Een verstild wild Aalsmeer, voor hoe lang nog?

Door: Joop Kok. (Beschouwing) De dag voor de officiële lancering van de mini documentaire Wild Aalsmeer in Floriworld, ging ik op zoek naar de achtergronden van de regisseur JW Schram. Ik las dat het ooit zijn droom was om radio dj te worden, maar dat het heel anders liep en dat hij nu evenementen regisseert, commercials, televisieregistraties en concerten van artiesten als Muse, Lady Gaga en Kanye West.  

Voor hem is film maken Rock’n’Roll, let’s Rock together is zijn motto! 

Wel een wat populaire manier om je te presenteren, maar toegegeven, ik hou van rock en dat in combinatie met de titel Wild Aalsmeer, riepen beelden bij me op van windfoilen, waterskiën, snelle boten, feesten op eilanden en dames in bikini. Het wilde leven zoals ons dat is voorgeschoteld door vooral de Amerikaanse filmindustrie. 

Formeler
Op de bovenste verdieping van Floriworld vond de presentatie plaats. Ik was wat vroeg, maar dat was geen enkel probleem, de bediening was uitstekend en er kwam steeds wel weer iemand binnenlopen die ik kende en waar en ik een praatje mee kon maken. Kees Tas van de Bovenlanden die me vroeg waar ik was bij de bomentocht en me verhaalde over de zonnedauw, visser Theo Rekelhof over de paling en  de meerval en plasgids en verhalenverteller Henk van Leeuwen over de veenmol. De gesprekken met wethouder Wilma Alink, Bart Kabout en Robert van Rijn, verliepen wat formeler. 

Wethouder van Rijn gaf in zijn openingswoorden aan dat de prachtige Westeinderplassen volop kansen bieden voor recreatie en toerisme. Het college heeft de afgelopen periode deze sector versterkt door Aalsmeer duidelijker als watersport- en toeristische gemeente op de kaart te zetten. Hiervoor is nieuw beleid gemaakt en is in nauwe samenwerking met Ondernemend Aalsmeer een ambitieus promotieplan gemaakt. Dit promoplan gaat uit van één merk: Visit Aalsmeer! Daar lag het initiatief om deze documentaire te laten maken. 

Bert Haanstra
Toen de docu inzette met vrolijk vogelgekwetter besefte ik dat met het woord wild waarschijnlijk toch iets anders werd bedoeld dan ik in gedachten had. Als nadat ik las dat Visit Aalsmeer de film presenteert er een overall view van de Westeinder verschijnt met daar direct opvolgend een beeld van hoe het zonlicht het gebladerte in een palet van groentinten tovert, wist ik het zeker, de docu gaat over de natuur van Aalsmeer. Niks wilde party’s maar schoonheid net buiten de deur. Een boot die net als in de film ‘Glas’ van Bert Haanstra door het landschap zweeft, een reiger die met een baars wegvliegt, een kwakende kikker tussen het riet en met als hoofdfiguranten de slechtvalk, de veenmol, de meerval en de zonnedauw, vertoonde het alle ingrediënten van een natuurfilm.  

De cameragenieke seringenkwekersfamilie Kramer riep een beeld op dat je als kijker zelf soms ook zo graag zou willen, een eenvoudige manier van leven met een directe betrokkenheid op de natuur. Een gevoel dat nog eens werd versterkt door de wijze waarop de seringen werden uitgelicht en de kweker met zijn seringen over de akkers liep, beeldschoon. Jammer was wel dat de voice-over de inleving verstoorde door net niet de juiste klemtoon te leggen. Wie ik er ook over sprak men had het er over, jammer. Het was een goed PR idee om Gerard Joling dat te laten doen, maar wees als regisseur kritisch en ga opnieuw aan de slag, Gerard kan het.

Negen draaidagen
Natuurlijk miste ik van alles in zo’n film, de inwerking van de seizoenen, hoe sneeuw en ijs het landschap betoveren, hoe mistflarden een gevoel van melancholie oproepen en beukende herfstwinden je weer eens op je plek wijzen. En waar was de bruine kiekendief, het ijsvogeltje, de gans, het waterkipje en de snoek? Maar ja, slechts negen draaidagen. Aan de natuurdocumentaire van de Oostvaarderplassen, heeft men twee jaar gewerkt.

Na afloop stond de Jules Verne bus klaar om ons van Floriworld naar het Praamplein te vervoeren. Een luxe Maarse en Kroon bus uit 1963 die ook nog de koninklijke familie heeft vervoerd. Er maakten drie journalisten, één aanhang en één iemand van de organisatie van gebruik. Leuk voor de stichting veteranen Autobussen, maar tja, had dat niet anders geregeld kunnen worden? 

Niet echt nagedacht
Na afloop van de boottocht zat mijn hoofd nog vol vragen, waarom zo’n film? Toen ik hem aan wethouder van Rijn stelde gaf hij mij als antwoord: dit aspect van Aalsmeer wilden we ook eens laten zien. Maar ten behoeve van wat? Om Marinapark Aalsmeer vol te krijgen waar ieder gevoel van natuur tot een minimum is gereduceerd? Om toeristen naar Aalsmeer te trekken die vervolgens de zonnedauw vertrappen?  Ik heb geen idee, het is hot om je als gemeente van je groene kant te laten zien, van links tot rechts, men vindt het prachtig, maar over de gevolgen daarvan wordt niet echt nagedacht, die kunnen wel eens juist die natuur afbreken.   

De gehele film, die iets meer dan tien minuten duurt, kunt u hier bekijken.

Foto’s: stills uit de film Wild Aalsmeer