Column: ‘Op bezoek bij de honderdjarige’

Door: Erik van Itterzon. “100 jarige houdt van boksen” las ik. Daaronder een foto van een krasse bokser, zo te zien in de klasse superlichtgewicht, met de arm van de burgemeester op haar linkerschouder, een boeketje bloemen in haar rechterhand. Zo zijn burgemeesters; ook als ze zelf geen zier om sport geven, zo’n fotomomentje met een gevierd sporter laten zij zich niet snel ontnemen.

Daar moest ik meer van weten, dus toog ik naar de woning van de kersverse kampioene in de pugilistiek. Bij haar woonstee aangekomen klopte ik op haar deur. “Binnen”, klonk het monter. Eenmaal binnen zag ik de eeuwelinge niet direct. “Ik ben hier”, klonk het en ja, daar in de hoek hing onze sportieve plaatsgenote in de ringen, zij oefende het zogenaamde vogelnestje.

Zij sprong elegant uit de ringen en landde foutloos op de grond, waarbij slechts het commentaar van Hans van Zetten node gemist werd.

Nee, dat van dat boksen had ik echt verkeerd begrepen, dat deed ze niet zélf, dat zag ze graag anderen doen op tv. Maar ja, voor ze dat had kunnen uitleggen was die jongen van Aalsmeer Vandaag al weer weg, om thuis zijn stukkie te schrijven. Maar de burgemeester, die was toch ook geweest? Welnee joh! Jawel, jullie staan samen op de foto, hij heeft zijn medaille om en zijn arm om uw schouder. Nee, echt? Was dat de burgemeester? Zo jong en dan al burgervader? Nou, als ze dát geweten had, dan had ze hem graag nog even over een paar onderwerpen gesproken. Ze wilde dat wel met mij bespreken, maar ze wilde me ook wat dingen laten zien.

Ik was gelukkig op de fiets en zo stonden we even later klaar om Aalsmeer in te rijden. De onverschrokken honderdjarige niet bij mij achterop, maar gewoon op haar eigen fiets, met zonder accu, want dat was allemaal nergens voor nodig.  Ze wilde de Uiterweg op, maar dat dorst ik niet, vanwege de werkzaamheden bij de Aardbeienbrug. Dus wij via de Stationsweg en de Stommeerweg richting watertoren. Waarom zitten er zoveel gaten in de weg, waarom is het asfalt hier zo slecht, wilde het krasse besje graag weten. Is Aalsmeer arm, is er geen geld meer om het op te knappen?

Via de Zwarteweg de polder in, om bij het oversteken van de N196 de volgende moeilijke vraag te krijgen. “Wat zijn ze hier aan de weg aan het doen, is hier wél geld voor nieuw asfalt?” Nee, daar komt ook geen nieuw asfalt, daar moeten we 30 rijden omdat er verderop een school is, snapt u wel? “Nee, daar begrijp ik met mijn honderd jaar ervaring geen snars van”.  Uiteindelijk komen we via de Molenvliet (“ik blijf Molenvliet zeggen”) bij het Seringenpark. Waarom al die bomen weg moesten, heeft Aalsmeer een hekel aan bomen en was de dijk een paar jaar geleden niet ook al opgeknapt? Nee, Aalsmeer heeft geen hekel aan bomen, probeerde ik een leugentje om bestwil, het was om de de dijk te verstevigen. En waarom gebeurde er dan aan de andere kant van die dijk niks, hoeven de bewoners van de Aalsmeerderweg niet beschermd tegen het water? Wéér stond ik met mijn mond vol tanden, de lust verging mij dan ook nog verder te fietsen met het krasse besje. Op huis aan!

Bij het gemeentehuis moesten we toch nog even stoppen. Wat was daar toch aan de hand? Wie had ze in de gemeenteraad toch wijsgemaakt dat ze het alleen nog maar met elkaar eens mochten zijn? Als je elkaar na afloop van de vergadering een ferme hand gaf en elkaar een prettige avond wenste, mocht je het tijdens een debat best met elkaar oneens zijn. Flink zelfs. En René Martijn mocht van haar best met ruzie uit Absoluut Aalsmeer vertrekken, maar mogen we dan alsjeblieft ook weten waaróm?

Misschien kon ik dat voor haar uitzoeken en haar in de loop van de week van mijn bevindingen komen vertellen. Dan ging zij nu op huis aan en nee, ik hoefde niet met haar mee te fietsen, dat laatste stukje ging haar op eigen kracht wel lukken. En daar reed ze weg, kaarsrechte rug, keurig haar hand uitstekend om rechtsaf de Zijdstraat in te slaan. Wijsheid komt met de jaren.

Met dank aan Godfried Bomans. Eind vorig jaar verscheen bij uitgeverij Van Oorschot “De brandmeester” waarin opgenomen het verhaal “De honderdjarige”. Te koop bij uw plaatselijke boekhandel of bij uw plaatselijke boekverkoper.

(advertentie)

Eén reactie

  1. Weer een rake column van Erik. Hij, ik bedoel de 100-jarige, verwoord wat veel Aalsmeerders zich afvragen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *





banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel