Commotie in de Calveslo

Een schouderklopje voor de brandweer Aalsmeer, dat krijgen ze van mij. Kan me bijna niet voorstellen dat ze dat niet vaker krijgen, maar toch geef ik maar al te graag mijn complimenten aan deze vrijwilligers die te pas en te onpas opgeroepen worden. Zo ook ’s middags op Bevrijdingsdag en deze keer kwamen ze voor mij.

Wij kwamen thuis van een leuke middag in het Oude Raadhuis waar de expositie ‘Vrijheid’ geopend werd. Zeer de moeite waard om eens een kijkje te gaan nemen overigens. Door de flinke wind was er een boom uit het gemeenteplantsoen tegen onze schuttingmuur en uitbouw aangewaaid.

Mijn man zet mij met de kinderen thuis af voordat hij naar de zaak rijdt en zegt dat ik wel even de gemeente moet bellen om dit te melden. De boom hing er inderdaad ongelukkig bij. “Welkom bij de gemeente Aalsmeer”, tuut, tuut, tuut. OK, het is Bevrijdingsdag, maar minimaal een net bandje had ik toch wel verwacht. Toch maar weer op hun website checken waar je omgewaaide bomen moet melden. Verschillende gemeenten hebben er meldpunten voor, maar niet in Aalsmeer.

Een buurman komt melden dat ik toch echt snel de brandweer ofzo moet bellen, want stel dat de boom gaat verschuiven. Dan zou de muur er weleens aan kunnen gaan of zelfs auto’s kunnen beschadigen. Brandweerkazerne Aalsmeer maar eens proberen. Ook geen gehoor. Nou ja, dan het algemene politienummer maar. Die kunnen me vast wel zeggen wat ik moet doen. Alle begrip voor de situatie en ze verbonden me door met de brandweer. Helemaal goed, die moest ik dus toch hebben blijkbaar.

“Zijn er gewonden? Nee. Staat u in de ruimte waar de boom op leunt? Eh ja, ik sta in de uitbouw. Dan moet u daar onmiddellijk weg. OK, maar hij leunt ook nog op een schutting. Is het een grote boom? Eh, tja middelgroot. De brandweer is onderweg, mevrouw. Fijn, maar het heeft geen haast.” Wat een goede service, denk ik nog. Nog geen vijf minuten later belt mijn man vanaf de Mijnsherenweg, de toegangsweg naar Kudelstaart. “Je gaat me toch niet vertellen dat er hier twee brandweerwagens met sirenes voorbij rijden voor jou hè?” Oeps, op 112-meldingen staat het inderdaad. Dat was nou ook weer niet de bedoeling.

Snel de straat op met de kinderen om de brandweerwagens op te vangen. En ja, hoor die komen de straat in gescheurd. Overal komen mensen uit hun huizen. “Wat is er gebeurd?” “Hee, brandweerman Sam in de straat,” hoor ik een klein jongentje tegen zijn oma zeggen. Oh jee, gênant. Twee wagens, tien man sterk in de straat voor een boom. Er wordt snel gehandeld. Een aantal mannen rent onze tuin in en de rest gaat aan de boom sjorren. Motorkettingzaag erbij en de boom ligt in stukken in het plantsoen. Klusje geklaard. Ook andere boom preventief weggehaald die door de storm ook om dreigde te vallen. Goed gedaan. Buren ook weer blij.

“Sorry, ik realiseerde me niet dat jullie meteen met spoed zouden uitrukken voor dit ‘boompje’.” Maar de aardige bevelvoerder zei dat dit het protocol was. Als er ergens een boom tegen een huis ligt en eventueel verder kan schuiven (want dat had ik blijkbaar gezegd aan de telefoon), dan is het altijd spoed. Jeetje, wat voelde ik me schuldig.

Een bijkomend voordeel was wel dat het heel gezellig was op straat. Veel buurtjes stonden met elkaar te praten en er werden uiteraard grappen over mij gemaakt. “Als je gezelligheid op straat wilt moet je 112 bellen of laat Ilse het maar regelen.” En dat laatste moet ik maar echt gaan doen. Ik ga maar weer eens een straatfeest organiseren. Veel te lang geleden dat de Calveslo een feestje heeft gevierd. Ik stond aan de wieg van het eerste straatfeest hier in de straat, maar dat is alweer 15 jaar geleden ongeveer. Volgend jaar staan onze huizen er 20 jaar. Mooie reden voor een straatfeest. Kijken of het dan weer zo gezellig wordt als op 5 mei.