Column: ‘Bling Bling’

Door: Belle Fleur. Alles wat het koningshuis betreft heeft mijn bijzondere aandacht. Een leven lang draag ik een groot verlangen met me mee, al is het maar één dagje koningin van Nederland te zijn.

Aan mijn geestesoog trekken grote hoeveelheden juwelen, bergen opgestapelde broodjes goud en twinkelende kroonluchters voorbij. Glitter en glamour, daar hou ik van.

Zittend op de rand van mijn bed, kijk ik enigszins verdwaasd om me heen. Ik zie een man met een baard naast me liggen. Een zekere Willie, stel ik vast. Een nogal confronterende situatie, dat mag je zeggen. De koninklijke sponde?

Zachtjes, sluip ik uit bed. Vliegensvlug trek ik één van de prachtigste gewaden aan, die her en der over de stoelen verspreid liggen. De japonnen liggen op kleur gesorteerd en blijken genummerd.

Ik kies een goudkleurige robe. Nummer zes. Zoek er een paar metershoge hakken bij uit en schiet de schoenen voorzichtig, één voor één aan mijn intussen koude voeten.

Zachtjes open ik de deur van het slaapvertrek en dwaal door de meterslange gangen van een paleis.

Het valt mij op, dat hier en daar een paar schuchtere bedienden van mij wegkijken en zo snel mogelijk in de catacomben van het paleis verdwijnen. In de spiegels langs de wanden van de gang zie ik mezelf terug. Ik constateer, ‘de mooiste vrouw der lage landen’.

Bij terugkeer in ons weelderig slaapvertrek, vraagt Willie mij de koffers voor ons Griekenland tripje te pakken, om nog dezelfde dag voor een korte vakantie van zesendertig uur richting ons zomerhuis te vliegen.

Ter verwelkoming zullen onze buurtjes, de Poetinnetjes, ons daar opwachten met een lekker biertje in de hand. We hopen maar dat het mooie weer in Griekenland zich zal bestendigen, dan kunnen we nog even van ons prijzig speedbootje genieten.

Beiden zijn we toe aan een zorgeloze vakantie. Ons drukke leven en de problemen rondom het vruchtgebruik van het kroondomein het Loo, houden mijn man de laatste tijd nogal uit de slaap.

Gelukkig krijgt hij tot op heden nog steeds een vette subsidie van het rijk, zodat wij er financieel niet al te zeer op achteruit zullen gaan.

Ik moet bekennen, dat het verlangen om koningin te zijn, enigszins naar de achtergrond is verdwenen. Vraag: waarom willen kleine meisjes zo graag koningin of prinsesje zijn?

Het blijkt een droom te zijn.

Tussen droom en werkelijkheid staan wetten in de weg en praktische bezwaren.

Mijn geliefde Belgische schrijver Willem Elschot, zei het al.