Ansje Weima: voor goede doel meelopen naar klimaattop Parijs

Met een gezelschap Aalsmeerders liep Ansje Weima twee etappes van The Climate Miles. Het was een wandeling voor het goede doel: op de klimaattop in Parijs aandacht vragen voor een betere toekomst voor de aarde. Op ons verzoek vertelt Weima hieronder over haar belevenissen, terwijl in Parijs de tweede vergaderweek gaande is.

“Meer en meer verdwijnen de boomen van het oppervlak der aarde; alleen in moeilijk te bereiken, onbewoonbare streken houden zij nog stand, totdat ook daar de bijl ze zal doen vallen. De vogels en vele andere dieren vinden geen schuilplaatsen meer. Waar de mensch verschijnt wordt de natuur vermoord.”

Dit schreef Frans Erens in april 1934 in De Nieuwe Gids*. We zijn nu meer dan tachtig jaar verder en nog steeds zijn er vele roependen in de woestijn… Een van die roependen is Marjan Minnesma, directeur van Stichting Urgenda. Zij organiseerde van 1 tot en met 28 november The Climate Miles, een wandeling van 580 km van Utrecht naar Parijs, alwaar op dit moment de klimaattop plaatsvindt.

Pakkende tekst
Iedereen kon meelopen voor de periode die mogelijk was. Een vaste groep van ongeveer dertig mensen liep de hele tocht, anderen voegden zich voor een paar weken of een week of enkele dagen bij de groep. Een Urgenda-team zette de route uit en organiseerde slaapplaatsen en eten en drinken.

Ook de media waren sterk vertegenwoordigd, iedere avond was er op NPO2 het programma Mijlpalen voor Parijs waarin de belevenissen van die dag werden getoond – onder andere werd er door een bekende Nederlander, die de betreffende wandeldag meeliep, een 'mijlpaal' met een pakkende tekst geslagen.

Eerste climate miles
Ook een aantal Aalsmeerders hebben enkele ‘climate miles’ afgelegd. Op initiatief van de Theehuisclub en de duurzaamheidscommissie van de Doopsgezinde Gemeente liepen we 1 november de eerste etappe vanuit Utrecht, samen met honderden anderen overal uit het land. Een prachtige zonnige dag en een leuk traject door landelijk gebied en kleine buurtschappen.

De eerste mijlpaal met tekst werd geslagen langs het Salamanderpad door Marjan Minnesma zelf: ”100% duurzame energie in 2030, het kán als je het wilt.” Na een koffie/theepauze buiten in het groen van het Milieu Educatie Centrum in Nieuwegein kwamen we uiteindelijk aan bij de Lek, waar we in groepjes met het pontje overgezet werden naar de overkant en zo Vianen binnenwandelden, het eindpunt van deze bijzondere dag. In het eerste ‘sfeerbericht’** zegt iemand dat het zo prettig is om met zoveel gelijkgestemden samen te lopen. Zelf heb ik dat precies zo ervaren.

Walkshow
Vanuit hetzelfde initiatief loop ik op 28 november met een groep van 20 Aalsmeerders de laatste climate miles vanuit Goussainville naar Parijs. We arriveren vrijdagavond precies op tijd voor de walkshow**, een variant op de ‘talkshow’ die iedere avond plaatsvindt en waarin Marjan Minnesma gasten ontvangt uit alle geledingen van de maatschappij, mensen die zich op wat voor manier dan ook inzetten voor een duurzame wereldeconomie.

Tijdens deze laatste walkshow wordt er Engels gesproken, want er is een internationale ‘cast’. De Fransman Sofiane Amziane doet sinds 2004 onderzoek naar het hoge percentage CO₂-uitstoot van bouwmaterialen en naar de mogelijkheid om deze door plantaardig restmateriaal uit de landbouw te vervangen. Alleen al 1 ton beton levert 1 ton CO₂, om over staal nog maar niet te spreken. Zijn betoog is zeer interessant en wordt gestaafd door dia’s van prachtige gebouwen die met plantaardig materiaal gebouwd zijn.

