Elke meter en elke druppel telt in strijd tegen water

Van geitenwollensokken naar hip en trending. Groen en milieubewust krijgt duidelijk voet aan de grond in de levens van steeds meer mensen. De boodschap dat ‘als we zo doorgaan’ we de wereld en onszelf in sneltreinvaart naar het einde helpen, valt dagelijks op de deurmat of ontvouwt zich op het scherm. Maandag was in De Oude Veiling een door de werkgroep AalsMeerGroen georganiseerde bijeenkomst over dit onderwerp en dinsdag inspireerde Marjan Minnesma geïnteresseerden in de Doopsgezinde kerk op het gebied van klimaatverandering. Beide avonden waren druk bezocht.

 

Kim van der Leest, ecoloog en auteur van het boek ‘De Levende Tuin’, verpakte de sombere boodschap in een fleurig boeket en deed er nog een strik om ook. Gekleed in jurk met bloemmotief gaf zij met flair uitleg over bijvoorbeeld het nut en de noodzaak van bomen. Er vlogen cijfers door de uitpuilende Bovenzaal die menig oor deed suizen. 

 

Anders tegen bomen aankijken
Berekeningen door deskundigen gemaakt, tonen volgens Van der Leest aan dat een boom van 40 jaar of ouder maar liefst 8000 liter water per dag verdampt. “Gemeentes zijn vaak heel makkelijk met het kappen van bomen en als compensatie zetten ze er dan een paar kleine exemplaren voor terug. Maar wat ze niet weten is dat er 500 bomen van tien jaar oud voor nodig zijn om hetzelfde resultaat te bereiken. Pas rond hun 40^e jaar gaat een boom namelijk zijn functies benutten,” zo liet de ecoloog haar toehoorders weten. Om er aan toe te voegen dat een kunstmatige filterinstallatie die dezelfde reinigende werking heeft als een volwassen boom, twee ton kost. Dat de 60 aanwezigen sinds maandag heel anders tegen bomen aankijken, is wel duidelijk.

 

Waterval
De voordelen van groen en bomen gaan echter nog veel verder volgens de spreker. Meer groen in de omgeving zorgt (bewezen!) voor minder criminaliteit, door het ruizen van wuivende bamboe of wilgen, komt het overige omgevingsgeluid twee keer minder hard binnen. En een klaterende waterval heeft hetzelfde aantal decibel als een passerende vrachtwagen maar toch wordt dat wel als rustgevend ervaren,” zo liet spraakwaterval Van der Leest weten. In het kleine uurtje dat haar gegeven was, vatte ze haar hele boek samen. 

 

Groene daken
Zo had ze het verder nog kort over de ecologische voordelen van prairiebeplanting, wormen die er door hun gegraven tunnels in de tuin voor zorgen dat de grond veel meer water vasthoudt en dat de temperatuur boven een bitumen schuurdak kan oplopen tot wel 70 graden Celsius. Groene daken zijn wat haar betreft een uitkomst. Ze houden water vast en zorgen voor verkoeling. Als daar ook nog eens zonnepanelen bovenop geplaatst worden is het helemaal een win-winsituatie. Of het wat groene daken betreft rendabeler is om alleen een groot oppervlak te bekleden, is volgens Van der Leest niet de vraag: “Elke vierkante meter telt.”

 

Reddingsboeien

Daarna was het in de pauze dringen rond de informatiemarkt waarna collega-ecoloog Kasper Spaan van ‘Rainproof Amsterdam’ naadloos de spreekbeurt van zijn voorganger overnam met zijn stelling dat naast elke meter ook elke druppel telt.

 

Wat volgde was een bijna apocalyptisch verhaal waarbij de aanwezigen zichzelf in gedachte al aan reddingsboeien zagen vastgrijpen. “Het wordt warmer, natter en extremer,” waarschuwde Spaan de zaal, “niet ergens anders, maar hier en nu! We staan als land voor serieuze veranderingen waar we mee om moeten gaan. En ook al is water voorspelbaar spul dat altijd het laagste punt zoekt, we laten ons er toch vaak door verrassen.”

 

Sponswerking in openbare ruimte
Spaan wandelde gezwind door een aantal  ingewikkeld uitziende sheets met veel kleine letters en tekeningen maar zijn boodschap was zo helder als het water waar hij over sprak. Er moet simpelweg iets gebeuren in dorpen en steden om de dreigende watersnood op te vangen en af te voeren.

 

Ook bij hem kwamen de groene daken als hulpmiddelen boven drijven (“Op elk dak is wel iets mogelijk”) maar ook wadi’s en andere vormen van regenwateropvang. De gemeente moet hierin volgens Spaan haar verantwoordelijkheid nemen. Bijvoorbeeld met de aanleg van watervertragende groenstroken en meer sponswerking in de openbare ruimte. Hij noemde parkeerterreinen die niet van steen zijn maar van poreus materiaal. Wethouders Van Rijn en Alink kregen dat niet meer mee van Spaan. Zij waren na de pauze verdwenen. Maar ongetwijfeld zullen zij hierover worden bijgepraat door de griffier die in de organisatie zat.

 

Zorgen in Hornmeer
Door een van de aanwezige burgers werd er een vraag gesteld over de toestand in de Hornmeer waar het hoge grondwaterpeil bij veel inwoners tot grote zorgen leidt. Daar kon deskundige Spaan zo ook geen oplossing voor verzinnen. Hij beloofde wel dat dit niet de laatste avond was waar dit onderwerp ter tafel komt. “Het komt ook aan de orde op wijk en buurtniveau.”

 

De Hornmeerbewoner in kwestie, Jaap de Jong, gaf aan het een bijzonder interessante avond te hebben gevonden al lag de focus volgens hem wel een beetje veel op de Amsterdamse situatie. De zorgen over het water in zijn woonwijk zijn niet weggenomen: “De Hornmeer bestaat nu 50 jaar en de boer die zijn land destijds verkocht voor de woningbouw, had al gewaarschuwd voor de hoge grondwaterstand. Daar is te weinig rekening mee gehouden. Ik ben bang dat het met de bouwplannen in de Meervalstraat en de Roerdomplaan dezelfde kant op gaat. Er wordt deze avond gepleit voor meer groen in plaats van steen, maar het wordt daar precies andersom.”

 

Foto's: (vanaf boven) Guido van Belle van Belevingsonderwijs demonstreert in de pauze hoe een stad reageert op hoosbuien, Kim van der Leest geeft uitleg, samen met avondvoorzitter Erik Kreike, Rainproofdeskundige Kasper Spaans aan het woord. Tekst en foto’s Arjen Vos.

 

(advertentie)