Column: ‘Emily in Aalsmeer’

Baanvak over het viaduct (Foto Arjen Vos)

Door: Arjen Vos. Een vreemde eend in de bijt. Dat is de Amerikaanse marketingmedewerkster Emily Cooper die bij een reclamebureau in Parijs gedetacheerd wordt om de zienswijze van het moederbedrijf over te brengen. Ergens vorig jaar, op zo’n niks-te-doen-avond, vinkten we zonder al te hoge verwachtingen deze Netflixserie aan. Vast weer zo’n niemendalletje, dachten we. Dat was aanvankelijk ook zo, maar we werden steeds meer fan en kijken gretig uit naar het vierde seizoen van onze guilty pleasure.

De frisse fruitige en vooral fleurige Emily met de uitstraling van Audrey Hepburn, heeft een klein beetje ons hart gestolen. Hoe ze onhandig haar best doet zich aan het Franse metier aan te passen en ondanks tegenslag op de been blijft is bewonderenswaardig. In bijna elke nieuwe scene verschijnt ze in weer een andere extravagante outfit en weet ze marketingmissers op originele manier om te buigen tot grote successen waardoor menig klant met haar wegloopt. Mede daardoor maar ook door haar oprechte en betoverende uitstraling en originaliteit groeit haar schare volgers op Instagram in de serie tot ongekende hoogte. Dat ze ook nog een enorm talentvolle influencer blijkt te zijn is een prettige bijkomstigheid voor haar marketingwerkzaamheden.

Ik moest aan Emily denken toen de gemeente weer eens bakzeil haalde bij de inwoners met het getorpedeerde plan voor een fietsstraat door Wissel en Baanvak. Nog voordat de inkt goed en wel was opgedroogd kon het weer in de prullenbak. Aalsmeer zou heel goed een Emily kunnen gebruiken, dacht ik.

Dat de bewoners protestbrieven schreven en een petitie startten om het vrijliggende fietspad te behouden was geen actie die uit de lucht kwam vallen. De gemeente kan op verkeersgebied namelijk geen goeds meer doen sinds de zeperds uit de (recente) geschiedenis. Denk aan de knip in de Kasteleinweg, de brokken veroorzakende rotondes, het afgesloten Spoorlijnpad, het Hornwegviaduct.

Want was die fietsstraat wel echt z’n slecht idee? En was het op basis van gevoel of op feiten dat het volk op de barricaden klom?

Ondanks dat onderzoeken uitwijzen dat een fietsstraat met auto’s te gast geen onveilige optie is, ondanks dat er in die situatie op glad asfalt gereden wordt in plaats van te stuiteren over een hobbelig tegelpad en ondanks dat de wijk er meer groen voor terugkrijgt, schaarden steeds meer burgers zich achter degenen die er met gestrekt been ingingen. De uitkomst is inmiddels duidelijk. Na een drukbezochte inloopmiddag was het voor bedenker van het plan, wethouder Kuin, helder dat het aan draagvlak ontbrak. “Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald,” zo legde hij het op de radio bij Aalsmeer Actueel uit. Daarmee aangevend dat er kennelijk toch iets aan het plan schortte. Want waarom ‘gedwaald’ als je ervan overtuigd bent dat het een goed plan is? Kuin had ook de rug recht kunnen houden en zijn best kunnen doen het nog wat beter uit te leggen.

Wat er vooral aan het plan mankeerde was de communicatie. Het lukt de gemeente kennelijk niet om plannen als deze dusdanig voor het voetlicht te brengen dat bewoners het omarmen. Een goede uitleg, gestaafd met onderzoeksresultaten, voordelen versus nadelen, een duidelijke weergave van de te ontwikkelen situatie middels bijvoorbeeld een artist impression, zouden al een stuk effectiever zijn dan alleen de ‘platte’ tekening die de bewoners nu in de bus kregen. Er hangt een zweem van onkunde over de afdeling verkeer bij de gemeente. Daar helpt kennelijk ook geen denktank aan want dit plan kwam tot stand nadat deze veelbesproken commissie van 42 burgers geformeerd was.

