FIQAS doorbreekt Limburgse hegemonie met tiende titel

Feest in handbal-minded Aalsmeer. Na negen jaar zijn de handballers uit het bloemendorp er weer in geslaagd de landstitel binnen te slepen. De tiende in de historie, de felbegeerde ster kan op het zwarte shirt. In de bloedhete sporthal De Bloemhof zagen zo'n 1500 toeschouwers hoe FIQAS in het tweede finaleduel het Limburse OCI Lions opnieuw versloeg. Na de 27-28 van vorige week in Sittard werden de Aalsmeerders op deze veelbewogen zaterdag met de 25-23 overwinning de terechte landskampioen.

Na de fel bevochten thuiszege veranderde de stijf uitverkochte sporthal, extra tribunes waren bijgebouwd, in een feestende massa. De dolenthousiaste aanhang, gedurende het duel als 'achtste man' een grote steun voor de thuisploeg, begroette de titel met luidkeels gejoel en applaus, het groepje Limburgse supporters in grote teleurstelling achterlatend.

Verhit opstootje
Fans van Aalsmeer renden het veld op om hun spelers te bejubelen. Een van hen daagde spelers van Lions uit wat leidde tot een klein maar verhit opstootje. Aan de andere kant van de hal kon FIQAS-speler Wai Wong zijn tranen niet bedwingen. De 30-jarige spelverdeler, behept met zo veel handbalintelligentie en eerder dit seizoen wegens blessureleed (lies en knie) zijn afscheid aankondigde, liet zijn emoties de vrije loop.

Vochtige ogen
Wong, op 9-jarige leeftijd begonnen bij Aalsmeer en na een onderbreking in Duitsland vanaf 2012 weer in het zwarte tenue, was niet de enige bij de thuisclub met vochtige ogen. Veel andere spelers, met direct na afloop door fans aangebrachte zwarte schmink op het gezicht, hielden het niet droog.

Bouwer onbegrepen
Dat deed wel coach Bert Bouwer die in eerste instantie 'in z'n uppie' bij de zijlijn de titel vierde maar van binnen moet hebben genoten van dit succes. De gelouterde coach, laatste jaren bij enkele clubs en handbalbond onbegrepen in zijn spelopvatting, heeft iets moois neergezet in Aalsmeer. Met horten en stoten kwam dit seizoen op gang, veel verliespartijen en matig spel. “Wees geduldig, dit heb ik ingecalculeerd. We zijn aan het bouwen. Wacht maar af, het komt goed,” vertelde Bouwer destijds.

Ultieme gelijk
Zijn verwachtingen kwamen uit. Richting het eind van jaar was er de ommekeer. Een lange periode ongeslagen in de BENE-League, sinds tien jaar weer plaatsing voor de Final Four en de de Bekerfinale die tien dagen geleden werd verloren van BEVO. De bekroning bleef dus nog uit voor Bouwer en zijn ploeg. Maar vandaag haalde hij zijn ultieme gelijk. Lions werd drie keer op rij landskampioen, FIQAS doorbreekt nu die Limburgse hegemonie.

Gewaagd
“In de rust wist ik al dat het goed zat,” reageerde Bouwer kort na het veroveren van de titel. Gewaagd was die uitspraak wel. Zijn team stond weliswaar tijdens de pauze op 15-10 voorsprong, de gedachte aan zeven dagen terug drong zich halverwege direct op. In Sittard bouwde Lions een marge van zeven treffers op, het bleek uiteindelijk niet genoeg. Waarom zaterdagmiddag in de overbevolkte Bloemhof niet een zelfde scenario?

Moeilijk op gang
Want super speelde FIQAS zeker niet in het eerste bedrijf. Lange tijd moest de thuisploeg, die in de beginfase moeilijk op gang kon komen, opboksen tegen een kleine achterstand en kreeg het wederom niet goed grip op de temperamentvolle Potugees João Ramos, bij de Limburgers opnieuw de beste speler.

De thuisploeg moest na twintig minuten een periode zonder de sterk acterende doelman Gaby Birjovanu. De sluitpost, vorige week in Sittard ook al uitblinker, ging met knieletsel van het veld. Met vervanger Marco Verbeij onder de lat schudde de thuisploeg, gesteund door de fanatieke aanhang, vanaf dat moment steeds meer de zenuwen van zich af. Vanaf 9-9 bouwde FIQAS onder leiding van een uitstekende Tim Bottinga gestaag aan een belangrijke voorsprong.

Leeg doel
Na rust hielden de Aalsmeerders het goede niveau vast, terwijl Lions slordig omging met de kansen en achterin de dekking verwaarloosde. Zelfs met een aanvankelijk leeg doel bij de opponent kwam de gewezen kampioen niet tot scoren. Verbeij rende tweemaal vliegensvlug het veld in om de bal op het nippertje uit het doel te slaan. Een prachtige actie die tekenend was voor de wilskracht en vechtlust bij de thuisclub. Mentaal torende FIQAS ver boven de formatie van Mark Schmetz uit.

Lions luidruchtiger
De maximale marge die FIQAS opbouwde was zeven treffers (17-10) en tien minuten voor tijd stond er 21-15 op het scorebord. Even kwam de klad er in en kroop Lions dichterbij. Het werd stiller bij de supporters van de zwarthemden en op de hoek van de tribune werd het groepje Lions-fans juist luidruchtiger. Mede door een zeldzame misgeschoten strafworp van specialist Eric Blaauw werd het met 21-18 plotseling weer spannend in de warme sporthal.

Orkaan van gejuich
Twee keer een schitterende score, hangend hoog in de lucht met een schijnbeweging vanuit de linkerhoek, van Nils Dekker bracht FIQAS weer lucht. En toen honderd seconden voor tijd Wong de 25-20 loeihard in de touwen gooide wist iedereen in het veld en op de tribune dat het gebeurd was. De titel ging naar Aalsmeer. Een orkaan van gejuich daalde neer op de Aalsmeerse spelers. Gedragen door de euforie langs het veld speelde FIQAS de laatste minuut op een wolk van blijdschap en grote voldoening. De ster kan op het shirt.

Tekst Klaas Leegwater, foto's Jaap Maars, zie ook de gallery onder de advertentie van Waning Tweewielers.

(advertentie)