Geloof In Aalsmeer: De Dorpskerk

Aalsmeers oudste (kerk)gebouw aan de rand van het dorp is een herkenningsteken. De kerktoren, overigens eigendom van de gemeente Aalsmeer, is al van verre zichtbaar. Op de geschiedenis van dit gebouw, dat dateert uit 1549 en toen als katholiek godshuis werd gebouwd, gaan we hier niet uitgebreid in. Zowel in de toenmalige Aalsmeerder Courant als ook in het blad Oud Nuus van de Stichting Oud Aalsmeer werd hierover regelmatig uitvoerig bericht. En ook tijdens de rondleidingen die in de zomermaanden in het dorp plaats vinden, kan uitgebreid informatie worden verkregen over dit majestueuze bouwwerk.

We worden ook in deze hervormde gemeente hartelijk ontvangen door het echtpaar Gerard en Jacqueline van der Velden-van Dillewijn. Trouwe kerkgangers, zo laten ze weten. Imponerend orgelspel komt ons al tegemoet en onze komst blijkt al bekend te zijn dankzij een aankondiging in het kerkblad.

Prachtige orgelklanken, de akoustiek is er geweldig en we herinneren ons een onvergetelijke avond van jaren geleden waar de toen nog geheten 'broertjes' Jussen in deze kerk hun pianotalent ten gehore brachten. Ook nu nog wordt hier regelmatig gezongen en gemusiceerd door diverse gebruikers.

Joviale herder
Aan de nieuwe dominee, de 52-jarige Gert de Ruiter, schonken wij bij zijn intrede al uitgebreid aandacht. Negen jaar lang was hij als voorganger verbonden aan de Vrije Evangelische Gemeente in Elburg. Vanaf deze week mag hij zich officieel inwoner van Aalsmeer noemen wanneer hij zich met zijn vrouw en drie opgroeiende kinderen in Kudelstaart vestigt.

Al voor de dienst begint schudt de joviaal overkomende herder vele kerkgangers de hand. Bij de koffie later zullen we napraten over deze dienst. Veel ouderen hebben inmiddels tijdig hun plaats ingenomen, wat niet wil zeggen dat deze zondagochtend de jeugd ontbreekt. Zij zullen later in de dienst tezamen met hun moeders worden toegesproken door de voorganger. Moederdag staat daarbij op deze zondag centraal. Na de toespraak zullen ze naar de zogenaamde nevendienst gaan, speciaal op hen gericht.

Kerkelijke mix
Van Jeroen Vollmuller, secretaris van de uit zeven mannen en één vrouw bestaande kerkeraad horen we wat achtergronden over de Hervormde Gemeente van wijk Dorp.

Vollmuller: ”We hebben 500 leden en je kan zeggen dat we een kerkelijke mix zijn van de meer traditionele kerk en de evangelische kerk. Zo worden zowel traditionele liederen en gezangen ten gehore gebracht als ook de zogenaamde Opwekkingsliederen.”

Tijdens de dienst komen inderdaad beide stromingen tot leven. Na gezang 304: 'God is getrouw', volgen de genoemde Opwekkingsliederen. We worden figuurlijk uitgenodigd mee te dansen met het uit twee mannen en twee vrouwen bestaande muzikale ensemble, op de achtergrond swingend  begeleid door jonge muzikanten die de sterren van de hemel spelen op eigentijdse instrumenten.

Daarna stroomt de al genoemde jeugd toe: jonge moeders met hun kinderen. De dominee daalt af uit zijn imposante preekstoel en stelt op ongedwongen wijze vragen aan het gezelschap met zowel het fenomeen moederdag als onderwerp, maar uiteraard ook gelardeerd met het geloof.

Johannes de Heer
Bij de schriftelezing staat Efeze 6:10 tot 17 centraal en volgt een traditioneel gezang van Johannes de Heer. De evangelist De Heer die in 1861 op bijna 100-jarige leeftijd stierf stond aan de wieg van de evengalische beweging in Nederland en zijn gezangen worden regelmatig nog steeds met name in Vrije Evangelische Gemeenten gezongen. Zo ook hier deze zondagmorgen. Uw verslaggeefster kreeg prompt associaties met onmuzikale tantes die op hun donkere huisorgeltjes een poging deden het notenschrift van De Heer tot een muzikaal geheel te maken. Ik twijfel nog steeds niet aan hun goede  bedoeling, maar het werd zelden iets…

Nee, dan het heerlijk muzikale orgelspel deze morgen van de heer Postma en ook de swingende band en het zangkwartet. Dat is genieten.

Wapenen tegen duivel
De dominee getuigt in zijn preek onder andere van zijn liefde voor het land Israël. Hij spreekt over de strijd en dan met name over de 'goede strijd'. Later bij de koffie vertelt hij over genoemd land waar nu weer volop strijd wordt geleverd, maar waaraan hij dankzij zijn vele bezoeken warme herinneringen bewaart.

De Ruiter is een meeslepend spreker en je kan tijdens zijn betoog een speld horen vallen. Aandacht in de preek onder meer aan de geestelijke uitrusting die wij dienen te bezitten om ons te wapenen tegen de duivel….

Hij pleit ook voor samenwerking met de andere kerken van Aalsmeer.

Er wordt na zijn preek gebeden voor gemeenteleden elders zoals een zekere Paulien,  werkzaam in Mexico, plaatselijke leden die niet aanwezig kunnen zijn en anderen. Na gezamenlijke zang (de kerkelijke versie van het Engelse: Land of Hope and Glory) begeeft een groot deel van de kerkgangers zich, na de gebruikelijke collecte, naar een zaal in gebouw Irene voor de koffie.

“Wij zijn een vrolijk-orthodoxe gemeente,” zo meldt ons daar Sjoerd den Braber en we kunnen ons, na deze korte kennismaking met de Dorpskerkgemeente, daar helemaal in vinden. Vrolijk werden we in ieder geval ook van de in lentebloesems staande prachtige tuin naast de kerk, door de eigen leden keurig onderhouden.

Tekst Leni Paul  Foto's Jaap Maars