Grote impact
De Ethiopiërs Abiy Ashenavi en Hussen Ahmed vertellen over de grote impact die klimaatverandering op hun land en volk heeft. De regenseizoenen veranderen en het traditionele landbouwsysteem wordt verstoord. Er zijn grotere droogteperiodes waardoor de voedeselproductie stagneert en het vee sterft. Er heerst hongersnood in Ethiopië, oorzaak van migratie en stromen vluchtelingen.

De Nederlander Roeland Lelieveld vertelt hoe hij tijdens een stage in Kenia de invloed van klimaatverandering ervaart, het gebied verandert langzaam in een woestijn. In 2005 gaat hij bomen poten en in 2010 sticht hij zeer succesvol zijn eigen bedrijf ‘Africa Wood Grow’***, welk initiatief de omgeving weer welvarend maakt. De Australiër Norman Pater tenslotte vertelt over de ernstige situatie in South-West Queensland: heftige stormen, grote droogtes en hevige overstromingen.

Zuinig zijn
Zaterdag is het mooi weer als we met zo’n kleine honderd man vertrekken vanuit Goussainville. Eerst door de velden, helaas al te vaak ontsierd door hopen vuil, dan door bewoond gebied. In Arnouville een koffiepauze en het slaan van de laatste mijlpaal door astronaut André Kuipers: “Wij zijn allemaal astronauten op ruimteschip Aarde, laten we zuinig zijn op onze planeet.”

Dan verder door het schitterende Parc Georges Valbon. Voordat we de Parijse voorstad Aubervilliers (weer met veel vuil) binnenlopen, krijgen we een door de Urgenda-crew goed verzorgde ‘buitenlunch’. Na de ongeveer 23 kilometer is het beklimmen van de trappen van de Sacré Cœur geen sinecure maar… de climate miles zijn volbracht. Voor degenen die alle 580 kilometer gelopen hebben een emotioneel moment!

Landbouwboeren
Onderweg heb ik veel gesprekken met allerlei mensen en vaak moet ik uitleggen wat 'doopsgezind' nu eigenlijk is (dit woord staat op ons vlaggetje). Ik benadruk daarbij steeds het adagium 'geen woorden maar daden'…

Leuk is het te praten met een enthousiaste boer uit Brabant die steeds, als hij vanwege de regen niet kan ploegen, een paar dagen meeloopt. Hij stelt dat er altijd zo gemopperd wordt op boeren, maar dat de landbouwboeren juist degenen zijn die CO₂ afvangen met hun gewassen.

André Kuipers
Heel speciaal is het gesprek met een jongeman die zowel techniek als filosofie heeft gestudeerd en nu een weg zoekt om zijn talenten adequaat in te kunnen zetten voor het zoveel mogelijk beperken van de CO₂-uitstoot. Met André Kuipers praat ik over het ‘ruimtevuil’, er schijnen ontzettend veel brokstukken van oude satellieten in de ruimte rond te vliegen – hij heeft er wel eens voor uit moeten wijken. Tegenwoordig stuurt men oude satellieten naar ‘graveyard orbit’ honderden kilometers het heelal in waar geen ruimteschepen komen…

Na de gelopen klimaatkilometers zijn de benen moe. Er wordt besloten niet in Parijs te eten, maar direct de thuisreis te aanvaarden – met als gevolg dat er onderweg iets onsmakelijks gegeten wordt in één van de meest klimaatonvriendelijke etablissementen die er bestaan, ik durf de naam niet te noemen. Zo zie je maar hoe lastig het is om de daad bij het woord te voegen …

Ansje Weima

Noten:
* Frans Erens (1857-1935) in De Nieuwe Gids, jaargang 49 (1934) nr. 4 (april), blz. 435
** Voor wie meer willen weten is het zeer interessant om via www.theclimatemiles.nl de 'walkshows' en 'sfeerberichten' te bekijken, je komt zo heel veel te weten over de problematiek van de klimaatverandering – deze wordt van alle kanten belicht
*** Klik hier voor het filmpje over project Africa Wood Grow

Foto's: onderweg en bij de finish bij de Sacré Coeur in Parijs, waar (tweede foto van boven) een deel van de groep Aalsmeerders te zien is. (foto's afkomstig van Ansje Weima)