De bewoners rondom het Baanvak weten het nog goed. De bouw van hun wijk begon in 1985 zeer rumoerig. Dat kwam door de onverwachte kap van een unieke en monumentale oude eik, een zogeheten Wodaneik, die pal achter het voormalige Stationsgebouw stond.
Bij oplevering van de wijk schonk de gemeente daarom ter compensatie vijf eikjes plus een grote eik en een grote linde voor in de groene zomen van het Baanvak. De bomen staan aan weerskanten van het viaduct over de Burgemeester Kasteleinweg. De eik en de linde waren toen al zo groot dat ze met de kraan geplaatst moesten worden. Deze bomen krijgen nu niet de kans om monumentaal te worden omdat de raad in 2011 tot nieuwbouw heeft beslist juist op die plekken waar de bomen destijds zijn geplant.
IJsvogel
Met een bestemmingswijziging die de gemeenteraad in 2011 al besliste dreigen nu juist deze eiken ook weer te sneuvelen voor nieuwbouw. Een geschiedenis lijkt zich te herhalen. Buurtbewoner Johan Jonker is er niet gerust op en probeert samen met de huidige en voormalige bewoners een actie los te maken waardoor de bomen alsnog gered kunnen worden. “Als ze alleen al bereid zijn om die flat vijftien meter naar achter te verplaatsten hoeven de bomen niet te worden gekapt. Ik weet niet of dat kan, maar ik weet wel dat er in het bos met de eiken naast mijn huis puttertjes, langstaartmezen en soms een ijsvogel te zien zijn. Ik was ook al met enkele buren op gesprek bij wethouder Jop Kluis. Bij onze vraag hoe je nu zomaar een hap uit een bestemmingsplan kunt halen, antwoordde hij dat dat nu eenmaal zijn werk is.”
Natuurbescherming
Uit de stukken blijkt dat de bomen en ook de gebiedjes in 2011 niet in aanmerking kwamen voor natuurbescherming volgens de Flora- en Faunawet. Dat gaan ze met de geplande kap ook niet halen. ( Noot redactie: Uit een in juli 2007 uitgevoerde natuurtoets is gebleken dat in het gebied wel de beschermde kleine modderkruiper en enkele vleermuissoorten voorkomen.)
Niet herinneren
Na een rondje door de wijk bleek volgens Jonker dat heel wat bewoners zich de woorden van voormalig wethouder Piet Boom nog goed wisten te herinneren bij de feestelijke oplevering van de wijk. Woorden die volgens Jonker en de bewoners betekenden dat die bomen geschonken werden ter compensatie van de gesneuvelde Wodaneik. Jonker heeft zelf ook contact gezocht met de voormalig wethouder Boom, maar die zegt het zich niet te kunnen herinneren.
Oud-burgemeester Hoffscholte, ook aanwezig bij die oplevering, vermoedt dat de kosten voor dit geschenk terug te vinden moeten zijn in de exploitatiekosten, maar ook hij herinnert het zich niet goed meer. Zijn conclusie is dat er waarschijnlijk alleen nog blaren over blijven om op te zitten. En wat kreeg hij er meteen van langs in Oud Nuus het blad van de stichting Oud Aalsmeer naar aanleiding van die kap. In een redactioneel commentaar haalde de steller furieus uit; ‘Zonder enig overleg, als een dief in de nacht, heeft de gemeente de Wodan-eik op het stationsemplacement omgehakt. Een fraai staaltje van patriciersmentaliteit. En de burgemeester de goede samenwerking met ‘Oud Aalsmeer’ maar benadrukken.’
Actie laatste redmiddel
Ook in 2011 al hebben bewoners van zich laten horen en tijdens de inspraak hun zorg uitgesproken over het behoud van de geschonken bomen. Ook toen hebben ze er op gewezen dat het bouwbedrijf een aantal bomen en een parkje aan de gemeente heeft geschonken die door de gemeente weer aan de bewoners van Wissel en Baanvak zijn gegeven. Door de realisatie van het Laurierhof met parkeergarage zou dit parkje grotendeels verloren gaan. Uit het verslag van die inspraak blijkt dat de gemeente simpelweg heeft gesteld dat alle gronden in het plangebied in eigendom zijn van de gemeente. De gemeente heeft daarbij de keuze gemaakt om aan een deel van de gronden een andere bestemming te geven. Ingaan op het ‘onderwerp bomen’ is gewoon niet gebeurd. Kortom het was aan de gemeenteraad om er al dan niet naar om te kijken.
Verantwoording
En de gemeenteraad is nu net de partij die Jonker en zijn voormalig buurt- en actiegenoten alsnog wil bereiken. Kijken of de politiek nog een ander besluit kan nemen. Volgens Jonker hebben bijna alle bewoners van Westeinderhage al getekend. Hij verwacht steun te krijgen van zo’n 100 bewoners en ex-bewoners. “Het is het laatste wat ik kan doen is een verschil creëren door mijn activiteiten. Hopelijk zal de gemeenteraad haar verantwoording nemen,” zegt Jonker tot besluit.
Noot redactie: Wij hebben zowel de wethouder als zijn woordvoerder ruim de kans geboden om te reageren. De woordvoerder van de wethouder heeft laten weten geen commentaar te hebben.
Tekst en foto's Jan Daalman
(advertentie)
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
9 reacties
Bij de overdracht van “plan Westeinderhagen” is aan de nieuwe bewoners tijdens een plechtige toespraak 7 bomen cadeau gedaan ter compensatie van de gesneuvelde Wodan eik.
Een man een man, een woord een woord… Handen af van deze bomen dus!
Wederom ziet het er naar uit dat de natuur het weer verliest van het geld. Al zijn woningen ook hard nodig, maar valt er dan geen win-win situatie te bedenken? Zoals wat meer rekening houden met behoud van natuur, waar wij als mens ( ook de wethouder Jop Kluis) toch echt niet buiten kunnen.
Ik vind dat deze ooit geschonken bomen moeten blijven! Met Johan Jonker eens, dat eens gegeven ook betekent altijd gegeven.
Er verdwijnt al zoveel natuur door onze expansiedrift. Tientallen jaren Kost het om van een klein boompje een grote boom te worden. Laten we respect hebben voor deze prachtige bomen en de omwonenden deze herinnering laten houden. Flat en bomen kunnen heel goed samen!
de tijd,
voor de Eik een strijd
levend wachten op de dood
wat ben ik waard
De haard
of gaat het om de grond
waar op ik stond.
Prachtig artikel Jan,
Het was toch “eens gegeven blijft gegeven”
ALS IK JE RINGEN TEL
WEET IK HOE OUD JE BENT
MAAR OM VAN JE TE HOUDEN
IS ER 1 GENOEG
KAP MET DIE ONZIN
LAAT ME STAAN
NIET ALLEEN IN HET GEHEUGEN
Al dat bomen kappen blijkt slecht voor het geheugen te zijn. In ieder geval bij bestuurders!
‘Novus rex, nova lex’ – ‘Nieuwe heren (…), nieuwe wetten!’
Dit vraagt om een gedicht van Gerard Zelen.