Hulp van Buurtgezinnen is gelijkwaardig

Door: Conny Vos. “Ik had liever aan de andere kant gestaan”, begint Helene Komies, “ik voelde schroom om hulp te vragen aan Buurtgezinnen, maar ik wilde ook niet eigenwijs zijn.” Dus nam de moeder van vier kinderen contact op met coördinator Jorica Adriaanse: “Wij willen laagdrempelig hulp bieden.”

Levi is een leuke, beetje verlegen jongen van dertien jaar. Met zijn ADHD en autisme heeft hij wat extra aandacht nodig. Toen hij op de basisschool zat, ging hij na schooltijd naar de BSO, maar nu hij naar de middelbare school gaat, wordt er verwacht dat hij alleen thuis kan blijven. “Hij heeft wat meer sturing nodig,” geeft Helene aan. Ook de situatie rond het avondeten wanneer de medicatie van Levi is uitgewerkt, was niet langer houdbaar. “Hij wordt dan heel druk. Alles tikt en maakt geluid. Daarmee steekt hij ook de andere kinderen aan en als een soort kettingreactie uit zich dat in een explosie aan tafel. Het is gezinsontwrichtend.”
’s Avonds komt Levi’s creatieve kant naar boven. “Hij maakt de meest fantastische creaties met lego, maar gaat door tot ’s avonds twaalf uur. Of hij gaat opeens een taart bakken, maar overziet daarvan niet de gevolgen, zoals het opruimen van de keuken. We moeten daarin een goede middenweg vinden.”

Leren met de bus te gaan
Jorica koppelde het gezin aan een ouder echtpaar. Elke vrijdag na school gaat Levi naar hen toe. Zij bieden een rustige plek en één op één aandacht. “Wim heeft Levi kennis laten maken met verschillende sporten. Er ligt vaak een puzzel op tafel en ze rommelen wat in de tuin. Als afsluiting voor de vakantie zijn ze naar Naturalis geweest.”
Ook helpt Wim Levi zelfstandiger te worden bijvoorbeeld door hem te leren met de bus te gaan, want nu moet hij nog elke dag op de fiets naar de Praktijkschool in Uithoorn. Zijn vrouw Bianca houdt van koken en Levi blijkt een dankbare eter. “Het moet vooral een leuke plek zijn waar Levi onderdeel is van het gezin en zichzelf kan zijn.”
Na het avondeten brengt het steungezin Levi naar de jeugdclub van de Levend Evangelie Gemeente en daar haalt Helene of zijn vader David hem weer op. Doordat de ouders wat lucht krijgen, kunnen ze meer aandacht geven aan hun andere kinderen. “Onze dochter heeft nu de kans om op vrijdag een vriendinnetje te vragen om te blijven eten. Daar is letterlijk en figuurlijk ruimte voor.”

Veel gezinnen in mijn hoofd
De lijntjes tussen de ouders, het steungezin en Jorica zijn kort. “Elk half jaar is er een evaluatie. Na twee jaar begeleiding stap ik er tussenuit. Vooral in de beginperiode stop ik er veel tijd in. Ik wil ervoor zorgen dat de klik zo goed mogelijk is, vooral omdat er kinderen bij betrokken zijn. Er zitten veel gezinnen in mijn hoofd.” Jorica helpt vijftig actieve gezinnen in Aalsmeer en evenveel in Uithoorn. Steeds meer mensen weten Buurtgezinnen te vinden. “Opa’s en oma’s van wie de kleinkinderen ver weg wonen, terwijl anderen juist wat extra hulp kunnen gebruiken. Kinderen die vriendjes zoeken omdat ze niet in de regio naar school gaan, terwijl anderen een plekje op de bank over hebben. Door hen te koppelen ontstaat er een win-winsituatie.”

Verleerd om naar elkaar om te kijken
Voor Helene zou het natuurlijker voelen als mensen meer naar elkaar omkijken. “Vroeger ging dat makkelijker, maar we zijn het maatschappelijk verleerd. Iedereen is druk en dan durf je het niet te vragen. Bovendien zou Jorica dan overbodig zijn”, lacht ze, “en wanneer vraag je om hulp? Als er crisis is? Misschien is het juist wel een drempel om je buren te vragen en helpt de anonimiteit van Buurtgezinnen om mensen te koppelen. In het begin ben je vreemden voor elkaar, maar dat vertrouwen groeit.” Helene vindt het fijn dat Jorica er zijdelings bij betrokken blijft. “Daardoor durf ik dingen te zeggen, zodat het klein blijft en niet tot een confrontatie leidt en het contact slecht wordt. De steunouders zien dingen waar ik als moeder een blinde vlek voor heb. We respecteren elkaar, ook als die ander een andere beslissing neemt. Het is gelijkwaardig en alledaags.”

Het motto van Buurtgezinnen is: Opvoeden doen we samen. Ouders die wel wat extra ondersteuning kunnen gebruiken of mensen die voor langere tijd iets willen betekenen voor een ander gezin kunnen zich aanmelden via jorica@buurtgezinnen.nl of kijk hier voor meer informatie.

(Foto’s Jaap Maars)