Directeur Yuverta Mavo: ‘Ik wil benaderbaar zijn’

Door: Jan Dreschler. Jerrel IJzer is sinds een jaar de schoolleider van Yuverta Mavo en heeft een duidelijke visie op onderwijs. “Als het de bedoeling van het onderwijs is om er zoveel mogelijk ‘kennis in te gieten’ dan is dat gemakkelijker bij Havo en VWO leerlingen. Bij het VMBO gaat het er vooral om dat ‘alle kleppen opengaan’, leerlingen hun kracht ontdekken en dat er inspirerend lesgegeven wordt. Dat betekent dat je de relatie aangaat met de leerlingen die aan je zijn toevertrouwd.”

Jerrel groeide op in Amsterdam-West. Zijn beide ouders komen uit Suriname. Ze zijn daar gevlucht na de decembermoorden. “Eén jaar later werd ik geboren. Het is niet zo dat mijn ouders erg bleven hangen aan de Surinaamse traditie. Ik kreeg een compleet Nederlandse opvoeding, maar wel in combinatie met het lekkere eten van Suriname.”

Lager studieadvies
Jerrel ondervond aan den lijve dat mensen met een migratieachtergrond vaak een lager studieadvies krijgen dan blanke Nederlanders. “Ik heb dat ook nagevraagd bij klasgenoten en die hadden dezelfde ervaring. In mijn geval was het advies Mavo. Dat leidde ertoe dat ik instroomde in het eerste jaar van de Mavo vervolgens overging naar het tweede jaar van de Havo en vandaar overstapte naar drie VWO. Daarna heb ik versneld een hbo-opleiding gedaan. Ik wilde graag gymnastiekdocent worden. Ik zat ruim drie jaar op de sportacademie en ben daarna zo’n vijftien jaar gymleraar geweest in diverse typen onderwijs.”

Als gevolg van dat duidelijk te lage studieadvies is wel de verwondering gebleven. Waarom gaat dat zo? En ook, wat maakt dat kinderen op de ene school minder presteren dan op de andere, terwijl ze in potentie dezelfde mogelijkheden hebben?  “Sindsdien kijk ik ook in mijn werk met andere ogen naar kinderen. Altijd met de vraag in het achterhoofd: is hier het uiterste resultaat behaald?”

Emotionele armoede
Jerrel heeft zich extra verdiept in kinderen in achterstandsituaties. “Ik heb inmiddels mijn master opleiding vrijwel voltooid en heb in dat kader onderzoek gedaan naar leerlingen die vanuit een situatie van armoede op school komen. Mijn referentiekader was een van de armste scholen in Amsterdam-West. De leerlingen hebben dan hele andere zorgen dan goede cijfers halen. Ze komen weliswaar op school met merkkleding, maar ze dragen wel altijd hetzelfde. En misschien komen ze ook wel met een lege maag. Overigens, bij armoede gaat het niet alleen om economische armoede, maar er is ook zoiets als emotionele armoede, tekort aan aandacht. Je ouders hebben het goed, maar ze werken allebei full time en jij komt aandacht tekort. Voor een deel kan dit tekort op school opgevangen worden door de docenten en door de omgeving. Het is dan ook heel belangrijk dat we een school zijn waar je gezien en gehoord wordt.”

Persoonlijk en veilig
Zijn komst naar Aalsmeer had iets toevalligs. “Ik werd door iemand attent gemaakt op de vacature bij Yuverta. Ik had de opleiding tot schoolleider vrijwel afgerond en vond Aalsmeer een uitdagende plaats vooral omdat het er zoveel ondernemingslust is. Inmiddels ben ik hier nu een jaar als senior schoolleider. Ons team heeft ongeveer 40 leerkrachten en er zijn 428 leerlingen. Daarmee zijn we een kleine school waarbij we de leerlingen nog bij name kennen. We kunnen hier iets neerzetten wat persoonlijk en veilig voelt.”

Aalsmeer is volgens Jerrel een mooie gemeenschap:”Een ondernemende plaats dichtbij de grote stad.”

De focus in de school ligt volgens Jerrel daarom meer op ondernemerschap. Er is bijvoorbeeld een business class en een klas voor leerlingen die gaan doorstromen naar de Havo. “De eerste jaren bieden we hen door onze kleinschaligheid een veilige setting waarin een leerling zich kan ontwikkelen. en daarna kan doorstromen naar een Havo/VWO school, waarbij het vaak gaat om grote scholen met heel veel leerlingen.”

