Column: toegankelijk en inclusief Aalsmeer

Een toegankelijk en inclusief Aalsmeer: kijken vanuit een ander perspectief

Door: Ilse Zethof. Sinds een paar jaar maak ik deel uit van de werkgroep ‘Toegankelijk en Inclusief Aalsmeer’. Deze werkgroep bestaat uit enthousiaste vrijwilligers en iemand van de gemeente met ervaring, expertise of interesse in dit onderwerp. We hebben als doel het college, de raad, gemeenteambtenaren en liefst ook de burger, het bedrijfsleven, sportverenigingen etc. meer bewust te maken dat ook mensen met een beperking volwaardig mee zouden moeten doen in onze maatschappij. Bewustwording en stimulering van inclusie zoals dat zo mooi heet. Bij ieder project zouden ze hier rekening mee moeten houden. Neem het Waterfront met slechts één op- en afgang voor mensen in een rolstoel. Ook voor mensen met een rollator of een kinderwagen was het fijner geweest wanneer er meer mogelijkheden waren. Of neem de inrichting van een nieuwe speeltuin. Zet er ook iets neer waar kinderen met een lichamelijke beperking blij van worden. Samen spelen met buurtgenootjes, hoe fijn is dat! Een inclusieve samenleving dus. Dat klinkt zo mooi, maar is erg lastig. Maar het kan wel. Het is een kwestie van kijken vanuit een ander perspectief.

In Nederland geldt sinds 2016 het VN-verdrag Handicap inzake de rechten van mensen met een beperking. Dit verdrag geeft deze groep het recht op gelijke behandeling. Overheidsinstanties zijn verplicht dit verdrag na te leven. Voormalig wethouder Wilma Alink is naar aanleiding van dit verdrag gekomen met het idee van deze werkgroep. Meedenken, stimuleren en waar mogelijk adviseren, dat willen we. Want maar liefst 20% van alle Nederlanders heeft een beperking. Visueel, auditief, lichamelijk, verstandelijk, psychisch of een chronische ziekte. Best wel veel dus, een vijfde van onze samenleving. Meer dan drie miljoen mensen waar we het hier over hebben. En dan hebben we ook nog te maken met vergrijzing. Ook een groep die kwetsbaarder is en ook baat heeft bij wat minder drempels, stoepjes of een extra lift.

Ik dacht altijd dat we in Nederland best vooruitstrevend waren, maar helaas is dat toch niet het geval. Ja, in Nederland is veel geregeld voor mensen met een beperking, maar er is maar weinig inclusie. Er zijn speciale scholen, speciale woonvormen, speciaal vervoer en ga zo maar door. En daardoor is onze maatschappij in zijn geheel dus eigenlijk niet goed ingericht op mensen met een beperking. Hoe mooi zou het zijn wanneer er scholen en speeltuinen zijn waar kinderen met en zonder beperking kunnen leren en spelen. Kinderen zien op een ‘gewone’ school waar geen ‘speciale’ kinderen zitten dan toch niet de diversiteit van onze samenleving? Je kent elkaar niet en kan dus ook niet van elkaar leren en genieten. Ik sprak laatst een schooldirecteur die een vorm van speciaal basisonderwijs (SBO) zeker ziet zitten binnen zijn school voor ‘normaal’ basisonderwijs. Dit zou ook een mooie oplossing zijn. Uiteraard hoop ik van ganser harte dat het gaat lukken om dit te realiseren. Ik had het geluk dat mijn verstandelijk beperkte zoon acht jaar op de OBS Kudelstaart kon meedraaien. Hij was niet dat jongetje van het busje, maar gewoon één van de kinderen waar je mee speelde en opgroeide in je buurt. Ik ben het schoolteam nog steeds dankbaar dat ze hiervoor open stonden. Zijzelf, andere kinderen en ook andere ouders hebben hier ook van geleerd. Dit zou meer gerealiseerd moeten worden. Maar de huidige regels en voorwaarden, te weinig tijd en budget maken het bijna onmogelijk voor leerkrachten. Dat snap ik ook. Maar kijken vanuit een ander perspectief. Probeer het!

Toch nog even een klein voorbeeld van hoe het niet moet en waar ik erg boos om was. Misschien hebben jullie het afgelopen week wel meegekregen in het landelijke nieuws. Een jongen met Downsyndroom van 22 jaar (toevallig een bekende van ons) werd geweigerd bij het casino. Hij kwam daar met zijn gezin en wilde niet eens gokken, maar iets eten en naar een optreden van Jeroen van de Boom. Volgens het reglement van het casino mogen mensen met Downsyndroom simpelweg dus niet naar binnen. Exclusie met een hoofdletter E. Of discriminatie eigenlijk. Ze mogen bij wet wel stemmen en worden zelfs opgeroepen voor het leger mocht het nodig zijn, maar een avondje uit naar het casino onder begeleiding mogen ze niet. Ga je mensen in een rolstoel dan ook weigeren om bij een klimpark naar binnen te gaan? Het is toch aan henzelf om te bepalen waar ze wel of niet toe in staat zijn?

Met deze werkgroep hopen we ons kleine steentje bij te dragen aan een mooier, toegankelijker en inclusief Aalsmeer. Ideeën, kom je iets tegen wat beter kan in Aalsmeer of wil je ook in deze werkgroep meedenken? Mail dan naar toegankelijk@aalsmeer.nl.

Ilse Zethof is communicatieadviseur, tekstschrijfster en één van de oprichters van Aalsmeer Vandaag. Vanuit Brabant door de liefde in Kudelstaart beland en ingeburgerd. Eigen bureau. Sociaal en open type met zwak voor kinderen en gehandicapten. Doet veel vrijwilligerswerk.