Column: ‘Bij ons, in Aalsmeer’

Door: Wilco Hoogeveen. En toen zat de Feestweek er weer op. Ik liep maandag langs een Praamplein dat op wat kapotgetrapte plastic bekertjes en de laatste restjes geraamte van de tent na leeg was en rook naar oud bier. Ik keek naar dat plein en bedacht hoe ik daar twee avonden lang tussen 3000 mensen stond te zweten; paste dat nou echt op dit pleintje? Ja, nou, nee; eigenlijk niet. Terwijl het buiten 10 graden was zaterdagavond, was het in de tent minstens 35 graden en kreeg ik links en rechts een elleboog tegen me aan. Op zich niks nieuws als je vaker naar feestjes gaat, maar het deed me wel denken; waarom doen we dit eigenlijk? Waarom gaan we met zijn allen zo dicht op elkaar gedrukt staan dat dansen bestaat uit wiebelen op je plaats terwijl je de lichaamsdelen van de mensen om je heen probeert te ontwijken? Waarbij het zweet uit je poriën stroomt en de condens van het dak. Waar je zonder gehoorbescherming binnen vijf minuten permanente gehoorschade zou oplopen. Waar ik de helft van de artiesten niet kende en de andere helft niet kon waarderen. Waar de kaarten altijd binnen een paar minuten zijn uitverkocht, maar waar in de praktijk er vooral (ook) veel mensen van buiten Aalsmeer op onze Aalsmeerse Feestweek zijn.

Dat klinkt misschien allemaal erg negatief, maar het is vooral een besefmomentje bij mezelf dat de tent het ‘niet meer doet voor mij’. Maar toch even wat positieve punten dan: De woensdagavond was top; er was ruimte om te bewegen, temperatuur in de tent lag tien graden lager, ik kwam veel bekenden tegen en ik ben fan van de afsluitende act ‘the Dirty Daddies’. De Verlichte Botenshow is al achttien jaar mijn favoriete feestje van het jaar en ook bij de Pramenrace heb ik me prima vermaakt. De markt op 7 september was gezellig druk en als bewoner van het centrum heb ik eigenlijk nauwelijks last van de hele Feestweek gehad. In de tent zelf besefte ik hoe efficiënt de barren liepen, waardoor ik nooit langer dan een minuut op mijn drankje heb hoeven wachten – dat is op festivals vaak heel anders! Ook bij de toiletten kon ik bijna altijd direct een plekje vinden en de doorlooptijd bij de garderobe, entree en muntverkoop vielen me alles mee.

Ik denk dan ook niet dat ik iets aan ‘onze’ Feestweek zou willen veranderen. Ik zou alleen willen voorstellen om inwoners van Aalsmeer voorrang te geven bij de kaartverkoop, want het is in eerste instantie een feestje voor ons lijkt mij. Oké, en het liefst zou ik ook de tent minder vol zien, zoals op de woensdag, maar ik snap dat de organisatie het liefst zoveel mogelijk kaarten verkoopt om de kosten te dekken van deze enorme onderneming. Misschien een paar euro meer per kaartje vragen? Of wat minder ‘bekende namen’ uitnodigen en daar geld op besparen? Uiteindelijk verkopen de kaartjes toch al uit voordat überhaupt één artiest bekend is gemaakt, en ik heb vooral enthousiaste reacties uit de zaal gezien als lokale DJ Joost weer even een blokje mocht draaien. Ik vermoed dat hij toch een stuk goedkoper is dan al die volkszangers die al dan niet al jaren over datum zijn… Volgens mij maakt de line-up niet zoveel uit: Mensen komen voor de gezelligheid, het spotten van bekenden en het vieren van het leven. Oké, en blijkbaar ook om lekker tegen elkaar aan te beuken of in slingers achter elkaar aan met de handjes vast richting het toilet te migreren en terug. Ik vind het gezellig, wonderlijk en soms hinderlijk – maar ik zal er volgend jaar waarschijnlijk gewoon weer staan. Bij ons, in Aalsmeer

Wilco Hoogeveen is geboren en getogen Aalsmeerder en met geboortejaar 1990 de junior van de columnistenclub. Met zijn technisch inzicht en creatieve geest schonk hij Aalsmeer escaperooms als Gold Creek, De Torenwachter en andere interactieve spellen. ‘Out of the box’ denken kan hij ook met de pen.