‘We zijn best wat eigenwijs’
Wat heeft zijn komst betekent voor Yuverta Mavo? “Het eerste jaar heb ik vooral gebruikt om helder te krijgen wat er allemaal al was. Dat was vooral luisteren en samenwerking opbouwen met het team. Ik deed mijn intrede nadat er in korte tijd meerdere schoolleiders waren geweest en dat maakte dat er behoefte was aan stabiliteit. De volgende slag was om toch ook een beetje van je eigen sausje in te brengen. Daarbij komt ook de vraag naar voren: hoe inspireer je mensen? We hebben daarvoor een groep opgezet, het ID-team, om samen na te denken hoe je op een creatieve manier onderwijs kunt geven. Dat heeft enerzijds te maken met de fysieke ruimte, dus we hebben al wat veranderingen in de school aangebracht, maar ook met een ondernemende houding. We zijn ook best wel wat eigenwijs.”

Glazen deur
Jerrel erkent dat er soms sprake is van ingesleten gewoontes. “Je wordt als nieuwkomer ook geconfronteerd met wonderlijke tradities. Bijvoorbeeld het feit dat de leerlingen nooit via de voordeur de school betraden. Lang was onduidelijk waar die traditie vandaan kwam. Uiteindelijk bleek er ooit een directeur te zijn geweest die het zo storend vond dat al die leerlingen langs zijn kamer kwamen dat hij die regel heeft ingesteld. En dat bleef dus zo, jaar na jaar, na jaar. We hebben dat dus maar snel afgeschaft.  Ook de deur van mijn kantoor was zoiets. Dat was een dichte deur. Een van mijn eerste acties was om die deur eruit halen en er een glazen deur in te laten zetten. Ik wil wel heel graag toegankelijk en benaderbaar zijn.”

21e Eeuwse vaardigheden
De vraag is of die creativiteit en enige eigenwijzigheid ook gedoogd wordt door de centrale leiding van Yuverta. “Gelukkig doen we het goed wat de cijfers betreft want daar wordt uiteraard door de koepel naar gekeken. 96 Procent van de leerlingen slaagt en we hebben een grote doorstroom naar hogere opleidingen. We willen ons niet alleen richten op de traditionele kennis maar willen onze leerlingen ook 21e-eeuwse vaardigheden bijbrengen. Dat betekent omgaan met digitale media, maar ook vragen stellen, kritisch zijn en bijvoorbeeld oog hebben voor de gevaren van artificial intelligence. Daarnaast is er aandacht voor onderling contact en spel. Je terugtrekken met je eigen mobieltje is er binnen onze school niet bij.

Jerrel is iemand met een actief leven. Naast z’n drukke baan heeft hij een aantal nevenactiviteiten, is al twintig jaar getrouwd en heeft vier kinderen.

Volledige Havo
“Wat ik nog voor wensen heb? Nu is het onderwijs vooral ook op economische zaken gericht wat een pré is in het ondernemende Aalsmeer. Ik zou in de toekomst ook meer ruimte willen voor sport en ondernemen. En mijn grootste wens is wel dat we in Aalsmeer ook volledige Havo klassen kunnen accommoderen. In principe hebben we de kennis en kunde daartoe in huis, maar je moet het ook samen met de al bestaande scholen in de regio kunnen organiseren. Ik sta daarvoor open en ben er mee bezig.”

Dit jaar is er een nieuwe collega aangetreden in de persoon van Dominic Borst met wie Jerrel samen de schoolleiding vormt. We hebben de portefeuilles verdeeld en ik zie een goede samenwerking tegemoet.”

Spelenderwijs
De kinderen en ouders van de Mavo kenden Jerrel al een tijdje maar Aalsmeer maakte afgelopen voorjaar kennis met de nieuwe schoolleider middels een bijzondere oproep. “Voor de deur van de school staat een beeld waarvan niemand wist wat het voorstelde of wanneer en waarom het daar is gekomen. We hebben ons onder meer via AalsmeerVandaag tot alle inwoners van Aalsmeer gewend met de vraag of iemand daar uitsluitsel over kon geven. Uiteindelijk kregen we contact met iemand die in 1960 bij de onthulling aanwezig is geweest en wat daar gezegd is kon navertellen. Het beeld staat symbool voor spelende kinderen. En dat is eigenlijk wel heel passend bij mijn visie op wat we hier doen, namelijk spelenderwijs aan onze leerlingen kennis en vaardigheden bijbrengen.”

(Foto’s: Arjen Vos)