Column: ‘Klein huiselijk geluk’

Door: Belle Fleur. Ik word al vroeg gewekt door de warme zonnestralen, die door het vensterraam mijn slaapkamer binnenkomen. Vroeger dan gewoonlijk stap ik uit bed.

Ik hou van rustig ontwaken. Even naar het toilet en dan terug onder de  zachte wollen dekens, die me dan nog even tegen het geweld van de nieuwe dag beschermen. De zoete warmte omarmt mijn rillerig lijf, terwijl ik het dagprogramma nog even buiten mijn bed houd.

Noem het ‘klein huiselijk geluk’.

Daarna ontbijten, de krant lezen en met de deur open genieten van een prachtig merelconcert. Nog niet in staat alle leed van de wereld tot mij door te laten dringen, sorteer ik de zelf geplukte aardbeien op mijn beschuit.

Ik verwacht koffiedrinkers. Aalsmeerders. Wat doet dat er toe, zult u denken. Ik leg het uit.

U moet weten, dat ik sinds jaar en dag altijd onbedaarlijk moet lachen om mensen, die struikelen. Een nare eigenschap, c.q. gewoonte denkt u nu en dat is ook zo. Sinds mijn vroege jeugd herinner ik mij dat mijn overleden moeder eveneens behept was met deze toch wel bizar te noemen afwijking. Ik kan er niets aan doen.

Zet mij een filmpje voor de neus, waarin iedereen over dezelfde drempel struikelt en ik ben op slag van een soms depressieve start van de dag af. Sinds kort heb ik geen filmpjes meer nodig. Wat is het geval? De pui achter in ons huis was dringend aan vervanging toe. Na enige maanden geduld te hebben opgebracht, kwam een Poolse werkkracht de oude pui vervangen.

Sindsdien is van buiten naar binnen stappen een helse klus. Bij het ouder worden blijkt de mens zijn benen minder hoog op te tillen. U begrijpt het al ?

Al zittend aan de tafel met zicht op de achterdeur wacht ik het bezoek af, dat volgens oud Aalsmeers gebruik achterom komt. Schoenen uit.

Ik hoef maar van mijn krant op te kijken en men – struikelt  – naar binnen. Er zit namelijk een te hoog randje aan de binnenkant van de nieuwe pui. Je moet het maar weten. Zie hier de donkere kant van Belle Fleur. U bent gewaarschuwd…

Bedenk wel, dat mijn verhaaltjes fictie en non fictie bevatten. Dit ter verontschuldiging.

Het geluk ligt soms voor het oprapen. In dit geval voor de achterdeur..