Het mislukte plan heeft de gemeente allesbehalve een opsteker gegeven. Natuurlijk valt het niet mee om de burger weer voor je te winnen na de genoemde hoofdpijndossiers. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Vandaar mijn aanbeveling op zoek te gaan naar een marketingtalent als Emily. Natuurlijk, het zijn slimme schrijvers die de scripts bedenken en ja, Lily Collins (dochter van Phil…) is fantastisch gecast, maar de serie laat wel zien welke kracht er in duidelijke en creatieve communicatie zit. Niets ten nadele van de huidige communicatiemedewerkers, die doen echt hun best maar ik gun de gemeente ook een Emily die goede ideeën op de juiste toon weet aan te prijzen.

Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.

6 reacties

  1. Weer een rake column. Verkeer kun je echter nooit goed doet voor iedereen. Een goed proces met echte inspraak helpt echter wel en beter ten halve gekeerd dan ten hele gedraaid!

  2. is het misschien een ideetje om een opleiding wethouderen op te richten op een hbo/universitair niveau?
    Je moet die hebben afgerond voordat je je mag storten op problemen in de dorpse samenleving.
    Ik denk aan communicatie, planning, verkeersproblematiek, juridische vraagstukken, technische vraagstukken op allerlei gebied.
    Als je dit succesvol hebt afgerond kan je misschien wethouder worden.
    Er zullen er wel heel veel af vallen ben ik bang.

  3. Arjen, dit voorbeeld heeft niets met de Danktank verkeer te maken. Deze casus is niet eens ter sprake gekomen.

    Mijn beeld : Dit komt deels vanuit 10+ jaar achterstallig onderhoud op de portefeuille verkeer. Gebrek aan kennis kunde op deze portefeuille vanuit politiek en college, geen leiderschap op deze portefeuille en twee partijen in de raad waar de ego’s groter lijken dan de resultaten en collectieve inhoud, wil en verbeeldingsvermogen om zaken te verbeteren op gebied van infra en verkeersveiligheid.

    Er zijn voldoende ambtenaren die willen, helaas vindt er politieke mishandeling plaats en achterstallig onderhoud van verkeersveiligheid in Aalsmeer. Daar kunnen we deze groep op aanspreken. En dat doe ik continue. Er zijn echter twee politiekepartijen die er geen zin om hebben. Moeilijk in het contact.

    Vorige week weer een kind aangereden op de Hortensialaan en afgevoerd met een ambulance. Beleidsstukken voldoende, resultaat benden nul. Dat moet anders dan de afgelopen jaren is gedaan.

    Wethouders verkeer die onze wijken ‘niet leven’, die je er nooit ziet, die hier niet wonen, fietsen, spelen, ook dat help niet. Een Danktank met betrokken bewoners kan dat probleem deels oplossen. Beter dan sommige wegduikende, visieloze raadsleden. Democratie heeft zijn beperkingen. Geef de Danktank een kans. Veel slechter dan nu kan het toch niet worden.

  4. En wat de juiste toon betreft: mischien is het toch een goed idee om dit te faciliteren door de gemeente. Ik kan mij nog herinneren dat er ooit een omgebouwde anwb praatpaal was voor Radio Aalsmeer verzoekjes. Hoe mooi als zo’n inspraak systeem ook bestond op een parkeerterrein/ bij het raadhuis óf bij een uitgaansgelegenheid. Pure democratie. Een AI Chat GPT systeem filtert de positieve ideeën en maakt er gelijk een bruikbaar plan van en publiceert het op de gemeente site en dan mogen de inwoners elke maand stemmen op het beste plan!

    Dit is trouwens je reinste Emily in Paris voorstel 😉

  5. Eens met de columnist. Het is de tweede keer dat er een zeperd wordt gehaald met een ‘fietsstraat’. Eerst de Hornweg, nu Baanvak/Wissel. En dat terwijl wethouder Kuin een prima communicatie-adviseur heeft die Aalsmeer door en door kent. Driemaal is scheepsrecht. De volgende poging voor een Fietsstraat maar eens in Kudelstaart proberen? Helpt de Dorpsraad wel bij de communicatie.

  6. Heerlijke column. Iedereen heeft een Emily in Paris nodig. Wat leuk dat je ook fanboy van haar bent. Scherp stuk ook. 🔥💡

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *




banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
adv flower art 1
historische tuin
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
adv flower art 1
historische tuin