Avontuur lonkt voor Merel en Sanna

Een half jaar lang op een driemaster de Atlantische Oceaan over varen en weer terug, dat is de wens van Merel de Vries en Sanna Brockhoff. Het avontuur lonkt voor de twee in Aalsmeer wonende leerlingen van het Alkwin Kollege. Al hangt er wel een flink prijskaartje aan.

‘Beter om thuis te missen, dan de wereld niet te zien’

Door: Conny Vos. Op hun school in Uithoorn zagen de twee vwo-leerlingen een poster hangen van organisatie School at Sea die hen ‘de reis van je leven’ beloofden, maar toen ze zagen hoe duur het was, lieten ze dat idee los. Totdat een meisje van hun school een jaar later met mooie verhalen terugkwam. “Het klonk heel leuk en inschrijven kan nooit kwaad”, meent de veertienjarige Merel. Na een bezoek aan het tall ship Thalassa ging het nog meer leven. “Van september tot december zijn we naar fundraisingsbijeenkomsten geweest,” vertelt Sanna, “daar leerden we bijvoorbeeld presenteren. In februari heb ik een presentatie gegeven aan ondernemers. Dat traject heeft geholpen, want dat had ik een jaar geleden niet gedurfd, toen stond ik trillend voor de klas.”

De vijftienjarige Sanna gaf de presentatie over School at Sea omdat er 27.300 euro per persoon nodig is om mee te mogen met de reis. Daarvoor hebben ze een fundraising opgezet. “We mogen niets zonder tegenprestatie gesponsord krijgen. Als bedrijven ons willen ondersteunen, dan hebben zij daar verder niets aan, maar dan kunnen we bijvoorbeeld hun logo op ons T-shirt zetten,” legt Sanna uit. Zij verkoopt bonbons van Martinez en manden met perkgoed van kwekerij Alpha. Op 11 mei is ze te vinden op de braderie. Ook Merel heeft diverse acties gehouden om geld te verdienen, zoals kerststukjes maken, kaarsen verkopen en foto’s maken bij een bruiloft. “We hadden een escaperoom georganiseerd, maar dat ging helaas niet door omdat er te weinig aanmeldingen waren.” De meisjes hopen nog een veiling te gaan houden in de historische tuin.

Geen plezierreis
De overzeese reis is bedoeld om jongeren te helpen zich te ontwikkelen tot zelfbewuste mensen. Ze leren samenwerken, maar ook zelfstandige beslissingen nemen. “Het is geen plezierreis. We moeten hard werken,” verwacht Sanna, “het is niet belangrijk dat we die vaardigheden al hebben, dat leren we aan boord. Als er een probleem is, zet de leider je expres bij diegene om het op te lossen. Halverwege is er een scheepsovername, dan zijn wij verantwoordelijk voor het schip. Iedereen krijgt een eigen taak en wij moeten het schip naar de andere kant van de oceaan zeilen.” Sanna heeft nooit eerder gezeild en voor Merel liep haar eerste zeilervaring uit op een nat pak. “Dan weet ik in ieder geval hoe ik het niet moet doen,” grapt Merel, “een driemaster is heel anders. Iedereen wordt wel zeeziek, sommigen een dag, anderen langer, maar daar kom je vanzelf overheen,” zegt Sanna vol vertrouwen.

Onbewoond eiland
Merel ziet het meest uit naar de excursies als ze aan land gaan. “Op Tenerife gaan we een vulkaan beklimmen, maar er is ook een schooluitwisseling, waarbij wij een kijkje krijgen in het leven van de leerlingen en wij hen Nederlandse spelletjes mogen leren. We doen een survival op een onbewoond eiland, dan moeten we zelf voor vuur en een slaapplek zorgen. We leggen aan bij Panama, waar we een budget krijgen om in een week van A naar B te reizen. In Cuba mogen we ons onder de bevolking begeven. En we gaan langs indianen, daar heb ik heel veel zin in. Ik vind het leuk om over andere culturen te leren. Later wil ik iets gaan doen met oude culturen.” Sanna kijkt vooral uit naar de natuur: “Ik hoop dolfijnen te zien en in de nacht naar de sterren te kijken als het superdonker is op zee. Er is zoveel te doen en te leren dat het zeilen voelt als een klein gedeelte.”

Toetsen inhalen
Naast het zeilen moeten Merel en Sanna namelijk ook nog hun studie volgen. Van de 50 mensen aan boord zijn er 37 leerlingen en vijf docenten. Om mee te mogen moet het gemiddelde cijfer een 7 zijn. “Dat geeft wel druk,” beamen ze allebei, “helaas werkt het Alkwin Kollege niet erg mee. De meesten mogen hun toetsen aan boord maken, maar wij moeten ze later in een samengevoegde vorm inhalen.” Sanna vindt dat ze wel goed is in zelfstudie, Merel ziet nog wel ruimte voor verbetering. “Ik moet vooral leren om eerder vragen te stellen.”

Heimwee
Onderweg kunnen de zeilers niet veel contact leggen met thuis. “We mogen elke week mailen met onze ouders. Alleen op de eilanden heb je verbinding, maar dan is het niet de bedoeling dat je uren gaat zitten bellen met je vrienden.” Hun ouders staan achter de beslissing. “Mijn ouders hopen dat ik ze ga missen,” deelt Merel, “ik heb een goede band met mijn broertje en mijn zus. Ik zal het missen dat ze niet even binnenlopen om te vertellen wat ze hebben meegemaakt en dat we dan binnen drie seconden in een deuk liggen.” Sanna is hooguit een week van huis geweest en had vroeger last van heimwee. “Het is beter om thuis te missen, dan de wereld niet te zien. Het leven is te kort om niet te genieten.”

De vriendinnen verwachten dat ze voor de zomervakantie weten of ze mee mogen met de reis van hun leven. Van oktober tot aan de meivakantie zullen ze dan 12.000 zeemijlen met de imposante driemaster Thalassa naar de Cariben en terug zeilen. “Als we terugkomen kunnen we langs scholen om onze kennis te delen, want denk nooit dat iets onmogelijk is. Hiermee kunnen we anderen inspireren: volg je dromen.”

Wilt u Merel en/of Sanna volgen, ga dan naar:

Sannadewereldin.webnode.nl
Merel-seas-the-world5.webnode.nl

(Foto’s Arjen Vos, met dank aan Rob Ligtenberg, schipper van de Nooit Volmaakt)