Benieuwd wat er (nog) speelt

Door: Arjen Vos. Het ingaan van de zomertijd was voor mij altijd het startschot van een gelukzalig seizoen. Dat het in de avond langer licht was betekende een verlengstuk van de dag dat je op fijne manier kon invullen. Eerst hopen dat je moeder de warme hap al om vijf uur klaar had, zodat je na de verplichte afwas rap de deur uit kon richting grasveld waar de buurtkinderen zich verzamelden. De zon die elke avond iets later onder ging, betekende haast automatisch dat je steeds iets langer buiten kon blijven om te genieten van al het moois dat het buiten zijn met zich meebracht: voetballen, verstoppertje spelen, hutten bouwen, bomen klimmen, slootjespringen, vissen of gewoon een beetje kletsen met elkaar. ‘Chillen’ deden we al ruim voordat het een ingeburgerde term was. Zo was het elke avond feest, zolang als de zomer duurde. Wel altijd oppassen met voetbal, stoepranden of balletje trap dat de bal niet in de tuin terecht kwam van een zekere buurman want dan was je hem kwijt. Of je kreeg hem lek geprikt terug. Dan was het iets minder feestelijk.

De vraag die me de laatste tijd bezig houdt is: waar zijn de buiten spelende kinderen gebleven? Op het grasveld uit mijn jeugd zie ik ze nooit meer. Zelfs het gras bij ons in de straat is nadat de generatie van onze kinderen de puberteit achter zich liet, niet meer als speelveld in zwang. En sinds ik erop ben gaan letten, zie ik, als ik me fietsend door de wijken van voornamelijk Hornmeer, Zuid en Centrum voortbeweeg, nauwelijks spelende kinderen in de buitenruimte. Uitzonderingen daargelaten, zoals bijvoorbeeld de skatebaan bij de Waterlelie en met mooi weer op het Surfeiland. Verder is het in mijn beleving treurig gesteld met de koters van deze tijd.

Wat zou het zijn? Missen de grasveldjes aantrekkingskracht? Zijn er minder kinderen? Mogen ze van hun ouders niet meer buiten spelen? Of zou het echt waar zijn dat de schermpjes hen alle lust om buiten te spelen ontneemt? Ik vind het heel moeilijk voor te stellen dat de digitale wereld hen hetzelfde plezier verschaft als ik vroeger had bij het ravotten in de natuur. Een beetje grasduinen bracht me op de site van Senzazorg waar wel wat argumenten te vinden zijn. Het ene wat meer plausibel dan het andere. Dat ouders te lui zouden zijn om mee naar buiten te gaan, vriendjes niet mee willen, dat ze liever thuis spelen of het te druk hebben op school. Het zal allemaal wel, maar zo komen ze natuurlijk nooit aan de gewenste norm van drie uur buitenspeeltijd per dag.

Halverwege deze maand was het Nationale Buitenspeeldag. Een in mijn ogen wat merkwaardig fenomeen. Als ik het goed heb was deze dag ooit gestart als ‘straatspeeldag’ met als doel voorrang te geven aan kinderen in plaats van aan auto’s. Eén dag in het jaar waarop kinderen niet alleen de grasveldjes maar ook de straat tot hun speelterrein mochten rekenen. Een mooi idee want op straat speel je anders dan op het gras, het park of de plantsoenen. Op straat kun je rolschaatsen, skateboarden en tekenen. Toch een mooie uitbreiding van het pakket speelopties. Van straatspeeldag een buitenspeeldag maken is in mijn ogen al een stap terug. Een concessie aan het snelverkeer. Maar dat zo’n buitenspeeldag überhaupt nodig is om kinderen achter het scherm vandaan te halen, vind ik van de gekke.

Ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten en me op de verkeerde momenten door de wijken verplaatsen zodat ik niet zie wat zich her en der aan buitenspelplezier afspeelt. Dan word ik graag gecorrigeerd en met bewijzen bemoedigd dat het allemaal toch niet zo droevig gesteld is met de jeugd in het buitendomein. Laat het dan gerust horen of zien als uw kroost dagelijks een hengeltje uitwerpt, touwtje springt, vliegert, frisbeet, magneetvist, knikkert of ‘tien tellen in de rimboe’ speelt. Of misschien zijn er wel compleet nieuwe trends in buitenspeelland, ook dan ben ik benieuwd wat er speelt.

Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.