Column: ‘Barendebrug openen door een Wegman’

Het is niet gebruikelijk om in een weekend twee columns te plaatsen, maar soms maken we een uitzondering. Na de zaterdagcolumn van Erik Kreike, duiken we ook vandaag een klein beetje de geschiedenis in. AalsmeerVandaag-redacteur Mariëlle Wegman is altijd al erg geïnteresseerd geweest in het wel en wee rondom de Barendebrug. Vandaag lezen we waarom en waar het naartoe gaat.

Door: Mariëlle Wegman. Over een kleine twee weken is de Barendebrug weer geheel in ere hersteld, met hamei en al. Negen jaar hebben we het iconische beeld moeten missen aan de Dorpsstraatzijde van het Dorp. Eindelijk wordt op 11 en 12 november de laatste hand gelegd aan de werkzaamheden. Er is veel te doen geweest rondom de Aardbeienbrug. By-passes, opstoppingen, ergernissen, corona-proof lintje doorknippen en zeer binnenkort opnieuw herstel- en vervangingswerkzaamheden. De Barendebrug verdient, wat mij betreft, even zoveel aandacht.

De Barendebrug. Hoe komt het ding aan zijn naam? Naar ik begreep zijn er meerdere lezingen, maar mijn voorkeur gaat uit naar die waarin een Barend Wegman de naamgever van de brug zou zijn geweest. Dat mijn achternaam Wegman is, heeft daar uiteraard niets mee te maken en berust op louter ’toeval’. De Barend Wegman in kwestie – er waren er velen, mijn grootvader was er één, evenals mijn enige volle neef – zag op 27 september 1815 het levenslicht, welke op 13 november 1901 weer doofde. In deel 1 van het boek ‘Aalsmeerse Stambomen’ staat het volgende geschreven over deze Barend Wegman:

“Uit een krant van 23-11-1901 welke te Aalsmeer als weekblad verscheen het volgende: “De ouwe Barend, of ook wel genaamd Barend “de wacht” is niet meer. Een langdurige ongesteldheid maakte een einde aan zijn werkzaam leven. Hij was met zijn zilverwit haar en flinke baard een bekend dorpsfiguur. Om zijn flink voorkomen had hij een zekere waardigheid. Gedurende 36 jaren was hij de trouwe nachtwacht van het dorp. Klokke tien was Barend present. Gewapend met zijn ratel ging hij erop uit! Deze enige malen ronddraaiend riep hij met forse stem: “De klok heit tien”. Meteen nam hij van deze of gene een boodschap op, hoe laat hij moest kloppen, bij Willem, Jan of Keesbuur, want hij was ook porder. Vele belangrijke diensten bewees Barend tijdens zijn nachtwachtschap aan ons dorp en toen hij dan ook in 1891 ontslag aanvroeg was het een elk vreemd hem niet meer des avonds of ’s nachts aan te treffen. Wegens zijn 35-jarige politiedienst ontving hij van de Politiebond de verguld zilveren medaille. Hij had het voorrecht de ouderdom van 86 te bereiken. Barend zal bij ons alleen in aangename herinnering blijven. Zijn assche ruste in vrede!””

Deze Barend, een van de stamvaders, van ‘onze’ tak van de familie mag ik feitelijk mijn overoveroverovergrootvader noemen. Om het makkelijker te maken: mijn grootvader zíjn grootvader was een van de drie kleinzonen van Barend de nachtwacht. Barend was woonachtig in een huisje op de hoek van de Dorpsstraat met de Rozenstraat. Een kleine 100 meter van de brug. Daarmee is het voor mij aannemelijk dat deze Barend Wegman de naamgever van de brug is.

Een brug die straks best feestelijk mag worden geopend. Hapje, drankje, fanfare en uiteraard een lintje doorknippen. Wat ‘ze’ daar op De Buurt kunnen, kunnen we aan de Oostzijde van het dorp ook. Nu hoef ik mijzelf natuurlijk niet zo nodig naar voren te schuiven, maar het zou toch een hele aardige geste zijn wanneer een geboren Wegman de schaar ter hand zou mogen nemen op de gedenkwaardige dag waarop de brug officieel voor ‘geopend wordt verklaard’.