Column: ‘Ben ik duidelijk?’

Door: Rinus Zuidervaart. Hij was nog maar een paar keer bij ‘De wereld draait door’ geweest toen ik het dappere idee opvatte om hem voor een radio-interview te vragen bij Radio Aalsmeer. Of eigenlijk radio halte Zwarteweg. Ik heb het natuurlijk over professor dr Erik Scherder, neuropsycholoog. Bolleboos die álles over het brein weet. Eén e-mail was voldoende voor een enthousiaste respons in hoofdletters  ‘NATUURLIJK!! ‘Maak een afspraak met mijn secretaresse en we zien elkaar snel.’

Zijn secretaresse was minder  laagdrempelig en een tikkeltje meer gereserveerd; ‘Waar gaat u het over hebben? Hoe lang gaat het duren en neemt u veel audiovisuele opname apparatuur mee?

Tja één uur schat ik en ik heb een microfoon ter afmeting van een pakje sigaretten bij mij.

De afspraakdatum deed de redactie de wenkbrauwen fronsen namelijk één april. Maar ik kom met bewijs terug sprak ik stoer. Onderweg begon de darmperistaltiek toch op te spelen. Tot dan toe was ik heel dapper. Ik weet dat de professor de gewoonte heeft ook vragen aan zijn publiek te stellen.

Thuis, het signaal om onderuitgezakt  een capsule koffie Lungo weg te drinken.

Straks moet ik wel paraat zijn en uitgeslapen reageren.

Met twee A-viertjes vragen reisde ik af naar het afgesproken ziekenhuisgebouw.

Na het passeren van de hoofdingang zag ik op de vloer blauwe vloerstickers in de vorm van schoenafdrukken met daarop: “Prof dr Scherderpad”.

Dit pad ging natuurlijk niet via de lift.

Lopen is het devies van Scherder.

Zo lang mogelijk blijven bewegen om die ouderdomskwalen zo vroeg mogelijk ver voor je uit te schuiven.

In verband met taxivertraging klopte ik een kwartier te laat op zijn kamerdeur. Mijn excuses waren niet nodig.’ik heb alle tijd voor u’

Ik werd alleraardigst ontvangen door de man die even inschatte welke van de twee handen van  mij goed genoeg waren om  te schudden.

Het werd een ontspannen relaxed gesprek. Meer een wisseling van gedachten dan mijn rij vragen afwerken.

Na een kleine 45 minuten

Toch een aanslag op de prefrontale cortex van mijn brein sloot ik tevreden af.

Nog een verzoeknummer misschien?

Brel, Bach of Beatles? ( de drie b’s)..

Dom, misschien had hij wel een geheel andere voorkeur.

Interviewen is niet zo simpel.

Het is een soort jongleren met kettingzagen.

Maar het werd inderdaad Bach ivm de naderende Mattheus Pasion.

‘Dank voor uw tijd Professor.’

‘Ach zeg maar Erik hoor.’

Een heel bijzondere ontmoeting. Tijdens het gesprek bewoog hij met beide benen onder het bureau op een lage hometrainer. Een wonderlijke soort bewegingsdrang heeft deze hoogleraar

Secretaresse niet meer gezien en daar is goed mee te leven.

De hoogleraar die, als de ooievaar ergens een afslag rechts nam, nu misschien wel minister president zou kunnen zijn, is bijna wekelijks op de TV te zien. Natuurlijk voor mij nooit zonder die bijzondere ontmoeting in gedachten… in het fascinerende brein.. die miljarden hersencellen waar het wonderwel meestal goed gaat…

Rinus Zuidervaart is parttime ‘bewoner’ van de gemeente Aalsmeer. Vermaakt zich als cliënt op de dagbesteding van Ons Tweede Thuis, locatie Mendel, met onder meer schaken en computerzaken. Heeft een neus voor taal en laat zich inspireren door Godfried Bomans. Verzamelt op zijn eigen tijd en in zijn eigen tempo columns van gebeurtenissen uit zijn leven.