Column: ‘Regeren is vooruitzien’

De kans dat we onszelf deze zomer kunnen omwentelen op een fonkelnieuw zandstrand aan het Waterfront, is flink gereduceerd sinds omwonenden de rechter verzocht hebben nog eens naar de plannen te kijken. Dat is hun niet aan te rekenen, vindt de columnist van vandaag. De gemeente had wijzer moeten zijn. Wel komt hij met een pracht van een creatieve nieuwe invulling voor de woning naast de watertoren. Maar of de bewoners en de gemeente daarvoor open staan..?

Door Dick Piet. Het is een bekend gezegde: regeren is vooruitzien. Helaas geldt dat niet op voor onze vroede vaderen. Anders hadden de werkzaamheden aan het Waterfront nu niet op een laag pitje gestaan. Maar werd er met man en macht gewerkt om het project op tijd klaar te hebben. Zodat iedereen over een maand gebruik kan maken van het vernieuwde surfeiland, het bredere strand, de verlengde pier, een nieuwe wandelboulevard en picknickplekken.

Het realiseren van al het fraais aan weerszijden van de watertoren, volg ik op de voet. Ik woon in de Hornmeer, dus loop elke dag wel even naar ‘boven’ om te kijken hoe het ervoor staat. Begin maart viel me op, dat het er ineens zo stil was. Geen sterveling zag ik aan het werk. Alleen toen er storm op komst was, verspreidde een sproeikar grijze, stinkende smurrie over de nieuwe ‘duinen.’ Om te voorkomen, dat de bewoners van de huizen onderaan de dijk zand moesten happen.

Inderdaad waren de werkzaamheden aan het Waterfront stil gelegd. Als gevolg van een juridische procedure. Aangespannen door de bewoners van het huis naast de watertoren, las ik op Aalsmeer Vandaag. Die zijn er onder meer op tegen, dat de hekken rond de watertoren worden weggehaald en er zo ongeveer naast hun deur vlonders, steigers en picknickplaatsen komen, evenals een fietsenstalling.

Voor mij hebben ze groot gelijk. De bewoners van deze voormalige PWN-dienstwoning (dokter Meyer heeft hier ook nog jaren gewoond), hebben het volste recht op te komen voor hun rust en privacy. Want voor je het weet, zitten ze in je tuin te picknicken en bellen aan of ze even bij je naar de wc mogen. Nee, voordat ze scheepsladingen zand en keien naar de poeloever stuurden, had het gemeentebestuur eerst met die mensen afspraken moeten maken. Om problemen te voorkomen.

Meer nee hoor, we doen net alsof onze neus bloedt, dachten ze op het raadhuis. We gaan gewoon aan de slag en zien wel waar het schip strandt. En nu mekkeren, dat het Waterfront niet, zoals was gepland, in juni klaar is. We mogen blij zijn als het dit jaar nog voor elkaar komt. Nogmaals, dat ligt niet aan die bewoners. Het gemeentebestuur had wijzer moeten zijn. Nu zitten ze met de gebakken peren en zijn ze een poep geld kwijt aan juridisch gedoe.

Dat geld hadden ze beter kunnen besteden. Als ik de gemeente was, wist ik het wel. Had ik die bewoners voorgesteld hun huis aan mij te verkopen. Wie weet hadden ze, gezien de ingrijpende veranderingen rond hun huis, daar wel oren naar. Dan had deze karakteristieke woning, die samen met de watertoren één monumentaal geheel vormt, ingericht kunnen worden als bezoekerscentrum. Waar je alles te weten kunt komen over de Westeinderplassen.

Ik zie het al helemaal voor me. Beneden een informatiehoek over wat er allemaal op en rond de Poel (en elders in Aalsmeer) te beleven valt. En kun je hier een bak koffie nuttigen, desgewenst met een Westplasje van Vooges of een Aalsmeers turfje van Müller. Aan de muur hangen alle mogelijke foto’s van de Westeinderplassen: zeilen, surfen, schaatsen, storm en zonsondergangen. Op de bovenverdieping worden films vertoond, onder meer van het baggeren op de Poel vroeger en paling vissen door Rekelhof.

Ook zou ik, als de gemeente was, het naast de woning gelegen ‘spookbos’ kopen. Het is, als ik goed ben geïnformeerd, niet van de huiseigenaar. Van wie dan wel, weet ik niet. Waar die enorme bosschage voor dient? Geen idee. Ik zie er alleen maar een heleboel troep liggen. Bomen en struiken overwoekeren het trottoir en word je als voetganger het fietspad op gedwongen. Dus wat zou het opknappen, als die takkenbende daar weg was.

Deze plek naast het ‘bezoekerscentrum,’ zou bijvoorbeeld geschikt gemaakt kunnen worden voor het hellen van bootjes. Want dat is ook zoiets, sluit de gemeente vanaf 15 mei de trailerhelling bij de Zwarteweg, zonder dat er een alternatief is. Nou, zegt wethouder Bart Kabout, mogelijk ergens op een erf aan de Oosteinderweg. Of anders tegen betaling op een jachthaven. Het klinkt mij een beetje als: laten ze het even lekker zelf bekijken.

Wat ik niet begrijp is, waarom geen trailerhelling voor particulieren is opgenomen in de plannen voor het Waterfront. Maar goed, met mijn suggestie kan het alsnog. Behalve voor een trailerhelling, kan die plek naast de woning bij de watertoren ook gebruikt worden als opstapplek voor een Westeinderrondvaart. Schitterend toch, als Henk van Leeuwen een ‘veerdienst’ tussen de Historische Tuin en het Waterfront onderhoudt, eventueel in combinatie met een rondvaart over de Poel?

Stel, dat de gemeente zegt: goh, best wel een leuk idee van Dick Piet om die woning en dat ‘bos’ te kopen. Dat zeggen ze natuurlijk niet, maar stèl… Nou, de voortvarendheid van de gemeente kennende, duurt het minstens een jaar of zes, zeven, voordat een en ander is gerealiseerd. Dan is het 2027/2028. Komt niet eens zo slecht uit, want dan bestaan de watertoren en de woning waarin het bezoekerscentrum komt, precies 100 jaar.

Dus kan de gemeente alvast een feestje plannen. Zoals ik zeg: regeren is vooruitzien!

Foto’s Dick Piet

Dick Piet is journalist. Geeft zijn nieuwsgierigheid al meer dan een halve eeuw de vrije loop in de schrijverij. Schopte het tot hoofdredacteur van de Aalsmeerder Courant. Graaft op papier graag dieper dan anderen in naoorlogs Aalsmeer. Pleziert Aalsmeerders veelvuldig met foto’s van vroeger op platform ‘Je bent Aalsmeerder als…’ en met nostalgische filmavonden in de Feestweek.