Veilinghistorie in film samengevat

Door: Arjen Vos. Een megaklus is het geweest. Uit honderden films en filmfragmenten een samenvatting destilleren die het verhaal vertelt van het in 2012 gestarte Aalsmeerse veilingwezen. ‘Huiscineast van de Historische Tuin’, zoals Ton Offerman donderdag door tuinbestuurder Anton Temme werd geïntroduceerd, is er anderhalf jaar mee bezig geweest. Wat de 50 genodigden donderdag in de veilingzaal van De Tuin kregen gepresenteerd is dan ook een waardevol document met grote historische betekenis.

Beelden van de Aalsmeerse kwekers- en handelsgeschiedenis worden geregeld vertoond. Is het niet op het Nostalgisch Filmfestival in de feestweek dan wel op de website van Oud Aalsmeer als Film van de Maand. Het verhaal van de veilinggeschiedenis teruggebracht tot een half uur durende rolprent, maakt het af. “Vastgelegd voor onze kinderen en kleinkinderen zodat we altijd zullen onthouden hoe het geweest is,” aldus Anton Temme. Hoe de rest van de wereld de film kan zien is nog niet duidelijk. Een aanwezige vertegenwoordiger van een exportbedrijf opperde dat het verplichte kost moet zijn voor nieuwe medewerkers. Een ander stelde voor de film op scholen te vertonen. De verantwoordelijken beloofden aan de slag te gaan met uitwerken van dergelijke ideeën.

Bizar
Wat timing betreft had het realiseren van de film niet langer moeten duren. Een bizar toeval wilde namelijk dat twee kopstukken uit de veilinggeschiedenis, oud-VBA directeur André Mulder en exporteur Henk de Gooijer, die beiden uitgebreid voor de film waren geïnterviewd en een prominente rol in de film hebben, kort na elkaar overleden. En dat letterlijk daags voor voor de eindmontage. Helaas hebben beide heren de film zelf dus niet meer kunnen zien maar voor hun nabestaanden, aanwezig tijdens de premiere, heeft de film daardoor wel extra betekenis.

Rivaliteit
De film zelf geeft een uniek inkijkje van hoe ‘het’ begon, hoe het veilingwezen zich ontwikkelde tot waar we nu staan. Nauwelijks voor te stellen dat kwekers destijds met bossen rozen onder de arm naar de veiling liepen. Dat was al een verbetering ten opzichte van daarvoor. Op de fiets of per tram naar Amsterdam om de handel daar aan de man te brengen.

We zien en horen over de rivaliteit tussen de twee veilingen Bloemenlust en CAV die later fuseerden tot één Verenigde Bloemenveiling Aalsmeer. Wie Henk de Gooijer hoort praten proeft nog altijd die rivaliteit tussen Dorp en Farregat. “De exporteurs in Bloemenlust waren vooruitstrevender dan die van de CAV,” horen wij hem zeggen. Oud-VBA voorzitter Frans Kuipers daarentegen noemt Bloemenlust weer ‘waardeloos’ vanwege het vloeroppervlak. De gegoten granieten vloer van de CAV was volgens hem veel beter voor het verplaatsen van de veilingkarren. Een aspect dat ook Joop van den Ende aansprak bij het gebruik van de rijdende camera’s toen hij in de jaren ’80 in de veilinghallen aan zijn tv-imperium bouwde.

Wijze woorden
We zien al vroeg de vooruitgang met de komst van hangbanen in de CAV, een principe dat ruim een halve eeuw later ook, maar dan een stuk geavanceerder wordt toegepast aan de Legmeerdijk. Ook zien we busladingen toeristen uit de hele wereld die zich aan het Aalsmeerse veilingproces komen vergapen. Maar ook het einde van ‘de klok’ en de opkomst van het beeldveilen.

Als de film iets duidelijk maakt is dat de tijden veranderen maar het aloude principe van de coöperatie altijd overeind gebleven is. Want dat is precies zoals André Mulder het uitlegde: het is de eerlijkste manier om bloemen te verhandelen en de beste manier om het proces te optimaliseren. “Er met elkaar het beste van maken,” aldus Mulder die op deze manier toch postuum wijze woorden naliet. Wat dat betreft had de film genaamd ‘Samen Sterk’ geen betere titel kunnen hebben.

(Foto’s Arjen Vos, stills uit ‘Samen Sterk’)