. Is weer gaan studeren, cultureel erfgoed. Kenner van Aalsmeerse gebouwen. Toch nog de politiek ingegaan, fractieassistent bij PACT. Milder geworden de laatste jaren. Niet verlegen om een mening. Eigenwijze vent.