Aalsmeerse gezichten in Amsterdam en een Ansicht met Liefde

Door: Joop Kok. (beschouwing) Degenen die naar de opening van de Olympische Spelen hebben gekeken, zal het niet zijn ontgaan: de grote verscheidenheid aan fakkeldragers. Van jong tot oud, van zonder tot met beperking, van wit tot zwart en kleurrijk op het gebied van genderindentiteiten. Een beeld dat nogal verschilt van de portretten uit de zestiende en zeventiende eeuw aan de wanden van musea. Een vooral christelijk ideaalbeeld van de toen heersende elite.

Ook het Amsterdam Museum en het Frans Hals Museum in Haarlem waren zich bewust van de zich veranderende beeldentaal en wilden hun collectie meer aanpassen aan de tijd. Samen met inwoners wilden ze op zoek gaan naar nieuwe en onvertelde verhalen uit de provincie. Via een Open Call aan culturele organisaties en instellingen, maakten ze bekend dat ze culturele partners zochten die met hun netwerken uit de buurt en met lokale kunstenaars portretten wilden gaan maken. Ook KCA reageerde en tezamen met nog vijf andere partners behoorde zij uit vijftien inzendingen tot de uitverkorenen. In eerste instantie zocht de projectleider van KCA, Ulla Eurich, samenwerking met de Kunstkast, een groep van vrijwilligers die elektriciteitskasten beschildert. Toen voor haar idee geen animo bleek te zijn, wendde ze zich tot de Kunstploeg.

Voor de trouwe bezoekers van de Aalsmeerse Kunstroute geen onbekende club. Onder het motto ‘Meedoen is de Kunst’ en ‘Het kan niet Fout’ inspireert de Kunstploeg niet alleen individuele deelnemers maar ook scholen, bewoners van zorgcentra of ‘Ons Tweede Thuis’, tot het maken van een gezamenlijk community–kunstwerk, dat jaarlijks te bewonderen is op het terrein naast Topsvoort aan de Uiterweg.

Kakafonica chaotica
Wanneer ik voor het maken van een interview het atelier van Karin Borgman wil binnenstappen, zie ik net op tijd het stuk karton aan de deurklink hangen dat mij doorverwijst naar een zitplek op de steiger. Wanneer ik de steiger opstap word ik ontvangen door de hond van de buurman en begeleid door het getjilp van vogels en het gesnater van ganzen. “Wil je koffie Joop? Die pruimen die daar liggen komen uit eigen tuin, zijn heerlijk, neem maar wanneer je trek hebt.” De eerste slok koffie is nog niet naar binnen of er wordt al volop gelachen. Wanneer één van de leden van de Kunstploeg iets zegt, bijvoorbeeld Femke Kempkes, dan wordt ze direct aangevuld daar Karin Borgman en als Jan Daalman het dan nog niet duidelijk genoeg vindt, zit ook hij niet om tekst verlegen. De rollen wisselen, keer op keer, er ontstaat een sfeer van ‘kakafonica chaotica’, zoals dat alleen tussen mensen kan ontstaan die elkaar al jaren kennen. De sfeer is goed, het uitzicht over de kleine poel fantastisch en het vliegtuiggebrom verwordt tot gefluister tussen bomen en sterft snel weg. Het is hier goed toeven.

Op mijn opmerking dat het wel een ‘echt Kunstploegproject’ is geworden, dat wil zeggen iedere deelnemer met hetzelfde begint, neem de grijze kabouter in een vorig project, gold dat ook nu. Een ieder kreeg een stukje voorbewerkt linnen van dezelfde grootte, een A5je, waarop aan de voorzijde een zelfportret getekend moest worden en op de achterzijde de zin moest worden afgemaakt die begint met: ‘Ik ben……..

“Ja, antwoordde Karin, een soort van egalitaire kunst.” “Ja”, vulde Femke aan, “maar het zorgt tegelijkertijd voor structuur, je vormt zo een neutraal grid dat samenhang geeft.”
“We wilden dit project zo breed mogelijk opzetten”, verduidelijkt Jan, “ongeacht sekse, geaardheid, niveau, achtergrond, lichamelijke of psychische beperkingen. We wilden een ieder een podium geven in het Amsterdam Museum.” Dat is gelukt, 260 Aalsmeerse Gezichten zijn daar vanaf vorige week vrijdag 26 juli tot en met zondag 10 november 2024 te bewonderen.” Gezichten van Noord-Holland | Amsterdam Museum.

Een Ansicht met Liefde
“Maar Joop, om hoofdredacteur Arjen toch het genot te bezorgen dat je met iets nieuws komt, we zijn met een nieuw project bezig. Het heeft als titel: ‘Een ansicht met Liefde’. Als reactie op de snelle digitale wereld van mailen, WhatsAppen en sms’en kiezen we voor de meer trage wereld van het geschreven woord. Een ansicht aan iemand die belangrijk voor je is of was, die nog leeft of dood is, mag God zijn of Allah, de bliksem en de donder, iemand aan wie je moest denken op de kunstroute, iemand die je een teken van leven wilt geven of waar je naar verlangt. Wij zorgen voor dat kaartje voorzien van postzegel en logo van de Kunstploeg. De met de hand geschreven kaarten zullen we tijdens de kunstroute op de ‘Muur van Liefde’ exposeren. We hopen op zo’n 250 deelnemers en zorgen ervoor dat wanneer jij een brief hebt geschreven naar God, dat hij daar ook terecht komt. De aanvragen die nodig zijn om dit plan tot een succes te maken zijn net de deur uit.” Op de terugweg denk ik na aan wie ik mijn ansicht zal versturen, als u tijdens de kunstroute de Kunstploeg aandoet, komt u dat te weten.