Merel hijst de zeilen

Door: redactie. Was het vorig jaar Sanna Brockhof die de wereldzeeën bevoer, nu is het Merel de Vries die aan boord van zeilschip Thalassa het avontuur aangaat. Met ‘School at Sea’ volgt de zestienjarige Aalsmeerse niet alleen een gangbaar schoolprogramma maar krijgt ze vooral een flinke portie levenslessen voorgeschoteld. Met de lezers van AalsmeerVandaag deelt ze haar eerste ervaringen.

Na twee jaar hard te hebben gewerkt ben ik op zondag 19 oktober aan boord van zeilschip de Thalassa gestapt en is zo mijn avontuur gestart met School at Sea. Het voorbereiden bestond uit een fundraisingstraject waarbij ik een hoop acties heb gedaan. Kaarsen verkopen tijdens de kerstmarkt op de Historische Tuin, de verkoop van kerststukken die ik samen met mijn vader maakte, de oliebollenverkoop, het planten van bloembollen en de vele sponsorklussen op de zaterdag en in de vakanties. Een voorbereidingsperiode waarin ik gegroeid ben op vele vlakken.

Op 19 oktober gingen we, na afscheid te hebben genomen van familie, het schip op. Samen met 36 anderen mijn thuis voor het komende half jaar. De eerste dagen lagen we nog in Harlingen en Den Helder. Tijdens deze eerste week leerden we elkaar en het schip kennen. Zo moesten we zelf de bevoorrading aan boord brengen, leerde we alles over de masten, zeilen en lijnen. Daarnaast deden we ook allerlei veiligheidsoefeningen.

Na de eerste week was het tijd om te vertrekken en gingen we de Noordzee op. Op weg richting onze eerste grote stop Tenerife. We vertrokken net na storm Benjamin dus er was nog veel wind, hoge golven en veel mensen waren dus zeeziek, waaronder ik. Maar ook dit hoort er bij.

De Noordzee bleef onstuimig en uiteindelijk zijn we na een paar dagen varen aangemeerd in Boulogne sur Mer. Even een extra tussenstop zodat we allemaal weer wat konden bijkomen van het zeeziek zijn.

Naast het bijhouden van mijn schoolwerk moeten we ook twee keer per dag wachtlopen. Tijdens je wacht ben je verantwoordelijk voor allerlei taken aan boord. Zo moeten we bijvoorbeeld tijdens de wacht in de nacht vers brood bakken. Mijn wacht is van 3-6 uur en van 15-18 uur.

Dit is nog maar het begin. Uiteindelijk zijn we zes maanden onderweg en gaan we met elkaar nog vele dingen meemaken. Het is voor mij een droom die uit komt. Ik ben net zestien en mede door alle sponsoren kan ik deze droom waar maken en heel veel levenservaring op doen. Voor wie het leuk vindt, kan mijn reis volgen via Facebook en Instagram.

(Foto’s: Fam. De Vries)